img
10
Unia Hadziacka
7 23 kwietnia 2009 * Kurier Galicyjski
STOSUNKI UKRAIŃSKO POLSKIE W WIEKU XIX:
MIĘDZY KONFRONTACJĄ A PRÓBAMI POROZUMIENIA
IHOR RAJKIWSKI
raiñski Miros³aw Siczyñski
(1908 r.) oraz zabójstwo przez
Podstawowa idea Unii
polskich studentów Adama
Hadziackiejprzekszta³-
Kocki (1910 r.), jednego z li-
cenie Rzeczypospolitej w
derów ukraiñskiego ruchu stu-
równouprawniony sojusz
denckiego. Stosunki ukra-
narodów polskiego, litew-
iñsko-polskie sta³y siê szcze-
skiego i ruskiego (ukraiñ-
gólnie napiête po rozpadzie
skiego) mia³a w wieku XIX
Imperium Austro-Wêgierskiego
wielu zwolenników. Wiek
i Rosyjskiego, w latach 1920-
XIX wszed³ do historii, jako
1940. „Jeœli nie wchodziæ w
okres krystalizacji ukraiñ-
szczegó³y stosunków miêdzy
skiego i polskiego ruchów
Ukraiñcami i Polakami w ok-
narodowo-politycznych,
resie œredniowiecza i w czasach
umocnienia modernistycz-
nowszych, - podsumowuje
nej œwiadomoœci narodowej
wspó³czesny badacz ukraiñski
pod wp³ywem zachodnich
Bogdan Hud’, - to mo¿na je
idei demokratycznych
sprowadziæ do wzorca nieco
Oœwiecenia i Romantyzmu.
uproszczonego: Polacy gnêbili
polskich w XIX wieku jest
Rewolucja francuska 1789-
Ukraiñców, a kiedy przygnê-
mo¿liwa jedynie pod warun-
1794 r. g³osi³a, i¿ noœnikiem
bienie stawa³o siê nie do zniesie-
kiem wielostronnego badania
identycznoœci narodowej
nia, Ukraiñcy r¿nêli Polaków.”
stosunków w nowopowsta³ych
jest ca³y naród, a nie warstwa
Jednoczeœnie, nie ulega
trójk¹tach: rz¹d rosyjski (lub
panuj¹cych (przypomnijmy
w¹tpliwoœci nasilenie siê innej
odpowiednio – austriacki) –
sobie, ¿e we Francji, monar-
tendencji – poszukiwania wza-
Polacy-Ukraiñcy. Znamienne
Ihor Rajkiwski
chii absolutnej, pañstwowoœæ
jemnych kompromisów, umów,
jest, ¿e w owym czasie o losach
by³a personifikowana w oso-
porozumienia. Polacy mieli
Ukraiñców („Ma³orosów”, „Ru-
bie króla, dynastii: „pañstwo
znacz¹cy wp³yw na ukraiñski
sinów”) decydowano bez ich
– to ja.”). Podobnie jak idee
ruch narodowy na wszystkich
udzia³u. Konflikty ukraiñsko-
Rewolucji Francuskiej,
etapach jego rozwoju. Zna-
polskie – w celu umocnienia
przyk³adem dla innych ru-
mienne jest, ¿e badacze polscy
w³asnej pozycji - umiejêtnie
chów narodowoœciowych
z pierwszych dziesiêcioleci
wykorzystywa³a lokalna ad-
sta³a siê walka Polaków o ich
XIX w. odegrali szczególn¹ rolê
ministracja rosyjska, wdra¿aj¹c
prawa narodowe. Walka ta
w badaniach folkloru ukraiñ-
w ¿ycie sprawdzon¹ zasadê
rozpoczê³a siê po rozbiorach
skiego i etnografii, zak³adaj¹c
Imperium Rosyjskiego: divide
Polski (lata 1772, 1793, 1795).
podwaliny naukowe do poli-
et impera (dziel i rz¹dŸ). Ta
Od koñca XVIII w. narody
Bractwo Cyryla i Metodego – w latach
ukraiñski i polski przebywa³y
1846-1847 wypowiedzia³o siê za
w niewoli. Carat rosyjski za
czasów Katarzyny II ostatecz-
oparciem na idea³ach chrzeœcijañ-
nie zlikwidowa³ pó³-autono-
skich, wolnoœci i równoœci, które
miczny ustrój Hetmanatu.
