9

www.kuriergalicyjski.com * Kurier Galicyjski * 15–28 czerwca 2012 nr 11 (159)

EuRO w Kijowie Egzamin pierwszej dojrzałości

Piłkarska symbolika zupełnie zdominowała przestrzeń  Los stawia przed nami różne trudne wyzwania, z których musimy zdawać egza­

publiczną miasta, przyćmiewając nieliczne patriotyczne min. I zdajemy je od dzieciństwa, nawet o tym nie myśląc. Różnie na nich wypa­

billboardy i propagandę partii politycznych która mani­  damy, ale zawsze ktoś nas ocenia.

festowała swoją obecność, przypominając, że sezon

polityczy na Ukrainie będzie tego lata prawdopodobnie

gorący.

Dziękujemy Ci, Mamo – Świętem Matki w przedszkolu

nie do EURO 2012. W tym czasie kil­

też dzieci działały bezbłędnie, cho­

KRZYSZTOF SZYMAŃSKI

hasło, którym często posługują się

ka „mam” (dziewczynek) zajmowało

ZbIGnIEW CIERPIŃSKI

ciaż wychowawczynie przestawiały

tekst i zdjęcia

protestujące w czasie rozgrywek

się pracami domowymi – pielęgnacją

tekst i zdjęcia

mamy po kilka razy. Jednak instynk­

działaczki grupy FEMEN.

Tak było i tym razem, gdy w

dzieci, gotowaniem, praniem, praso­

tu oszukać się nie da.

Centrum Kijowa już na kilka

Jednocześnie trzeba przyznać,

polskiej grupie przedszkolnej w

waniem. A na koniec zdegustowane

Starszą grupę przyszły przywi­

dni przed oficjalnym rozpoczęciem

że władze miasta włożyły wiele wy­

przedszkolu przy ul. Metrologicznej,

takim traktowaniem „mamy” przeka­

tać dzieci z najmłodszej. Tu, w po­

mistrzostw piłkarskich żyło właściwie

siłku w odremontowanie przynajmniej

zebrali się rodzice i dziadkowie, żeby

zały swoje zajęcia „tatusiom” czym

równaniu, dopiero można było prze­

już tylko piłką nożną. Ogromne, wie­

reprezentacyjnej części miasta. Choć

obejrzeć występ swoich pociech.

byli oni bardzo zdziwieni. Było to

konać się co dzieciom dało przed­

lomilionowe miasto z niecierpliwością

nie obyło się bez skandali, jak choćby

Dla większości z tej grupy było to

odegrane z takim realizmem, że na

szkole: maluszki wchodziły z oba­

oczekiwało na otwarcie swojej strefy

z początkowo nieudolnie wykonaną

pożegnanie z przedszkolem i wstą­

zakończenie scenki wychowawczyni

wą, deklamowały proste wierszyki i

kibica na Chreszczatyku i Majdanie

rekonstrukcją zabytkowego deptaka

pienie na kolejny szczebel życia – do

Jolanta Szymańska przepraszała

trzymały się swej pani jak kurczowo,

Nezależnosti. O tym, że EURO 2012

Andrzejewski Zjazd (ukr. Andrijiwskij

szkoły. Impreza była połączona z

dorosłych tatusiów, że tak zostali

gdy najstarsze dzieci pewnie i bez

jest nie tylko świętem futbolu, ale

Uzwis) , to trzeba przyznać, że np.

obchodzonym przed kilkoma dniami

przedstawieni, bo na pewno wśród

strachu czuły się w sali, odgrywali

gigantycznym biznesem przypominał

„Zołoti Worota” , cerkiew św. Andrze­

Świętem matki. Dało to możliwość

rodziców tych dzieci takich nie ma.

swe role pewnie i śmiało – czuli się

fakt, że ta wszechobecna w mieście

ja, Opera Kijowska i inne miejsca w

podziękować i swoim mamom i pa­

Tym razem mamy nie tylko prze­

tu gospodarzami.

piłkarska symbolika najczęściej była

centrum stolicy robią naprawdę duże

niom wychowawczyniom, które przez

żywały za swe pociechy, ale i zosta­

Na zakończenie były kwiaty dla

połączona z konkretnym przekazem

wrażenie.

te kilka lat pracowały z dziećmi. Dzie­

ły włączone do aktywnej zabawy,

wychowawczyń, dla pani dyrektor,

reklamowym. Witała gości stolicy

Czy dla Kijowa EURO 2012 oka­

ci, tradycyjnie już, deklamowały wier­

która polegała na tym, że wybrana

łzy w oczach wychowawczyń. One

już na dworcu kolejowym, towarzy­

że się szansą na zdobycie nowych

szyki o mamie, opowiadały jak im

mama z zawiązanymi oczyma miała

wiedzą ile trudu włożyły w te ma­

szyła im na ulicach, na budynkach

wielbicieli? Miasto z pewnością ma

pomagają, jak je kochają. Najwięcej

poznać swoją pociechę. Ubawu było

luszki, żeby wykształtować z nich

na przystankach autobusowych,

wiele do zaoferowania: fascynującą,

śmiechu wśród rodziców wywołała

co nie miara. Z tym, że dzieci garnę­

pierwszaków.

