8

Prace z duszą Lwowa

1 15 grudnia 2008 * Kurier Galicyjski

PIĘĆ LAT SZKOŁY PLASTYCZNEJ „WRZOS”

IRENA MASALSKA tekst

nas wszystkich cieszyæ tymi

MARIA BASZA zdjêcia

wspania³ymi pracami. Du¿o

zdrowia, pomyœlnoœci, niech

W siedzibie Towarzystwa

Muza zawsze czuwa nad wa-

Przyjació³ Sztuk Piêknych

mi, ¿eby wasze dzie³a zawsze

w pogodn¹ niedzielê paŸ-

nam darowa³y takie piêkne

dziernika zgromadzili siê

obrazy i tyle dobrych emocji.”

mi³oœnicy sztuki oraz uczest-

Z bardzo serdecznymi

nicy szko³y plastycznej

s³owami zwróci³a siê do

„Wrzos” przy LTPSP. Szko³a

uczestników szko³y „Wrzos”

obchodzi³a swój ma³y

Emilia Chmielowa, prezes

jubileusz – piêciolecie pow-

Federacji Organizacji Pol-

stania. Zorganizowano wy-

skich na Ukrainie: „W tych

stawê zbiorow¹. Pastele,

obrazach, które tworzycie od

obrazy olejne, grafiki, wy-

piêciu lat, jest dusza Lwowa,

roby z koralików... sala na

– mimo ¿e nie zawsze widok

poddaszu przy ul. Rylejewa,

Lwowa na nim jest. Wy jes-

9 by³a dla tych wszystkich

teœcie dusz¹ tego miasta. ¯yczê

prac za ma³a. Uczestnicy

z ca³ego serca wszystkiego,

uœmiechali siê do wszyst-

co najlepsze, œwieæcie przyk³a-

Uczestnicy szko³y plastycznej „Wrzos” na czele ze swoj¹ mistrzyni¹ - profesor

kich, a na ich twarzach by³o

dem swoj¹ postaw¹. Nie

Akademii Sztuk Piêknych we Lwowie, pani¹ Iren¹ Strilciw (pi¹ta od prawej)

widaæ szczêœcie i zadowo-

grozi wam depresja, a to, ¿e

lenie z tego, co robi¹.

te zajêcia s¹ terapi¹, jest jed-

Na pocz¹tku do zebra-

wicz opracowa³a teksty.

trzeba za to dziêkowaæ. Pro-

noznaczne. Tu jest du¿o dobrej

nych zwróci³ siê Mieczys³aw

Jaros³aw Sosnowski wykona³

szono mnie o recytacjê poezji

energii, tu siê dobrze wszyscy

Ma³awski, prezes Lwow-

projekt, W³adys³aw Ma³awski

Juliusza S³owackiego...

czuj¹. Jesteœmy z wami.”

skiego Towarzystwa Przy-

Bo¿ena Soko³owska, fe-

zrobi³ fotografie. Bo¿ena

Powiem fragment wiersza

jació³ Sztuk Piêknych:

lietonistka: „Ta wystawa

Rafalska równie¿ napisa³a

Kazimierza Wierzyñskiego.

„Sprawia mi ogromn¹ przy-

we wstêpie kilka s³ów i zaw-

To wiersz o ogromnej tê-

jest niespodziank¹ dla kole-

jemnoϾ otwarcie dzisiejszej

sze towarzyszy³a uczniom tej

sknocie za Ojczyzn¹:

gów z klasy, którzy 50 lat

wystawy jubileuszowej z

szko³y podczas zajêæ, wspie-

temu zdawali maturê w szkole

„Ktokolwiek jesteœ bez

okazji piêciolecia szko³y plas-

raj¹c seniorów.

nr 10 im. œw. Marii Magda-

ojczyzny,

tycznej „Wrzos” przy Lwow-

Ka¿dy z uczestników otrzy-

leny. Wiem, ¿e s¹ pod du¿ym

Wst¹p tu, gdzie czekam

skim Towarzystwie Przyjació³

ma³ katalogi, pastele i pêdzel.