Iwan Franko
Adam Mickiewicz
³¹czy³y siê z pragnieniem odrodzenia
Przesta³a istnieæ potê¿na nie-
historyka czeskiego Miros-
dze polskiej” (na ziemiach
gdyœ Rzeczpospolita, a ziemie
pañstwowoœci ukraiñskiej we
³awa Grocha, opracowany u
dawnej Rzeczypospolitej
ukraiñskie, którymi niegdyœ
wspólnocie wszystkich narodów
schy³ku lat 60. XX w. – aut.),
aut.). W historii stosunków
w³ada³a, zosta³y podzielone
omawiaj¹cy trzy kolejne stadia
ukraiñsko-polskich w wieku
miêdzy Rosjê (Ukraina Pra-
s³owiañskich z centrum w Kijowie.
„A”, „B”, „C” sta³ siê, jak twierdzi
XIX mo¿na spotkaæ wiele
wobrze¿na) i Austriê (Galicja).
historyk wspó³czesny Jaros³aw
przyk³adów zarówno wspó³-
W wieku XIX Ukraiñcy znaleŸli
tyzacji ukraiñskiego ruchu na-
polityka by³a wcielana w ¿y-
Hrycak, swego rodzaju alfabe-
pracy, jak te¿ otwartej kon-
siê pod w³adz¹ dwóch impe-
rodowego w przysz³oœci. Wœród
cie tak¿e przez w³adze au-
tem badaczy ruchów narodo-
frontacji.
riów – Rosyjskiego (blisko 90%
polskich badaczy twórczoœci
striackie, które po³¹czy³y
wych w regionie Europy
Nie chcia³bym dziœ koncen-
terytoriów i ludnoœci) i Au-
ludowej Rusinów-Ukraiñców
polskie i ukraiñskie ziemie
Wschodniej (...) Mówi¹c krótko,
trowaæ uwagi na przejawach
striackiego (od roku 1867
byli Adam Czarnocki, bardziej
etniczne w jednej prowincji
jest to wzór mobilizacji poli-
wrogoœci miêdzyetnicznej,
Austro-Wêgierskiego). W tym
znany pod pseudonimem
z centrum we Lwowie. Zale¿-
tycznej mas ludowych pod
które nasila³y siê w zwi¹zku
samym czasie Polacy znaleŸli
Zoriana Do³êgi-Chodakow-
noœæ iloœciowa miêdzy dwoj-
szyldem pewnej ideologii.” Na
z umocnieniem ruchów uk-
siê pod w³adz¹ trzech pañstw
skiego, Wac³aw Zaleski (psew-
giem narodów by³a tu mniej
odmianê od ukraiñskiego,
raiñskiego i polskiego oraz ich
– Rosji, Austrii (Austro-Wêgier)
donim Wac³aw z Oleska),
wiêcej jednakowa. Jedno-
polski ruch narodowy w XIX w.
upolitycznieniem, szczególnie
i Prus. W porównaniu do Rze-
¯egota Pauli i in. „Sami Polacy
czeœnie zagro¿enie ze strony
badacze traktuj¹ jako „his-
u schy³ku wieku XIX. Bardzo
czypospolitej szlacheckiej mia³y
(Wac³aw z Oleska, ¯egota
Imperium Rosyjskiego by³o
toryczny”, albo „pe³ny” ze
g³oœnymi wydarzeniami, które
one inny ustrój i tradycje po-
Pauli i in.) – pisa³ Iwan Franko
czynnikiem, stymuluj¹cym
wzglêdu na strukturê spo-
œwiadczy³y o zaognieniu
lityczne, a Rosja i Prusy, dodat-
– dali m³odzie¿y ruskiej pierw-
zbli¿enie ukraiñsko-polskie,
³eczn¹. ¯ywe w pamiêci by³o
sytuacji konfliktowej w sto-
kowo – tak¿e inne dominuj¹ce
sz¹ podstawê do w³asnego
co dobrze widaæ na przyk³a-
jeszcze istnienie pañstwa pol-
sunkach ukraiñsko-polskich,
wyznanie.
