Polski Konsulat we Lwowie

10

29 października–14 listopada 2013 nr 20 (192) * Kurier galicyjski * www.kuriergalicyjski.com

O NASZYM

I MOIM LWOWIE

Trudno mi ukryć, że kiedy dowiedziałem się o powstającej publi-

kacji mającej zawierać wspomnienia poszczególnych polskich

konsulów pracujących we Lwowie, to zacząłem się zastanawiać,

jak to zrobić. Czymś innym jest bowiem wspominanie poszcze-

gólnych wydarzeń, co wielokrotnie robiłem i zapewne będę robił,

KRZySZTOF SAWICKI

KOnSUL GEnERALny RP WE LWOWIE

a czymś innym skrótowy pamiętnik kilkuletniej pracy.

(7 IX 2000 – 15 VII 2003)

niesprawiedliwe granice, będące

niepodległości Polski, w Rosji i w

KRZySZTOF SAWICKI

Krzysztof Sawicki urodził się 17 stycznia 1955 roku. W 1980 roku ukończył

rezultatem ustaleń wielkich tego

Kazachstanie – potężne pogranicze

filologię polską w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Od 1981 roku pracował

świata. Bo ten świat jest właśnie taki

azjatycko­słowiańskie, uzbecko­ka-

Praca w Konsulacie we Lwo-

jako dziennikarz i redaktor w prasie Solidarności w Białymstoku, następnie w

– trudny i niepojęty. Lecz aby nie

zachskie i tak dalej.

wie była największą i najważniejszą

Lublinie. Publikował m.in. w „Więzi” i „Tygodniku Powszechnym”. W stanie

zagłębiać się zbytnio w te rozważa-

Z całym tym doświadczeniem

przygodą w moim życiu zawodowym.

wojennym i aż do 1989 roku podejmował pracę redakcyjną i dziennikarską w

nia, przypominam i sobie, i innym o

przybyłem do Lwowa, w którym

Choć kto wie, co się może jeszcze

wydawnictwach podziemnych, w tym w Archiwum Wschodnim. W 1989 roku

ustaleniach – powiedzmy – natury

bardzo szybko zaczął się we mnie

przydarzyć, tym bardziej, że i na Wo-

współpracował z białostockim Wydawnictwem „Versus”, pracował też jako

intelektualno­dżentelmeńskiej do-

na nowo konkretyzować obraz po-

łyniu obecna praca także przynosi mi

dziennikarz w biuletynie Solidarności w Białymstoku oraz w prasie poświęco-

brego rzeczywiście towarzystwa z

granicza, przestrzeni wielokonfe-

wiele satysfakcji.

nej relacjom Polaków z Litwinami, Białorusinami i Ukraińcami.

salonów „Kultury” paryskiej. Tak, to

syjnej i wieloetnicznej, przestrzeni

Gdy wyruszałem do Lwowa w

W 1990 roku został zatrudniony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, a

jest jedna z najważniejszych szkół

doświadczonej straszliwymi ude-

2000 roku, towarzyszyło mi przeko-

w roku 1991 objął stanowisko konsula ds. polonijnych w Ambasadzie RP w

politologicznych w moim życiu,

rzeniami przecież zupełnie świeżej

nanie, że oto przede mną rośnie wiel-

Moskwie. Następnie pracował w Wydziale Politycznym tej placówki (regiony

której wielkie przesłanie delikatnie

historii. Konotacji tej zawsze towa-

kie wyzwanie, z którym przyjdzie mi

Federacji Rosyjskiej). W latach 1995–1998 był zatrudniony w Wydziale Po-

zezwala mi na próbę odpowiedzi

rzyszyła refleksja o konieczności

nie tylko zmierzyć się, ale i żyć. Nie

litycznym Ambasady RP w Ałmaty, gdzie sprawował także funkcję zastępcy

sobie samemu, bez narzucania jej

czy potrzebie odbudowywania tegoż

mnie osądzać, na ile spełniłem ocze-

ambasadora. W latach 2000–2003 pełnił misję konsula generalnego RP we

komukolwiek: Lwów jest n a s z.

