20

Oczami młodzieży widziane

Kurier Galicyjski * 15–28 czerwca 2012 nr 11 (159) * www.kuriergalicyjski.com

POCZąTEK I nADZIEJA

W maju 2012 r. w trakcie 2 wyjazdów .prawie 100 uczniów szkół dzielnicy Ochota w Warszawie, w ramach re­

alizowanego od 2001 r. Projektu „Współpraca ze Wschodem – Ochota dla Tradycji”, przebywało na Ukrainie,

w Kamieńcu Podolskim, Chocimiu, Lwowie i Żółkwi. Ogromna większość była tam po raz pierwszy, byli też

tacy, którzy pojechać nie mogli, głównie z powodu strachu rodziców przed Ukrainą.

Granica, zabytki, Polska, ale też pizzerie, MC Donalds i supermarkety, gdzieś w tle schowana za horyzontem, jakby poza świadomością

dzisiejsza Ukraina. Nie ma także wielu innych spraw, na które staraliśmy się zwrócić uwagę.

Otrzymujecie Państwo relacje uczniów bez ingerencji i cenzury, często bez wiedzy, a na pewno bez stereotypów, tak z tekstów jak

i z rozmów na Ukrainie i w Warszawie wiem, że większość chce wrócić.

Witold Dzięciołowski

Pierwszy dzień…

Odprawa na granicy trwa dłu­

go. Jest środek nocy, około godziny

3 czasu polskiego, 4 ukraińskiego.

Wszyscy, większość wyrwana z płyt­

kiego snu na siedzeniu, czekają aż

wreszcie strażniczka zwróci nasze

paszporty.

W końcu następuje poruszenie

z przodu autokaru. Dostajemy pasz­

porty. Niespiesznym tempem prze­

kraczamy granicę Ukrainy. Niebo na

wschodzie rozświetla się czerwoną

łuną. Słonce podświetla na purpurowo

drobne, lekkie chmurki na tle głęboko

atramentowego nieba. Przed nami

i po bokach rozciąga się bezkresna,

pagórkowata przestrzeń, na której nie

pali się ani jedno światło. Krajobraz

Izabela leszczyńska – współautorka artykułu

– jak w Polsce, tylko o wiele bar­

dziej rozległy. Powoli się rozjaśnia.

urokiem i tajemniczością. Dziesiątki

jakby architekt miał lęk przed wolną

Niebo staje się blado-brzoskwinio­

zniczy palą się na grobach sławnych

przestrzenią. No cóż, miał szczę­

we i ukazuje się rozlana po okolicy

Polaków takich jak: Stefan Banach,

ście, bo w manieryzmie można so­

gęsta mgła.

Maria Konopnicka, Gabriela Zapol­

bie pozwolić na takie fobie.

Droga jest długa i nużąca, ale

ska, Władysław Bełza, Seweryn

Z kaplicą Boimów kontrastuje

około południa docieramy do Ka­

Goszczyński.

stojąca obok gotycka bazylika archi­

mieńca. Zostawiamy bagaże w Domu

W zadumie przechodzimy do

katedralna Wniebowzięcia Najświęt­

Pielgrzyma u sióstr urszulanek i idzie­

pobliskiego Cmentarza Orląt Lwow­

szej Maryi Panny wybudowana na

my na miasto zjeść obiad. Przy oka­

skich. Przed nami rozpościera się las

przełomie XIV i XV wieku. Jest ona

zji oglądamy pobieżnie Kamieniec.

białych, świeżo postawionych krzyży,

najstarszym kościołem Lwowa. To

Widoki są niesamowite: głęboki wą­

wyrastających z nagrobków obroń­

właśnie w tej świątyni miało miejsce

Minaret przy katedrze w Kamieńcu Podolskim

wóz rzeki Smotrycz, majestatyczny

ców Lwowa 1918–1919. Widzimy

wiele ważnych wydarzeń historycz­

zamek, cerkiew św. Georga z błękit­

Świętej Trójcy z zaniedbanym przez

tam mogiły naszych rówieśników, a

nych takich, jak śluby Jana Kazimie­

na niej Jezus Chrystus, a w środku

nym dachem, bańki mydlane na ulicy,

władze ukraińskie kościółkiem. Na­

nawet młodszych od nas dzieci, które

rza w czasie potopu szwedzkiego czy

poraża moc zdobień. Idziemy dalej

barwny tynk na domach…

stępnie odwiedzamy pałac w Żwań­

oddały życie za wolną i niepodległą

chrzest Stanisława Leszczyńskiego.

i po drodze mijamy katolicki kościół

cu – również zrujnowany, ale za to

Polskę. Porusza nas tragiczna histo­

Lwów to nie tylko cmentarze i ko­

Świętej Trójcy. Pod kościołem stoją

bardzo malowniczy i fotogeniczny.

ria losów tych nagrobków opowie­

ścioły, to przede wszystkim niezwykła

rozstawione kolorowe kramy z upo­

Drugi dzień…

Zaraz po śniadaniu wychodzimy

Kiedy dojeżdżamy do celu na­

dziana przez panią przewodnik. Były

atmosfera, która była tu za czasów

minkami i lokalną twórczością…

zwiedzać. Najpierw idziemy pod ka­

szej podróży, nagle zaczyna padać

one wielokrotnie dewastowane przez

polskich i pozostała do dnia dzisiej­

Zwiedzamy zamek. Jego masyw­

tedrę św. Apostołów Piotra i Pawła,

deszcz, który po chwili przeradza się

Sowietów, a do dzisiejszych czasów

szego. Uliczki, które pamiętają dawne

ne, kamienne mury sięgają pamięcią

która znajduje się co najwyżej 100

w ulewę. W końcu jest mniej duszno,

przetrwały tylko dwa. Gdy panował

dzieje miasta i wspaniałe zabytki ta­

być może aż czasów starożytnego

metrów od Domu Pielgrzyma. Od

ale i niewiele widać zza szyby auto­

komunizm podobny los spotykał ko­

kie, jak gmach dawnego Sejmu Ga­

Rzymu.

razu uderza widok przylegającego do

karu.

