28

Kurier kulturalny

Kurier Galicyjski * 15–28 czerwca 2012 nr 11 (159) * www.kuriergalicyjski.com

ukraińscy Łemkowie zapalili watrę

We wsi Riwnia w rejonie (powiecie) rożniatowskim na Przykarpaciu, podczas folklorystyczno-etnograficznego

festiwalu „Woła Was zielona niedziela”, miejscowi Łemkowie – przesiedleńcy z Polski, wspólnie z Polakami

zapalili watrę i ustanowili nowy… rekord Ukrainy.

Uczestnicy łemkowskich zespołów folklorystycznych

waczek łemkowskich Julia Doszna z

ludu przyszło i przyjechało! Uwagę

SAbInA RÓŻYCKA

Polski, – chce się wierzyć, że z ognia

wszystkich przyciąga olbrzymia wa­

tekst i zdjęcia

naszych serc, naszych przodków i po­

tra (ognisko – red.), która ma stać

tomków, przyjaciół i wszystkich gości

Święto rozpoczęło się w Rożnia­

się kolejnym rekordem Ukrainy. Jej

odrodzi się nasz naród. Jak by pani

towie. Muzyka, łzy wspomnień i ra­

wymiary – to 15,27 m wysokości.

widziała starsze osoby z Ukrainy, któ­

dość spotkań, setki maluchów – wnuki

Olbrzymie bale sosnowe przywiezio­

re teraz przyjeżdżają, oblewają łzami

i prawnuki tych, których oderwano od

no z sąsiedniego Broszniowa. „Od

ojczystą ziemię, obejmują drzewa,

rodzinnej ziemi i wywieziono w nie­

dawna znani są nasi drwale. Nasza

które pamiętają z dzieciństwa. Może

znane. Tradycyjny chleb i sól dla gości

ziemia szczyci się pracowitymi ludź­

na pierwszy rzut oka wygląda to dziw­

ze Lwowa, Tarnopolskiego, Odessy,

mi, – z zadowoleniem spoglądając

nie. Ale ja, jako Łemkinia, dobrze ich

Żytomierza, Kijowa, Zakarpacia, wie­

na ułożone drwa, mówi organizator

rozumiem. Dotykając tego co pamięta

lu miast województwa iwano-fran­

święta, prezes towarzystwa łem­

się jeszcze z dzieciństwa, zagłębiają

kowskiego, Polski i USA; serdeczne

kowskiego Jurij Markanycz. – Każde

drzewo na watrę dobrze wysuszo­

się w te czasy, gdy żyli jeszcze ich

słowa powitalne konsula generalne­

Płonie rekordowa watra

krewni, gdy biegali i bawili się, cieszyli

go RP we Lwowie – tego niewielkie

no. Każde ma długość nie mniej jak

miasteczko szybko nie zobaczy.

10 m”. Drwa przywieziono wielkimi

ciężarówkami. Ułożono je w stos –

Na przedzie młodzież z emblema­

odtworzono charakterystyczny dla

tem święta. Idą przy dźwiękach orkie­

Panie konsul Joanna Wasiak (od lewej) i lidia Aniołowska

z korowajami od łemków

stry do pomnika Tarasa Szewczenki.

Łemków kształt ogniska domowego.

Przemówień niewiele – co tu powie­

Na szczycie watry – zielona choinka,

dzieć. „Już po raz szósty odbywa się

jako symbol lata, symbol odrodzenia

Ukraińsko-polskie pojednanie na łemkowskim festiwalu. Aleksander Wójcik z obrazem

festiwal. Chcieliśmy pokazać jak od­

kultury Łemków i Bojków.

(w centrum) w towarzystwie Jurija Markanycza i pani konsul lidii Aniołowskiej, kozaków

rodzili się Łemkowie, których przyjęła

Z pochodnią do stosu podchodzi

z Odessy, gości z Wetliny i autorki tekstu

ta ziemia i jak pomogli im nasi bliscy

pan Markanycz, gospodarz święta.