wra¿eniem. Niech wiedz¹, ¿e

po kryjomu:

Sztuk Piêknych. Chcia³bym

Pani Irena Strilciw zwró-

my tutaj trwamy i trwaæ bê-

W ugornej pustce

serdecznie przywitaæ naszych

ci³a uwagê na to, ¿e jest w

dziemy.”

ja³owizny

Nie mog³o zabrakn¹æ

Siostra Antonetta Soli³o,

dostojnych goœci. Witam te¿

szkole „Wrzos” cala rodzina

Bêdziemy razem

prawdziwych wrzosów

józefitka: „Im dusza jest

naszych solenizantów – wspa-

– Ewa i Adam Tajnerowie oraz

nie mieæ domu.

nia³ych uczniów tej szko³y

ich córka Marta. Najpierw

bogatsza, tym bardziej wyra-

seniorów na czele z ich mist-

malowa³a tylko pani Ewa, po

¿a piêkno. Bardzo siê cieszê,

rzyni¹ - profesor Akademii

jakimœ czasie zachorowa³a.

¿e dzisiaj mogê uczestniczyæ

Sztuk Piêknych we Lwowie,

Do szko³y zacz¹³ przychodziæ

w tej wystawie, w tym spot-

pani¹ Iren¹ Strilciw. Piêæ lat

pan Adam, ¿eby przekazy-

kaniu. Dusza mo¿e zawsze

– to, zdaje siê, niedu¿o. Pani

waæ ¿onie zadania domowe.

siê dzieliæ piêknem, to nigdy

Teresa Dutkiewicz napisa³a

Na którymœ zajêciu sam

nie umiera. Bardzo siê cieszê,

w katalogu, wydanym z oka-

zacz¹³ malowaæ. Potem do

¿e umiecie tê cz¹stkê swojej

zji tego jubileuszu, ¿e ka¿dy

rodziców przyjecha³a córka

duszy wyobraziæ w sposób

cz³owiek ma w sobie coœ z

– i... te¿ zaczê³a malowaæ.

malarski i przekazaæ innym.

artysty, ale nie ka¿dy potrafi

Starost¹ szko³y „Wrzos”

¯yczê wiele radoœci i wszyst-

jest pani Maria Grzegocka.

to wyraziæ. Musi byæ ktoœ

kiego, co najlepsze.”

taki, kto bêdzie móg³ tego

Równie¿ powiedzia³a kilka

Wiele zdrowia i kolejnych

dokonaæ przy pomocy farb

s³ów: „Piêæ lat minê³o, jak

Jubileuszy ¿yczy³a uczest-

nikom szko³y „Wrzos” Zofia

i pêdzla – na p³ótnie i na pa-

z bicza strzeli³. Zaczê³o siê

Kosydor, kierownik Uni-

pierze, przekazaæ tak swoje

to wszystko od Drohiczyna,

uczucia, myœli.”

gdzie w³aœnie jest zal¹¿ek tej

wersytetu Trzeciego Wieku.

Pani Ewa Tajner zwró-

O wyk³adowcy szko³y pan

naszej organizacji plastycznej.

Mieczys³aw mówi³ tak: „W

Na pocz¹tku by³o nas kilka

ci³a siê do zebranych z na-

osobie pani Ireny mamy tak¹

osób. Przypominam sobie

stêpuj¹cymi s³owami: „Chcia-

osobê, która prowadzi tê

salê gimnastyczn¹ w szkole

³abym w imieniu ca³ej

szko³ê w ci¹gu 5 lat. Przy-

nr 10, jak siedzieliœmy tam

szko³y „Wrzos” przekazaæ

pominam sobie, jak spotka³em

w k¹ciku. Nikt nie wiedzia³,

najserdeczniejsze ¿yczenia

j¹ na korytarzu na naszej

o co tak naprawdê chodzi.

i podziêkowania naszemu

Akademii Sztuk Piêknych

Pani Irena pyta³a nas, czego

patronowi – Fundacji „Po-

i zaproponowa³em, by po-

my od niej oczekujemy, a myœ-

parafii œw. Marii Magdaleny.

