we Lwowie

21

Kurier Galicyjski * 15 – 28 czerwca 2010

podaruj dzieciom uśmiech

poezją Mickiewicza. Władek recyto-

popatrzyli na mnie ze zdziwieniem. A

wał fragmenty z „Dziadów”, Irena re-

moją opiekunką była Anna Oroczko

cytowała „Panicza i dziewczynę”, a ja

– znakomita aktorka szkoły Wachtan-

moje ulubione „Sonety krymskie”. Był

gowa. W „Hamlecie” grała rolę Królo-

to mój pierwszy występ przed szeroką

wej. Popatrzyła na mnie i powiedziała:

publicznością i od tej daty liczę swój

„Jeżeli się odważysz, to spróbujemy”.

„staż” sceniczny.

Mieliśmy grać w „cywilnych” ubraniach.

W czasie naszych studiów Piotr

Zaczęły się próby. Gdy dowiedziała

Hausfater kontynuował działalność

się, że we Lwowie grałem w kostiumie,

szkolnego teatrzyku i gdy przeszedł na

zaproponowała mi granie w tym kostiu-

emeryturę, a ja skończyłem uniwersytet

mie. Ojciec spakował mi aksamitny ko-

i zacząłem pracować w telewizji lwow-

let, wypożyczył w teatrze perukę, buty i

skiej, rozesłał do swych byłych uczniów

trykoty i przesłał mi to do Moskwy. Gdy

zaproszenia na spotkanie. Pamiętam,

zagrałem te fragmenty na egzaminie,

że spotkaliśmy się u niego w domu

to spodziewałem się najgorszego. Ale

na ul Trusza, vis-a-vis budynku z wiel-

rektor szkoły Borys Zachawa, uczeń

kim przeszklonym oknem, w którym

Wachtangowa, odtwórca roli Kutuzo-

mieszkał i tworzył Iwan Trusz. W 1958

wa w filmie „Wojna i pokój” powiedział

roku odbył się pierwszy publiczny wy-

mi, że po tej roli można wybaczyć mi

stęp teatru, w sali dawnej szkoły Marii

wszystkie grzechy w rosyjskiej wymo-

Magdaleny, wtedy nr 10. Tak zaczęła

wie i zdałem ten egzamin pomyślnie.

się historia tego teatru i moja przygoda

Szkołę ukończyłem w 1966 roku,

ze sceną. Dwa lata temu było 50-lecie

a w 1969 na 10-lecie wydziału re-

teatru i uparłem się, żeby uświetnić tę

żyserskiego szkoły, zagraliśmy tam

imprezę tym samym przedstawieniem,

fragmenty „Wesela” i, jakby poza kon-

którym rozpoczęliśmy swoją działal-

kursem – „Antygonę” Anuja, w której

Rafał Dzięciołowski, wiceprezes fundacji „Pomoc Polakom na Wschodzie” wśród uczestni-

ność – farsą K. I. Gałczyńskiego „Bab-

zadebiutował Jerzy Głybin, w skrom-

ków festiwalu

cia i wnuczek” – i na tej samej scenie.

nej roli posłańca. Dziś był z nami w

Trudno uwierzyć w te lata, które

tym spektaklu. Mój uczeń, absolwent

poznania kultury polskiej, - powiedział

HALiNA PŁUGAToR

minęły, ale muszę powiedzieć, że

szkoły teatralnej im. Solskiego w Kra-

pan konsul Jacek Żur. – Miłych, sło-

tekst i zdjęcia

bardzo wiele zawdzięczam Piotro-

kowie, aktor Teatru im St. Wyspiań-

necznych, wesołych i pełnych emocji

wi Hausfaterowi, moim pedagogom

skiego w Katowicach, po niedzielnym

wakacji. Biegajcie, skaczcie i szczę-

Pod takim hasłem w stryju

ze szkoły teatralnej z Moskwy, ale

spektaklu jechał przez całą noc, żeby

śliwi, pełni emocji i wypoczęci wracaj-

odbył się festiwal polskich te-

cie we wrześniu do swych szkół”.

przede wszystkim temu miastu, gdzie

zagrać bardzo ważną scenę – Dzien-

atrzyków dziecięcych z Ukra-

Dostojny gość nie ominął dzia-

iny. W święcie talentu i radości

się urodziłem i wzrastałem w jego at-

nikarza ze Stańczykiem, a w finale

łalności Centrum Kulturalno-Oświa-

uczestniczyła korespondentka

mosferze, miastu, które ukształtowało

wypowiedzieć dwa zdania ze swojej

towego Wspólnoty Polskiej w Stryju.