– mówi dla Kuriera Anatolij Dyriw, or­

Odmawiając cicho modlitwę zapala

ganizator festiwalu, przewodniczący

ognisko. Za kilka chwil w niebo wzbi­

się i marzyli o przyszłości. I dziś spo­

jest rodzinne gniazdo pana Markany­

muzeum i sala artystyczna. Część

Rady rejonu. – Obecnie bez nich,

ja się gęsty dym, płomienie zaczyna­

glądając w ten ogień setki przesie­

cza. Często odwiedza to miejsce. Tak

funduszy chcemy otrzymać z Unii.

silnych, mężnych, zdecydowanych,

ją obejmować grube i cienkie pnie.

dlonych, dziś starszych, poważnych

spotkaliśmy się i poznali. Współpra­

Czekamy na ostateczny wynik”.

trudno wyobrazić sobie życie nasze­

Drwa rozpalają się, ogień potrza­

osób, wspominają te ogniska z dzie­

cujemy od niedawna, ale już podpi­

Zauroczeni festiwalem są konsu­

go rejonu. Są zjednoczeni, wykształ­

skuje. W oczach obecnych łzy – w

ciństwa”.

saliśmy umowę o współpracy. Mamy

lowie konsulatu generalnego RP we

ceni, trochę uparci i zawsze osiągają

jednych ze wzruszenia, w innych od

Na święto przybyła też delegacja

już pierwsze osiągnięcia. Chcemy

Lwowie – panie Lidia Aniołowska

swoje cele. Zostawili w domu wszyst­

dymu. „We wsi Riwnia rożniatyńskie­

z Polski. „Jesteśmy tu już po raz dru­

zaprosić na otwarcie szlaku tury­

i Joanna Wasiak, które przekazały

ko. Z niewielkim bagażem jechali w

go rejonu zapalono największą watrę

gi. Przyjechaliśmy z niewielkiej miej­

stycznego po trzech dawnych wio­

słowa pozdrowienia od konsula ge­

nieznane sobie strony”.

na Ukrainie. Mamy rekord. Gratulu­

scowości Wetlina w pobliżu granicy

skach gminy Cisna – Ług, Jaworzec

neralnego RP Jarosława Drozda.

Poprzednie festiwale łemkow­

ję!” – mówi przedstawiciel „Księgi

polsko-ukraińskiej.  Przyjechaliśmy

i Zawój. Tam kiedyś mieszkali Łem­

Szczególne słowa uznania przekaza­

skie odbywały się w rejonach ha­

rekordów Ukrainy” Hanna Krysiuk.

na zaproszenie pana Markanycza,

kowie. Dziś już nie ma tych wiosek.

no dla Jurija Markanycza: „Robi pan

lickim, kałuskim, na Przykarpaciu,

„Watra jest świętem dla każdego

prezesa towarzystwa „Ziomkostwo

Ale ustawimy na szlaku oznaczenia

wielką sprawę, – zaznaczyła Lidia

w Polsce, a teraz już po raz drugi

Łemka: jak ojcowski dom, jak mat­

beskidzkie”, – mówi Aleksander Wój­

gdzie była cerkiew, gdzie chata,

Aniołowska. – Historia Polski i Ukra­

w Rożniatowie. Tu ogromna scena

ka, jak chleb, jak modlitwa, jak góry

cik, przewodniczący Towarzystwa

gdzie cmentarz. Opracowaliśmy pro­

iny jest trudna. Musimy o tym pamię­

dla zespołów artystycznych, wokół

– mówi w zadumie, spoglądając w

„Rozwoju Wetliny i okolic”. – Dziesięć

jekt stworzenia bojkowskiej zagrody

tać, ale musimy myśleć o przyszłości

ludowi artyści i rzemieślnicy. A ile

płomienie, jedna z największych śpie­

kilometrów od naszej miejscowości

z XIX wieku w Wetlinie. Będzie tam

i szanować się nawzajem”.