33

www.kuriergalicyjski.com * kurier galicyjski * 14 grudnia 2012–14 stycznia 2013 nr 23-24 (171-172)

Polacy z Mińska

Jest kilku nauczycieli przysłanych

tym, co widzieli, odmienieni. Kon-

z Polski, są polscy księża. Czasa-

frontowali swoje polskie wspomnie-

mi ich praca budzi podziw, niekiedy

nia z rzeczywistością rosyjskiej pro-

jednak ujawniają oni różne słabostki,

wincji. W ich oczach wtedy pojawiało

po raz pierwszy

w końcu są tylko ludźmi. Ale dobrze,

się coś dziwnego, jakaś mgła, zacie-

że głoszą polskie słowo. Zagląda tu

kła determinacja. Szukali w sobie tej

także coraz więcej turystów z Polski,

polskości uśpionej, szarpali dawno

we lwowie

a każda taka wizyta, to taki drobny,

zabliźnione rany, jakby chcieli zrzu-

lecz ważny, znak solidarności, rze-

cić z siebie tę narosłą od pokoleń

czywistego braterstwa. Przywożone

skorupę, piętno zesłańców...

Niedawno, przedstawiciele mińskiego oddziału

Bóg się rodzi

są też bez ograniczeń książki pol-

Uważam się za Polaka, jednak

skie. Może jakieś czasopismo przy-

Związku Polaków na Białorusi, razem z panią

czy uznaliby mnie za swojego ziom-

dla nas wszystkich,

dałoby się dla tutejszych Polaków, bo

ka mieszkańcy Polski? Czasem się

w stajni płacze

prezes Heleną Marczukiewicz oraz młodzie-

wielu z nich z internetu przecież nie

nad tym zastanawiam i ogarniają

tak ukradkiem...

korzysta? Jest wprawdzie kwartalnik

mnie wątpliwości. Ale to nie zmienia

żowy chór „Tęcza”, pod kierownictwem Tatiany

wydawany przez jedną z syberyj-

faktu, że jestem dumny z Polski i z

Znów odwiedzisz

Wołoszynoj po raz pierwszy odwiedzili Lwów.

skich organizacji polonijnych, ale to,

tego, że jest wreszcie niepodległa. To

swoich bliskich

co zamieszcza, rozmija się często z

olbrzymia satysfakcja.

Miasto sprawiło na gościach z Mińska wielkie

naszymi oczekiwaniami.

Słyszałem o Karcie Polaka, lecz

i podzielisz się

wrażenie. Mówili, ze na zawsze zapamiętają

to nie dla mnie. Mnie i tak zagran-

Wiem, że niemal od dziesięciu lat

opłatkiem...

paszportu nie dadzą, po co ja będę

istnieje uchwalona przez polski sejm

przepiękne kościoły i... wąskie ulice.

EUGENIUSZ SAŁO

tekst i zdjęcia

– Pomysł przyjazdu do Lwowa

podpowiedział nam konsul Tomasz

Janik, który przedtem był konsulem

generalnym RP w Łucku. Miński

konsulat RP udzielił nam też wspar-

cia przy organizacji wyjazdu. Nigdy

wcześniej nie byliśmy we Lwowie, a

wiemy że mieszka tu sporo Polaków,

dlatego chcieliśmy tu być – powie-

działa Helena Marczukiewicz, prezes

mińskiego oddziału Związku Polaków

na Białorusi.

30 listopada, wczesnym rankiem,

40-osobowa grupa Polaków z Mińska

Lucyna Botwina, Eugeniusz Sało i Helena Marczukiewicz

przyjechała do Lwowa i zatrzymała się

Wieczorem w galerii „Własna

w „Domu Pielgrzyma” w pobliskich

Wołoszynoj. Takiego wewnętrznego

Strzecha”, na ul. Rylejewa 9, odbyło

Brzuchowicach. Swoje pierwsze kroki

zadowolenia już dawno nie odczuwa-

się spotkanie z młodzieżą Lwow-

goście z Mińska skierowali na Cmen-

łem po koncercie. Pozytywna energia

skiego Klubu Stypendystów „Semper

tarz Łyczakowski, który zachwycił

i szczerość przekazu po prostu wlały

ustawa o repatriacji. Jej wykonanie

Polonia”. Przy herbacie i ciastkach

więc po próżnicy konsulowi głowę

ich swym ogromem, różnorodnością

nowe życie w dobrze znane wszystkim

napotyka na opór, grzęźnie w urzę-

rozmawialiśmy o działalności or-

zawracał? Pracowałem kiedyś w

pomników i grobowców. Niesłychane

piosenki „O mój rozmarynie”, „Szła

dowych procedurach – tutaj i tam.

ganizacji polskich na Ukrainie i na

takim jednym mieście, dość dużym

wrażenie sprawił też Cmentarz Orląt

dzieweczka do laseczka”, „Gdybym

Polacy z Syberii są nierzadko utalen-

Białorusi. Przykro było słyszeć, kiedy

nawet. Mogę wymienić jego nazwę,

Lwowskich, bo właśnie tu spoczywają

miał gitarę” i inne. Zabrzmiały rów-

towani, a młodsi z nich również pełni

z żalem mówili, jak nam jest dobrze, że

pan odszuka na mapie miejscowość

lwowscy Polacy, którzy bronili swojej

nież ludowe piosenki białoruskie

zapału. Choćby niektórym z nich war-

możemy się spotykać w swoim gronie

o takiej nazwie, ale to miejsce leży

ziemi.

i rosyjskie.

to umożliwić powrót do kraju przod-

zupełnie gdzie indziej. Znajdowały

ków, przydadzą się tam z pewnością.

się tam tajne zakłady zbrojeniowe.