„Kuriera Galicyjskiego”.

moją osobowość.

postaci w „Weselu” – Jaśka, jakże

Dziękując energicznej pani dyrektor

Małym aktorom sprzyja-

Ze sztuką teatralną, jak już mówi-

ważne w tym dramacie: „Hej, hej, bra-

Tatianie Bojko, bez której, na pewno,

ła nawet pogoda. Przed wy-

łem, zapoznawałem się we Lwowie,

cia, hyccie broni,

nie byłoby tego festiwalu, pan Żur za-

stępami i potem, gdy dzieci

mieście o silnych przedwojennych trady-

Hyccie broni, hyccie koni.

znaczył, że działalność pozaszkolnej

były już w pomieszczeniu

cjach teatralnych, w Moskwie, w czasie

Czeka was Wawelski dwór”.

placówki edukacyjnej może posłużyć

Narodnego Domu (dawnym

wyjazdów do Polski, gdzie można było

- Na jakiej scenie gra się

za wzór dla wielu ukraińskich i polskich

budynku „sokoła” – aut.) lał

oglądać i Łomnickiego i Hanuszkiewi-

panu najlepiej?

szkół, kółek zainteresowań, ośrodków.

deszcz. Zmieniło go bardziej

cza. Po raz pierwszy z „Weselem” ze-

- Po spektaklu 5 czerwca w ope-

Działają tu kółka teatralne, taneczne,

rześkie powietrze i słońce,

tknąłem się w Wilnie. To było przedsta-

rze, który był dla mnie miłą niespo-

chór, kółko sportowe, krajoznawczo-hi-

które, z pewnością, również

wienie w reżyserii Hanuszkiewicza w

dzianką i zaszczytem, po Weselu w

storyczne, „Klub europejski”, Centrum

się cieszyło, widząc szczęśliwe

nauczania języków Unii Europejskiej,

1964 roku. Wywarło ono na mnie takie

na scenie Teatru im. M. Zankowieckiej,

twarze polskich i ukraińskich

jest pomieszczenie dla zebrań i orga-

dzieci. Było w nich tyle szalo-

wrażenie, że zapragnąłem ten spektakl

wielu ludzi mówiło, że nasza kameral-

nizowania imprez, biblioteka. Centrum

nej energii, że zdawało się, iż

zrealizować u nas, we Lwowie. Minęło

na salka w Domu Nauczyciela posiada

otrzymało licencję Ministerstwa Oświa-

rozsadzą świat.

kilka dobrych lat, ukończyłem studia re-

specyficzny klimat i na niej gra mi się

Do Centrum Kulturalno-Oświato-

ty Ukrainy.

żyserskie w Moskwie w 1966 roku i w

najlepiej.

wego im. Kornela Makuszyńskiego

…Z każdą godziną festiwal roz-

1969 udało mi się przedstawić Wesele

Chętnie bym zrealizował jeszcze

wspólnoty polskiej miasta Stryja –

kręcał się coraz bardziej. Jako pierw-

Koziołek-Matołek, symbol fe-

na naszej małej scence. Wesele jest

jakieś dzieło z klasyki operowej w na-

organizatora spotkania – przyjechali

si wystąpili harcerze polscy, którzy

stiwalu

dla mnie i dla teatru sztuką szczegól-

szej lwowskiej operze. Mam pewne

młodzi aktorzy oraz ich opiekunowie.

z powodów obiektywnych nie mogli

ną. Powróciło znów na naszą scenę po

plany, ale na razie za wcześnie o tym

Goście przybyli z Kamieńca Podol-

W trakcie festiwalu odbył się rów-

zaprezentować sztuki teatralnej, ale

pamiętnych wydarzeniach 1981 roku,

mówić.

skiego, Stanisławowa, Sądowej Wi-

nież konkurs rysunku dziecięcego

dali obecnym wiele radości, śpiewa-

kiedy to skromne wiązanki kwiatów,

- Czy dyrekcja opery su-

śni, Borysławia, Kołomyi oraz innych

„Trzeba kochać człowieka, góry i słoń-

jąc wesołe piosenki. Wszyscy od razu

złożone pod pomnikiem Wieszcza wy-

geruje Panu jakieś dzieła?