ścioły. Urządzano w nich magazyny,

licyjskiego czy kamienica Korniakta.

Już po tak krótkim pobycie da

kościoła minaretu z Matką Boską na

muzea ateizmu, niszczono bezcen­

Zapierająca dech w piersiach fasada

się zauważyć, że Ukraina to kraj

szczycie. Po chwili sprawa się wyja­

ne zabytki. Na szczęście czasy się

Narodowego Akademickiego Teatru

różnorodności i kontrastów. Kultu­

A na deser lwów…

śnia. Katedrę przerobiono na meczet,

zmieniły i możemy podziwiać wspa­

Opery i Baletu im. Salomei Kruszel­

ra? Mieszanka Wschodu i Zachodu,

czyli dzień ostatni…

gdy Turcy podbili tamte tereny. A skąd

Rano podjeżdżamy przed głów­

niałe świątynie.

nickiej jest tylko preludium do nieza­

doprawiona Południem. Domy? Od

Matka Boska na jego szczycie? Gdy

ną bramę Cmentarza Łyczakow­

Zachwyca nas barokowo-rokoko­

pomnianych przeżyć, jakie towarzy­

majestatycznych i wyremontowanych

Rzeczpospolita Obojga Narodów od­

skiego. Wchodzimy i ukazuje się

wa greckokatolicka katedra św. Jura.

szą nam, gdy zwiedzamy wnętrze

do niszczejących, z odpadającym

zyskała Kamieniec, katedra powróci­

nam miejsce wiecznego spoczynku

Ten XVIII-wieczny kościół, powstał

budynku. Wspaniałe schody przy

tynkiem. Od bogatych i pełnych prze­

ła do swojej poprzedniej funkcji. Jako

ponad 1,5 miliona osób. Omszałe

na miejscu XIV-wiecznej drewnianej

odrobinie wyobraźni wypełniają się

pychu po bardzo biedne…

symbol katolicyzmu przywieziono z

mogiły, przewracające się ze starości

cerkwi. Dziś, po renowacji powrócił

tłumem widzów, a ozdobne świecz­

Gdańska pozłacaną Madonnę, którą

i monumentalne grobowce magna­

do dawnej świetności i oślepia swo­

niki rozświetlają jasnym płomieniem

Trzeci dzień…

ozdobiono szczyt minaretu.

tów wywierają niezwykłe wrażenie

imi bogatymi, złotymi zdobieniami.

secesyjne foyer…

…zapowiada się wyjątkowo go­

Idziemy przez polski rynek, na

na odwiedzających to miejsce, wręcz

Nie tylko osoby wierzące przybywają

Tym niezapomnianym akcentem

rący. Na niebie nie widać ani jed­

którym właśnie odbywa się festyn.

przytłaczają. Niecodzienna cisza,

tu aby podziwiać kopię Całunu Turyń­

kończymy naszą krótką podróż po

nej chmurki, a w powietrzu unosi

Potem odwiedzamy kościół św. Miko­

jaka tu panuje, nie została przerwana

skiego oraz cudowną ikonę Trębow­

Ukrainie. Wracamy ze świadomo­

się lekka mgiełka – pozostałość po

łaja, który przez wiele wieków należał

nawet przez grupę nastolatków, która

lańskiej Bogurodzicy, ukoronowanej

ścią, że być może już nigdy nie wró­

wczorajszym deszczu. Nie najlepszy

do różnych zakonów, w tym do do­

razem z panią przewodnik wtargnęła

przez papieża Jana Pawła II.

cimy do tego wspaniałego kraju…

dzień na jazdę autokarem, duchota

minikanów i paulinów. Znów uderza

na Cmentarz Łyczakowski. Wbrew

Kaplica grobowa Boimów, rodzi­

i skwar… Jemy śniadanie i żegna­

niepasujący element – muzułmańska

powszechnemu poglądowi, że doj­

ny zamożnych kupców lwowskich,

my Dom Pielgrzyma, w którym sio­

Reportaż z wycieczki

ambona z barierką w jakby pleciony

rzewająca młodzież, jak szarańcza

robi na nas przytłaczające wrażenie.

stry urszulanki tak miło nas gościły.

na Ukrainę przygotowały

wzór – tuż obok barokowych zdobień

niszczy wszystko, co napotka na

W większości szkół jest omawiana

Ruszamy w drogę ku Lwowowi.

IZAbElA lESZCZYŃSKA

i herbu z pięcioramiennym krzyżem

swojej drodze, nasza grupa grzecz­

na lekcjach jako ,,perełka maniery­

Przy okazji zatrzymujemy się aby

i TERESA KUlKA,

Potockich.

nie i z zaciekawieniem słucha historii

zmu”. Teraz mamy szansę zobaczyć

obejrzeć zamek w Chocimiu, pod któ­

uczennice trzeciej klasy

Odwiedzamy dawny klasztor,

cmentarza-muzeum. Każda mogiła

ją na własne oczy. Wewnątrz nie ma

rym rozegrały się kiedyś dwie wielkie

20 Społecznego Gimnazjum

którego bramy strzeże namalowany

zachwyca swoim niepowtarzalnym

choćby skrawka ściany bez ozdób,

bitwy. Potem miejscowość Okopy

w Warszawie