ruskiego patriotyzmu, poka-
dzie Galicji, znajduj¹cej siê
skiego do roku 1795.
by³y w austriackiej Galicji
W XIX wieku Polacy i Ukra-
zawszy jej bodaj czêœæ tego
pod panowaniem Austrii.
Rozwójruchówukraiñskiego
zamach na Iwana Frankê w
iñcy musieli rozwi¹zywaæ
s³ownego, duchowego skarbu,
Politycy polscy, dzia³aj¹cy w
i polskiego ró¿ni³ siê po obu
1897 roku, krwawe rozprawy
podobne zadania, walczyæ o
który siê zachowa³ w ustach
ostatnich trzech dziesiêcio-
stronach granicy austriacko-
z wyborcami ukraiñskimi,
wolny rozwój narodowo-kul-
prostego ch³opa ruskiego.” Co
leciach wieku XIX, byli sk³on-
rosyjskiej. Z tego powodu
zabójstwo namiestnika Galicji
turalny i odrodzenie pañstwo-
prawda, tomiki folklorystyczne
ni wspieraæ idee ukrainofil-
wybitny naukowiec ukraiñ-
hrabiego Andrzeja Potockiego,
woœci w warunkach polityki
Polaków drukowane by³y ³a-
skie i ruchy ludowe – w przeci-
ski, Iwan £ysiak-Rudnicki,
którego dokona³ student uk-
kolonialnej rz¹dów imperialis-
cink¹, a nawet spotykano tam
wieñstwie do moskalofilów.
stwierdza³, i¿ problem wp³ywu
tycznych. Okresy ruchów
ruskie pieœni ludowe na prze-
Bior¹c pod uwagê znie-
Konflikty ukra-
polskiego powinien byæ roz-
wyzwoleñczych narodów „bez-
mian z polskimi.
wolenie prawie wszystkich
iñsko-polskie - w
patrywany dwustronnie. „Idee
pañstwowców”s¹rozpatrywane
Rozbiory Rzeczypospolitej
narodów s³owiañskich, które
wolnomyœlicielstwa europej-
przezhistoriografiêwspó³czesn¹
wprowadzi³y istotne zmiany do
przebywa³y w XIX w. pod w³a-
celu umocnienia
skiego dociera³y do Ukraiñców
przez pryzmat modelu trój-
sytuacji spo³eczno-politycznej
dz¹ s¹siednich imperiów
w³asnej pozycji -
tamtego pokolenia przewa¿nie
dzielnego. W rozwoju ruchów
na Kresach, gdzie siê pojawi³
Rosyjskiego, Austriackiego,
kana³ami polskimi, - pisa³.-
narodowychwyodrêbniane
trzeci czynnik – carat rosyjski
Osmañskiego i Pruskiego, w
umiejêtnie wyko-
Z drugiej strony, samosta-
trzy fazy lub stadia: a) akade-
na prawym brzegu Dniepru
œwiecie s³owiañskim szerzy³y
rzystywa³a lokalna
nowienie odrêbnej narodowoœci
micka lub naukowa, „groma-
oraz w³adze austriackie w Ga-
siê idee panslawizmu, powo³a-
administracja
ukraiñskiej w sposób nieunik-
dzeniespuœcizny”;b)kulturalna,
licji. Na skutek tego rekon-
nia ogólnos³owiañskiej fede-
niony przewidywa³o walkê
organizacyjna; c) polityczna.
strukcja mniej-wiêcej realnego
racji demokratycznej jako
rosyjska.
przeciwko tradycyjnej przewa-
Schemat Grocha (autorstwa
obrazu stosunków ukraiñsko-
ostoi wyzwolenia narodowego.