8

nr 1–2, październik 2012 * Polak Mały

Wars i Sawa

Dawno dawno temu Polskę pokrywała

głęboka puszcza, pełna dzikiej zwierzy-

ny, a ludzie mieszkali w maleńkich osa-

dach. W jednej z nich, na brzegu Wisły,

mieszkał młody rybak Wars. Był bardzo

pracowity, sam zbudował łódź i cierpli-

wie wiązał rybackie sieci. A ponieważ

szczęście mu sprzyjało, zawsze wracał z

połowu z siecią pełną ryb. Wars bardzo

lubił spędzać czas na wodzie i z radością

wsłuchiwać się w śpiew ptaków. Jednak

najbardziej fascynowały go nocne wy-

prawy, gdy panował niezwykły spokój, a

księżyc odbijał się w wodach Wisły sre-

brzystym blaskiem.

Pewnej nocy, gdy jak zwykle ze-

pchnął łódź na wodę i zarzucił sieci, spo-

śród wzburzonej wody wynurzyła się

piękna dziewczyna. Rybak zamarł z za-

chwytu i wpatrywał się zdumiony, gdyż

dziewczyna miała długie, złociste włosy,

wielkie niebieskie oczy i... rybi ogon, po-

kryty srebrzystą łuską! Wars nie mógł

przyjrzeć. Zaskoczona jego widokiem

uwierzyć własnym oczom, po chwili jed-

syrena podpłynęła i zagniewana zapytała:

nak przypomniał sobie opowieści, które

– Dlaczego mnie podglądasz i pod-

słyszał w dzieciństwie – to była syrena!

słuchujesz?

Nagle syrena podpłynęła bliżej brzegu i

– Jestem rybakiem... – nieporadnie

zaczęła śpiewać, nieświadoma tego, że

zaczął się tłumaczyć Wars.

podpatruje ją człowiek ukryty w wyso-

– Wiem, kim jesteś, wiele razy wi-

kich trzcinach. Gdy Wars usłyszał jej

działam cię na łodzi, ale...

głos, zakochał się bez pamięci.

– Tak, wiem, że nie powinienem cię

Od tej chwili na niczym nie mógł się

podglądać, ale kiedy pierwszy raz cię uj-

skupić, czekając na kolejny nocny połów

rzałem, straciłem głowę. Zakochałem się

i spotkanie z syreną. Nie przeszkadzało

w tobie i nie mogę bez ciebie żyć – prze-

mu nawet to, że ona nie miała pojęcia ani

rwał jej wpół słowa Wars.

o jego istnieniu, ani o uczuciu, które do

Syrena popatrzyła na niego i wes-

niej żywił. Pewnej nocy, całkowicie zauro-

tchnęła:

czony jej głosem, nieostrożnie wystawił

– Ja także cię pokochałam. Ale prze-

głowę ponad trzciny, żeby lepiej się jej

cież tak bardzo się różnimy...