miast. Wiele dzieci uczęszcza do

ce” (K. Makuszyński). Dzieci ze Stryja

chcieli się znaleźć gdzieś na brzegu

wołały takie brutalne represje przeciwko

- Nie. Pozostawiono mi całkowicie

szkół z polskim językiem nauczania,

oraz uczestnicy festiwalu malowały

rzeki czy jeziora, lub też w ciszy lasu,

teatrowi i jego aktorom. Powróciło więc

wolna rękę w wyborze sztuki. Ale na ra-

uczą się w polskich szkołach so-

naturę, ulubione zwierzęta i miejsca,

przy ognisku. Zechcieli wdychać za-

botnich, mają polskie pochodzenie.

w których lubią wypoczywać. Niektó-

pach pieczonych ziemniaków, kiełba-

w 2007 roku w 100. rocznicę śmierci

zie nie chcę ujawniać swoich planów.

Niektórzy przyprowadzają ze sobą

rzy tak bardzo chcieli zwyciężyć, że

sek i posłuchać harcerskiej gitary. Po

Stanisława Wyspiańskiego. Powróciło,

- Jakie plany na przy-

przyjaciół ukraińskich, którzy chętnie

zaprezentowali po kilka prac. Jury

kilku godzinach te marzenia mogły się

ponieważ mam zespół, który może za-

szłość?

uczą się języka, historii i kultury są-

przyjęło wszystkie rysunki. Organiza-

spełnić. Co prawda, zamiast lasu był

grać ten arcytrudny dramat narodowy.

- W tej chwili realizuję duży projekt

siedniego kraju.

torzy mówią, że dla nich ważne jest

dziedziniec Centrum, ale były zaba-

„Wesele jest”, można rzec, takim kamie-

w Kijowie z aktorką Sceny Narodowej,

„W naszym mieście urodził się

to, że praca została wykonana przez

wy integracyjne i gitara dla utalento-

niem milowym dla mnie i dla Teatru.

wielka przyjaciółką naszego Teatru,

klasyk literatury dziecięcej, autor „Ko-

dziecko samodzielnie. Nie jest tajem-

wanych dzieci i młodzieży. „Poprzez

Kiedy tak stałem na scenie po

dawną aktorką lwowską Larysą Kady-

ziołka-Matołka”, tak więc idea zorga-

nicą, że w trakcie różnych podob-

piosenkę, gry w ruchu, rozmowy z ró-

spektaklu, w otoczeniu swoich akto-

rową. Przygotowuję sztukę Różewicza

nizowania takiego festiwalu wynikła

nych konkursów dzieciom pomagają

wieśnikami polskimi ukraińskie dzieci

rów, kiedy wniesiono tyle kwiatów i pły-

„Stara kobieta wysiaduje”, która zosta-

niby sama przez się”, - z uśmiechem

nauczyciele albo rodzice. W Stryju

uczą się języka, poznają wiele nowe-

nęło tyle ciepłych słów, podziękowania

ła wspaniałe przetłumaczona przez

i radością opowiada „Kurierowi Gali-

chciano zobaczyć, jakie umiejętności

go o Polsce, szlifują wymowę”, - mówi

i szacunku, to odczuwałem spełnienie

lwowską tłumaczkę Jarynę Senczy-

cyjskiemu” Tatiana Bojko, przewod-

i fantazję mają dzieci.

harcmistrzyni Iwona Waszkiewicz.

życiowego dorobku i artystycznych

szyn. Jej technikę podziwiał, nawet Ta-

nicząca wspólnoty polskiej w Stryju.

Kiedy dzieci poznawały się na-

W tym roku, na odmianę od in-

planów.

deusz Różewicz. Na drugi rok mamy

– Poza tym, Kornel Makuszyński

wzajem i bawiły ze sobą, dorośli

nych, w trakcie festiwalu były nie tylko

jest patronem naszego centrum. Nie

omawiali dalszą działalność oraz po-

zwykłe przedstawienia. Kompetent-

90-lecie Różewicza, autora znaczenie

- Jaka była Pana pierwsza

przez przypadek przyjechali do Stry-

prawę pracy w swoich placówkach.

ne jury dokonywało oceny, tworząc

którego dla powojennej polskiej sztuki

rola?

ja nasi starzy przyjaciele – harcerze

Najbardziej  ucieszyła  wiadomość

w ten sposób program konkursowy.

