img
31
www.kuriergalicyjski.com * kurier galicyjski * 14 grudnia 2012–14 stycznia 2013 nr 23-24 (171-172)
Według praw
List do redakcji
historia chóru
ludzkiego żywota
lutnia”
Naturalną jest ludzka ciekawość, szczególnie tego, czego nie wypowiemy
na głos – czyli co prywatne, intymne. Dotyczy to zwłaszcza życia znanych
Mija 132. lata od chwili, gdy grono osób miłują-
ludzi. Właśnie taką historię, o prywatnym życiu Łesi Ukrainki opowiedzieli
cych muzykę i pieśni skupiło się pod wodzą Sta-
nam w Teatrze Dramatycznym im. Łesi Ukrainki we Lwowie. Kierownik
nisława Cetwińskiego, byłego radcy magistratu,
wielce szanowanego obywatela miasta Lwowa
artystyczny teatru i reżyser, zasłużona artystka Ukrainy Ludmyła Kołoso-
i Romualda Makarewicza, kierownika admi-
wycz wystawiła na scenie historię miłości znanej poetki wg sztuki znanej
nistracyjnego w celu zawiązania towarzystwa
współczesnej ukraińskiej dramatopisarki Nedy Neżdannoji „A jednak Cię
śpiewaczego. Dnia 15 listopada 1880 roku po-
zdradzę…” („І все таки я тебе зраджу...”). Premiera spektaklu odbyła się
wstaje „Lwowski chór męski”, który z czasem
25 lutego 2012 r. z okazji urodzin Łesi Ukrainki.
przemienił się w chór mieszany pod nazwą
„Lwowskie Towarzystwa śpiewackie „Lutnia”.
„Niech kult pieśni kwitnie i roz-
STEFANIA ŁABAZIEWICZ
wija się, i sięga daleko do mroźne-
Ileż to czasu i pracy potrzeba do
go Sybiru, niech tłumi fale Bałtyku,
zrealizowania tej pięknej myśli, rzuco-
niech sięga tam, gdzie bieleją kości
nej niegdyś przez Wincentego Pola:
drogiej braci, poległej za wolność
Tyle szczęścia, co człek prześni.
Ojczyzny, pod niskie strzechy,
Tyle prawdy, co jest w pieśni…
niech budzi serca polskie z uśpie-
Praca tego Towarzystwa była
nia, roznieca w nich ogień miłości
pełna miłości i zapału dla kultu pieśni
do Ojczyzny” – pisano w recenzjach
polskiej. Towarzystwo „Lutnia” spo-
i artykułach prasowych po koncer-
pularyzowało utwory kompozytorów
tach chóru.
polskich Żelińskiego, Noskowskiego,
Obecny chór „Lutnia” wznowił
Galla, Niewiadomskiego i innych nie
swoją działalność w 1994 roku po
tylko w Galicji, ale i w innych dzielni-
upadku komunizmu. Śpiewamy pie-
Waleria Nowak jako Łesia Ukrainka i Wasyl Balicki jako Nestor Hambaraszwili
niedoświadczona, szczera, bezpo-
pokazani jako wykształceni, pełni eru-
MARIA CYHYŁYK tekst
średnia i trochę ironiczna. Aktorka
dycji mężczyźni. Zasłużyli na zachwyt
ANDRIJ KUBIAK zdjęcie
Waleria Nowak dodała tej postaci
Łesi, jej miłość i pragnienie bliskości.
cach Polski, jęczących pod obuchem
śni religijne, patriotyczne. Uczestni-
nieśmiałości, ukrytej za ostentacyj-
Jedynie Dramatopisarz stoi na ubo-
Tak naprawdę spektakl opowia-
hakaty i knutem rosyjskim.
czymy w różnych uroczystościach
ną arogancją. Tutaj Łesia po prostu
czu, pozostaje niezmienny przez cały
da o trzech historiach, trzech różnych
Z dumą i zadowoleniem patrzy-
z różnych okazji. W swoim reper-
stara się być kobietą mądrą. Aktorka
czas spektaklu: wszechmocny, inte-
Łesiach, trzech różnych „obiektach”,
my na przeszłość lwowskiej „Lutni”.
tuarze mamy pieśni Moniuszki,
ostra w swoich ruchach, pełna dyna-
ligentny, myślący. Możemy pokusić
które wywołują niepokojące uczucia
Wesołowskiego, Verdiego i innych
Gronu założycieli niech będzie na-
miki, niepokoju. Z Sergijem Merżyń-
się o stwierdzenie, iż tym chwytem
młodej kobiety. Scenograf Oksana
mistrzów oraz pieśni do wierszy Sło-
grodą poczucie dobrze spełnionego
skim jest szczerą, kobiecą i silną. Co
reżyser mówi nam o obecności męż-
Radkewycz stworzyła specjalną sa-
prawda, nie jest już tak emocjonalną,
czyzny w życiu Łesi Ukrainki.
kralną przestrzeń, która mówi nam
wackiego, Krasickiego, Felińskiego,
obowiązku wobec społeczeństwa,
raczej – ostrożną. Z Klemensem Kwit-
Jeśli chodzi o postacie mistyczne
o stałym fizycznym bólu pisarki. Po
Frankowskiego. Dajemy przykład
młodego pokolenia, pracujących z
ką – mądra i sarkastyczna. W rze-
(w Pierrota wcieliła się Natalia Łypko,
prawej stronie na proscenium widzi-
młodemu pokoleniu jak należy ko-
zamiłowaniem i wytrwałością w celu
czywistości poetka zawsze pozostaje
a w Arlekina – Inna Łychowyd), to
my reanimacyjną lampę, kroplówkę,
chać Ojczyznę i pielęgnować jej
krzewienia polskich pieśni, z których
silną i mądrą – po prostu w tym czy
obie aktorki odnalazły się w tych ada-
szpitalne łóżko, a naprzeciwko – jak
najdroższą nam jest i będzie: „Jesz-
tradycje, chcemy propagować kult
innym momencie jej życia przejawia
ptacjach scenicznych. Niecodzien-
dotyk do pięknego czasu trwania oraz
cze nie zginęła”.