A tu się marnują, podlą. Nie jesteśmy

Miasto było ściśle zakamuflowane,

zagrożeniem, nie rzucimy się maso-

nie można było wjechać do niego

wo do wyjazdów, nie najedzie „polska

lub opuścić je bez specjalnej prze-

Azja” pogrążonej w kryzysie Rzecz-

pustki. Musiałem podpisać zobowią-

pospolitej. Polsce też wyjdzie na

zanie, że o tym, co tam robiłem i wi-

dobre, jeśli będzie pamiętała, że my

działem, nie powiem nikomu. Więc

tu jesteśmy... Syberyjscy Polacy to

za granicę mnie nie wypuszczą.

ludzie z krwi i kości, a nie niewyraźne

Nie wiem, czy chciałbym poje-

obrazki z podręczników historii.

chać do Polski. Z jednej strony na-

Sąsiada mam, zawziętego takie-

turalnie ciekaw jestem bardzo kraju

go. Powiedział, że jeszcze Polska

moich przodków. Z drugiej zaś – w

przyjdzie łaski moskiewskiej prosić.

głębi duszy boję się rozczarowania.

Kiedy zaczęły się te pierepałki z do-

Bo ja przecież mam tę swoją własną

stawami gazu do Europy, to mnie pyta

Polskę, budowaną w marzeniach

z ironicznym uśmiechem: „A co – nie

przez całe życie.

miałem racji?”. Pomylił się, naturalnie.

Dwadzieścia lat temu praw-

On ciągle myśli według bolszewickich

dziwa Polska zaczęła tu docierać,

schematów: jak przechytrzyć, jak być

sączyć się, przenikać aż tak dale-

górą. Nie wie, co znaczy prawdziwa

ko. Zdaję sobie sprawę, że trudno

wolność, skupia się tylko na jej anty-

żądać cudów. Są w Polsce swoje

Młodzieżowy chór „Tęcza” pod kierownictwem Tatiany Wołoszynej

tezie, na niewoleniu innych. Cieszę

problemy, ważne, palące. My tutaj,

się, że za mojego życia Polakom

– Czegoś takiego, u nas, na Bia-

i rozmawiać w języku polskim, a u nich

Cały sobotni dzień był wypełniony

tak daleko od ojczyzny, nie oczeku-

znów dane było zakosztować swobo-

łorusi nie ma. To nie cmentarz, a całe

dla zorganizowania takich spotkań

wycieczkami po Lwowie. Polacy z Miń-

jemy zbyt wiele. To zrozumiałe, że

dy. Ale wolność potrzebuje ciągłego

muzeum. Znalazły tu wieczny spo-

trzeba wymyślać różne wymówki, żeby

ska zwiedzili katedrę św. Jura, rynek,

po latach zniewolenia nie stać odro-

pielęgnowania, ukochania jej. Bywało

czynek takie wybitne osoby jak Maria

nie podpaść władzom.

katedrę ormiańską, operę lwowską.

dzonej Rzeczpospolitej, aby przyjąć

przecież, że wymykała się Polakom z

Konopnicka, Stefan Banach, Karol

– Nie możemy tak otwarcie dzia-

Zobaczyli katedrę łacińską i kaplicę

wszystkie swoje dzieci, które los

rąk. Oby więcej się to nie zdarzyło.

Baliński, Iwan Franko, Salomea Kru-

łać, dlatego najczęściej działamy przez

Boimów. Ostatnim punktem wycieczki

rzucił do północnej Azji. Na to mogły

Na razie satysfakcję mam ogrom-

szelnicka i wielu innych – opowiadała

śpiew – powiedziała Helena Marczu-

był pomnik Adama Mickiewicza.

sobie pozwolić bogate Niemcy czy

ną: że jest, że jeszcze nie zginęła. Ta,

studentka Uniwersytetu Lingwistycz-

kiewicz, prezes mińskiego oddziału

W niedzielę rano, po Mszy św.

Izrael. I tak dobrze, że teraz polskie

do której miłość przekazał mi mój brat,

nego w Mińsku Włada Niewierowicz.

Związku Polaków na Białorusi. – Mamy

w języku łacińskim, goście z Mińska,

dzieci z Syberii mogą wyjeżdżać do

a w nim zaszczepili ją nasi rodzice...

– Zwiedziliśmy Cmentarz Obrońców

dużo zespołów muzycznych i chórów.

wąskimi uliczkami Lwowa, wyruszyli

kraju przodków na studia, na od-

Lwowa, który przypomina nam, jak

Jeden z nich usłyszeliście dzisiaj.

w kierunku Białorusi.

poczynek. Polskie firmy już trochę

wielu Polaków, tu na Ukrainie i u nas

Wspólny piątkowy andrzejkowy

Było to pierwsze spotkanie Po-

inwestują w Rosji, może z czasem

www.poland.gov.pl,

na Białorusi zginęło broniąc swojej

wieczór umilał nam młodzieżowy chór

laków Mińska i Lwowa. Miejmy na-

uda się im dotrzeć także na Sybe-

www.niepoprawni.pl/blog

Ojczyzny – dodała.

„Tęcza” pod kierownictwem Tatiany

dzieję, że nie ostatnie.

rię...

ilustracje