- Pamiętam doskonale. Była to

teatralnej jest przeogromne. W na-

z Głowna. Ich wspólnota harcerska,

o tym, że w Stryju niebawem stanie

Mali aktorzy z Kamieńca Podolskiego

rola Wnuczka w farsie Gałczyńskiego

szym repertuarze mieliśmy dwie sztuki

jako jedyna w Polsce, ma za patrona

pomnik wielkiego ziomka – Kornela

zaskoczyli teatrem… cieni, przedsta-

„Babcia i wnuczek”. Potem poszedł

tego autora. Właśnie „Starą Kobietę”

Kornela Makuszyńskiego, naszego

Makuszyńskiego. Udzielił już zezwo-

wiciele Ziemi Lwowskiej  zaprezen-

repertuar poważniejszy. Fragmen-

w 1979 roku i w 2000 roku – „Karto-

ziomka”.

lenia Komitet Wykonawczy Rady

towali znane baśnie o Czerwonym

ty „Marii Stuart” Słowackiego, gdzie

tekę”. Te pozycje chciałbym wznowić

Na imprezę przybyli dostojni go-

Miejskiej. Pomnik wykona Andrzej

Kapturku i Kopciuszku w interpretacji

zagrałem Henryka Danley a, dalej

i utrzymać.

ście: Konsul RP we Lwowie Jacek

Renes. „Mieszkałem w Zakopanem

współczesnej, zaskakując zawodową

Kostryn w „Balladynie”. A potem dalej

Kiedy mówię jak się przeplatały te

Żur, wiceprezes Fundacji „Pomoc Po-

od dziesiątego roku życia i chodziłem

oprawą muzyczną i taneczną. „Dobrze

już się potoczyło.

lata, sztuki, wydarzenia i wspomnie-

lakom na Wschodzie” Rafał Dzięcio-

do szkoły, mijając muzeum Kornela

przygotowaliśmy się do tego festiwa-

nia, można być tylko szczęśliwym,

- Jaka jest Pana ulubiona

łowski, przedstawiciele władz Stryja,

Makuszyńskiego, – mówi artysta.

lu, dzieci zaprezentowały scenkę o

że jest się obecnym, że udaje się to

rola?

Klub Młodych Artystów „Skrzydła” ze

– Tak zainteresowałem się tą cha-

przyjaźni i wrażliwości, - mówi Renata

- Trudno mi powiedzieć. Wszyscy

wszystko złączyć, że udaje się do-

Lwowa, przedstawiciele Stowarzy-

ryzmatyczną osobą. Po studiach na

Idzikowska, nauczycielka szkoły nr 3

szenia „Wspólnota Polska” w Opolu,

Warszawskiej Akademii Sztuk Pięk-

aktorzy marzą zagrać Hamleta. Grali-

trwać, że jeszcze są siły, że zdrowie

w Stanisławowie z polskim i rosyjskim

dziennikarze Radia Opole, pracownicy

nych chciałem uwiecznić pamięć Kor-

językiem nauczania. – Poza tym, w

śmy fragmenty z „Hamleta” we Lwo-

pozwala na realizacje takich pomy-

Centrów Młodzieży z Polski, Andrzej

nela Makuszyńskiego. Wyrzeźbiłem

naszym przedstawieniu brzmi muzyka

wie. Potem w czasie studiów reżyser-

słów.

Renes, autor pomnika Kornela Ma-

popiersie, pod którym na dole jest

Fryderyka Chopina, aczkolwiek w 2010

skich w Moskwie, gdy zdawałem eg-

- Dziękuję za wywiad i ży-

kuszyńskiego w Zakopanem. „Życzę

pomnik Koziołka-Matołka”.

roku obchodzimy jubileusz kompozyto-

zamin aktorski, to też wybrałem grane

czę też dużo zdrowia i speł-

kG

wam uśmiechów, radości, lepszego

ra polskiego o światowej sławie”.

we Lwowie fragmenty. Moi pedagodzy

nienia wszystkich planów.