A nas dotycz¹ kolejne

moc Polakom na Wscho-

prowadzi³a tê szko³ê. Uprze-

my nie wiedzieli nic, nas

Wszyscy s¹ aktywni, grupa

s³owa tego wiersza:

dzie.” Dziêkujemy Ci, Polsko,

dzi³em, ¿e ta praca jest

interesowa³o wszystko. Ser-

jest zgrana. Tu odpoczywamy

za to, ¿e pamiêtasz o nas,

„Bo nie ma ziemi wybranej

spo³eczna. Od razu pad³a

decznie dziêkujemy pani

i nawet poprawiamy samo-

maluczkich. W spo³eczeñ-

Jest tylko ziemia

odpowiedŸ: „Zgadzam siê.”

Irenie, ¿e siê podjê³a tej nie-

poczucie, bo zapominamy o

stwie jest opinia, ¿e cz³owiek

przeznaczona.”

Monika Basarabowicz,

By³em tym trochê zszoko-

³atwej pracy. Pracujemy, jak

swoich problemach, zanu-

starszy – czêsto chory i nie-

córka uczestniczki szko³y

wany, zaskoczony. Kiedy od

pszczó³ki, o czym œwiadcz¹

rzamy siê w ciszê. Chcia³abym

pe³nosprawny – mo¿e daæ

„Wrzos”: „Pani Ireno, zawsze

czasu do czasu pytam, jak

wywieszone na tych œcianach

wyró¿niæ rodzinê Ewy i Ada-

niewiele. Okazuje siê jed-

siê to wszystko uk³ada,

obrazy. Nie pomieœciliœmy

ma Tajnerów, Lidiê Bagrij,

mówiê, ¿e jest Pani dobrym

nak, ¿e mo¿e przekazaæ,

mówi: „Oni s¹ bardzo mili

wszystkich prac, nawet piêciu

Halinê Makowsk¹, którzy s¹

duchem tego miejsca. Dziêki

przelaæ wiele wra¿eñ natury

i sympatyczni, wszystko idzie

takich sal by zabrak³o, ¿eby

na ka¿de zawo³anie.”

pani wytrwa³oœci i cierpli-

estetycznej i emocjonalnej,

wspaniale.” Pani Irena jest

to wszystko pomieœciæ. By³o

Do zebranych przemó-

woœci ci ludzie s¹ naprawdê

mo¿e przekazaæ innym

wi³a Bo¿ena Rafalska,

szczêœliwa.”

nam czasem ciê¿ko, by³y

szczêœliwi. Ile¿ dobra, ile

zadowolenie ze spêdzenia

redaktor naczelny pisma

Z okazji jubileuszu szko³y

problemy, ale wytrzymaliœmy

dobrych emocji, czegoœ wspa-

czasu w tak mi³ym towa-

„Lwowskie spotkania”:

zosta³ wydany katalog prac

to wszystko. Kiedy nie mie-

nia³ego ka¿dej œrody, po

rzystwie. Myœlê, ¿e warto o

uczestników. Za jego wyda-

liœmy, gdzie prowadziæ zajêæ,

„Wszyscy pañstwo zas³ugu-

waszych zajêciach przycho-

nas pamiêtaæ. Mamy pio-

nie podziêkowania siê nale¿¹

pani Marta Markunina, dy-

jecie na jak najwiêksze

dzi do naszego domu. Chcê

senkê-hymn, u³o¿ony na

w pierwszej kolejnoœci Fun-

rektor szko³y nr 10, udostêp-

s³owa uznania. D¹¿enie ku

wam wszystkim ¿yczyæ,

melodiê piosenki „Czerwony

dacji „Pomoc Polakom na

ni³a nam jedn¹ z klas. Zajêcia

piêknu w trudnych czasach

¿ebyœcie jeszcze d³ugie lata

pas” (autork¹ tekstu jest

Wschodzie”, Teresa Dutkie-

odbywa³y siê te¿ w salce

w was pozosta³o i wam

mieli si³y, chêæ i werwê, ¿eby

w³aœnie pani Ewa – red.):