a nawet „atakowała” nad dzikim

ponad tysiącletnią tradycję, niezwykłą

odegrana przez dzieci scenka, w któ­

ły się na wyrywki do tej zabawy, a

Teraz ich charaktery, wizję świa­

brzegiem Dniepru. Jej głównymi

mieszankę stylów architektury, wiele

rej kilku „tatusiów” (chłopców) pilnie

mamy jakoś czuły się nieswojo. Póź­

ta i postawę życiową będzie już

sanktuariami były jednak przede

zabytków, wspaniałych mieszkańców

oglądało mecz w telewizji, gorąco ki­

niej role sie odwróciły. Dziecko miało

kształtować szkoła.

wszystkim dwa obiekty w stolicy:

i wiele innych atrakcji. Dużo zależy

bicując swej drużynie – przygotowa­

poznać po rękach swoją mamę. I tu

kg

imponujący, zmodernizowany sta­

jednak od tego, na ile przyjazne

dion oraz strefa kibica. Ogromna

będzie to miasto dla swoich gości.

Polecamy!

„fan-zona” na Chreszczatyku zajmuje

Co zapadnie im w pamięć mocniej

51 tys. metrów kwadratowych i może

– wspaniałości Ławry Kijewo-Pie­

jednocześnie przyjąć do 70 tys.

czerskiej, atmosfera pikniku na

Galicja 1914-1915.

fanów piłki nożnej. Dla ich wygody

Chreszczatyku czy klaustrofobiczna

robotnicy przez wiele dni w pocie

atmosfera kijowskich „marszrutek”?

czoła wznosili gigantyczne telebimy,

Czy przyjezdni będą się w Kijowie

Zapiski korespondenta wojennego

sklepy z upominkami i ogromne

czuli bezpieczni i mile widziani? Czy

dziesiątki namiotów, w których spra­

może, wzorem niektórych innych

gnieni kibice mogą teraz zaspokajać

wschodnich stolic, będą raczej mieli

Autorem jest Ferenc Molnár, znany w Polsce i na całym świecie, autor książki – bestselleru

głód i pragnienie, oraz raczyć się

poczucie bycia niebezpiecznymi

„Chłopcy z placu broni”. Molnar publikował swoje relacje z frontu I Wojny Światowej w buda­

ukraińskim piwem.

intruzami, zmuszanymi do dopeł­

peszteńskiej gazecie „Az Est”. Relacje tak spodobały się czytelnikom, że w 1916 roku wydano

Jedyny dysonans w ten niemal

niania irytujących biurokratycznych

sielankowy obraz wnosił widok tuż

formalności. Albo co gorsza, poczują

książkę „Egy haditudósíto emlekei” (Zapiski korespondenta wojennego. Galicja 1914-1915).

obok granicy strefy, gdzie obok

się „jeleniami”, na których naiwności

pięknego „Kwiatowego zegara” (z

albo zwykłej niewiedzy zechce że­

Grybów, Tarnów), bądź II Rzeczpo­

AnDRZEJ KARCZEWSKI

równie „kwiecistymi” postaciami

rować do spółki milicja, nieuczciwi

spolitej (Lwów, Brześć, Stryj, Halicz,

Słavko i Sławka) jakaś „złośliwa

sprzedawcy, urzędnicy i zwyczajni

Książka jest obszerną relacją z

Złota Lipka).

noga” wydeptała niecenzuralne

oszuści? Ja mocno trzymam kciuki

przełomowego momentu wojny. Pi­

Książka Molnára stanowi nie

hasło. Być może stało się to przez

za sukces tego pięknego miasta nad

sarz znalazł się wówczas w Krakowie,

tylko przyczynek do historii I Wojny

czysty przypadek, ale było to samo

Dnieprem.

w którym krzyżowały się linie frontów

Światowej, jest też znakomitą ilustra­

I wojny. Nie bez powodu świat intere­

cją warunków i realiów życia ówcze­

sował się w tym czasie wszystkim, co

snej Galicji oraz opisem stanu uczuć

działo się nad górną Wisłą. Twierdza

i umysłów Polaków, oczekujących,

Kraków, wzniesiona u zbiegu austriac­

że wojenne zmagania wielkich mo­

kiej, rosyjskiej i pruskiej granicy stała

carstw przyniosą powstanie Polski

się zaporą dla rosyjskich wojsk, prą­

niepodległej. Uświadamia również

cych na zachód Europy. Jest bezpo­

dzisiejszemu czytelnikowi ogromne,

średnią relacją naocznego świadka

dawno zapomniane zniszczenia wo­

wydarzeń, zapisem rozmów, zda­

jenne, z którymi II Rzeczpospolita

Od redakcji: Ferenc Molnár

rzeń i obserwacji.

od początku swojego istnienia, mu­

jest też autorem, dziś już prawie nie­

Relacje Molnára pochodzą z tere­

siała sobie poradzić.

znanej książki o lwowskich Orlętach.

nów bądź dzisiejszej Polski (Stary

Patronatem honorowym objęli

Książki nigdy nie przetłumaczonej

i Nowy Sącz, Limanowa, Kraków,

książkę Prezydent Rzeczypospolitej

na język polski.

Gorlice, Krosno, Biecz, Przemyśl,

Polskiej i Prezydent Węgier.