pieśni polskiej i prosimy o pomoc.
się w niej mocniej jedna z tych cech.
nym czyni ich sposób poruszania się
afirmacji życia – fortepian i kwiaty w
W każdej z tych „Łeś” jest własny rytm
na scenie. Kostiumy na swój sposób
wazonie. Chociaż na muzycznym
bycia na scenie. Waleria Nowak zro-
utrudniają zadania wykonawcom,
instrumencie Łesia zagrać tak i nie
Anegdota z czasów
zumiała i przedstawiła logikę istnienia
ponieważ pod białą i czarną pelery-
może. Jednak szpitalne łóżko w trak-
„każdej z Łeś”, dokładnie przedstawiła
nami nie widać ich wyrazów twarzy
cie spektaklu przemienia się i w taras
amerykańskiej wojny secesyjnej
cienką koronkę skomplikowanych sta-
i mimiki, więc aktorki tworzą obrazy
nad brzegiem morza, i w huśtawkę,
nów wewnętrznych bohaterki. Ważne
swoich postaci wyłącznie przy pomo-
i łoże śmierci Sergija Merżyńskiego.
jest to, że obraz stworzony na scenie,
cy plastyki oraz intonacji. Na scenie
W głębi sceny są schody, które pro-
Generała Ulyssesa S. Gran-
ma jedną ciągłą idee: Łesia Ukrainka
znajduje się kolejny ważny symbo-
wadzą do innego, lepszego świata.
ta posądzano o alkoholizm.
jest przede wszystkim zwykłym czło-
liczny obraz – Dusza Łesi (aktorka
Spektakl nie istnieje na podsta-
Istotnie, pociągał solidnie z
wiekiem, kobietą z dość „ziemskimi”
Maria Dzwonik). Istnienie tej postaci
wie prawa codziennej rzeczywistości.
butelki, jednak w dobie walki
doświadczeniami, stymulowanymi po-
na scenie, a także w pełni uzasadnio-
Dramatopisarz pisze swoje historie
o wstrzemięźliwość, co gor-
jawieniem się w jej życiu mężczyzn.
ne: jej ciche nawijanie czerwonej nici
bezpośrednio przed publicznością. W
liwsi kongresmeni nie mogli
Ciekawym jest reżyserskie roz-
życia poetki, zaostrza dramatyczne
prologu informują nas, że jest to opo-
tego tolerować i nie zwraca-
wiązanie dotyczące bohaterów-męż-
napięcie spektaklu.
wieść o utalentowanej, ale, według
czyzn, bowiem rolę wszystkich trzech
Przedstawieni w sztuce boha-
autora, niezbyt praktycznej poetce,
jąc uwagi na wojenne zasługi
(również rolę dramatopisarza) wyko-
terowie wspólnie tworzą historię,
której przeznaczony jest tylko ból, wy-
i talenty generała, powołano
nuje młody aktor Wasyl Balicki. Jest
która niszczy „podręcznikowe” gra-
obcowanie i cierpienie. Wówczas na-
komisję śledczą by zbadać
i Nestorem – namiętnym Gruzinem w
nice pomiędzy genialną poetką oraz
stąpi przejście Duszy bohatera z tego
jego przypadek. Naturalnie
stroju ludowym. I Sergijem – delikat-
publicznością, otwiera nam we-
wyższego świata w nasz. Nieuchron-
ustalenie nie mogło być inne:
nym i czułym romantykiem. I Klionią
wnętrzny świat jej uczuć, opowiada
ność, fatum odczytujemy w grze
– Grant pije! – o czym zawia-
(Klymentijem Kwitką) – naiwnym i al-
prawdziwą historię miłości. Pomimo
postaci Pierrot – Biały Duch i Arlekin
domiono samego prezydenta.
truistycznym bohaterem. Każda z tych
tragicznego zakończenia, spektakl
– Czarny Duch, ponieważ przewidują
Abraham Lincoln po zapozna-
postaci udowadnia swą rację bytu na
zostawia wyjątkowo ciepłe i lekkie
los Łesi i służą jako „pomost” między
scenie, swoje odnalezione i pełne
uczucie. W końcu dramatyczny finał
Dramaturgiem-twórcą i Pisarką.
niu się z raportem miał ponoć
wcielenie: Nestor rozmawia z gruziń-
opowieści tylko podkreśla jej auten-
Główna bohaterka zmienia się
wypalić:
skim akcentem, a Klionię wyróżnia
tyczność, bo mimo całej konwencjo-
wraz z każdym nowym spotkaniem-
- Podzielam opinię Komisji. Należy ustalić co pije i natychmiast zamó-
„dziecięca”, niepewna i jednocześnie
nalnej formy stworzona jest „według
miłością. Łesia zachwycona Nesto-
wić to samo dla wszystkich naszych generałów.
szczera narracja. Bohaterowie zostali
praw ludzkiego żywota”.
rem Hambaraszwili jeszcze całkiem