fenomenu po eksperymentach obu

kiwania tego miasta, ludzi, których

Lwowie oraz pracował w MSZ, w Departamencie Współpracy z Polonią. W

Przydały się we Lwowie i wcze-

totalitaryzmów.

tam poznałem, z którymi nie tylko

tym czasie odbył kilkumiesięczne wyjazdy do polskich placówek w Londynie,

śniejsze doświadczenia. Ze studiów

W czasie rozmów o fenomenie

pracowałem, bo przyjaźń z wieloma

Moskwie, Mińsku, Kaliningradzie, Łucku. Od roku 2010 zatrudniony na stano-

w KUL – np. Jerzy Nowosielski czy

pogranicza, ale i w trakcie realizacji

pozostała żywa do dziś. A te pozy-

wisku szefa zespołu polonijnego i promocyjnego w Konsulacie Generalnym

filozofia ikonostasu jako drogi nie-

konkretnych działań – jestem prze-

tywne emocje przydają się w innej

RP w Łucku.

zwykle pomocne w poznawaniu

konany, że słusznych i mieszczą-

części Ukrainy – na Wołyniu.

W ciągu kilkudziesięciu lat pracy i zainteresowań skoncentrowanych na

obszarze postsowieckim nawiązał szerokie kontakty z działającymi na Wscho-

dzie środowiskami dziennikarskimi, artystycznymi, politycznymi, biznesowymi

oraz z organizacjami pozarządowymi.

Rosjanin bez korzeni ukraińskich

lat zorganizowaliśmy wspólnie dzie-

czy polskich, który wraz z rodzica-

siątki wystaw, koncertów, spotkań

mi przybył do Zachodniej Ukrainy

dyskusyjnych. Galeria, legendarny

gdzieś z Syberii, człowiek zafascy-

klub „Lalka”, radio, gazeta stały

nowany pograniczem ukraińsko­

się sceną dla prezentowania Pol-

polskim, aktor, reżyser, scenograf,

ski wielowymiarowej, atrakcyjnej,

śpiewak, malarz… Jego kolejne pro-

jako kraju przyjaznego, potrafiące-

fesje i fascynacje można wymieniać

go podzielić się z Ukrainą swoimi

długo. Walery Bortiakow, duch nie-

doświadczeniami, także tymi bole-

mal Polskiego Teatru Ludowego we

snymi we wspólnej naszej historii;

Lwowie, człowiek niezwykle skrom-

zaczęliśmy o tym rozmawiać, cza-

ny i… za życia niedoceniony. Jego

sem się kłócąc.

życie i twórczość – jestem przeko-

Ustaliliśmy na samym początku

nany – doczekają się gruntownego

współpracy, że atrakcyjne działania

opracowania.

artystyczne są najlepszym miej-

Markijan Iwaszczyszyn – czło-

scem dla spotkań na pograniczu.

wiek w tym doborowym towarzystwie

Dodatkowo staraliśmy się niemal

najmłodszy. Twórca Stowarzyszenia

każde wspólne przedsięwzięcie kul-

Artystycznego „Dzyga” – środowiska

turalne zorganizować w ten sposób,

niebywałego, bo przede wszystkim

aby miało ono kontynuację. Niech

niezależnego, jednocześnie dojrza-

za ilustrację tych ustaleń posłuży

Złożenie kwiatów na płycie Grobu nieznanego Żołnierza na Cmentarzu Obrońców Lwo-

łego i niezwykle dynamicznego. Mar-

fragment manifestu, który powstał

wa. Pośrodku marszałek Senatu RP Alicja Grześkowiak, obok konsul generalny RP

kijan to niekwestionowany autorytet

dwanaście lat temu, kiedy ruszał

we Lwowie Krzysztof Sawicki. na drugim planie prezes Fundacji „Pomoc Polakom na

dla bardzo wielu Ukraińców, i to nie

nasz wspólny największy projekt –

Wschodzie” Wiesław Turzański, obok niego nestorka społeczności polskiej we Lwowie

tylko we Lwowie, również dla wielu

Międzynarodowy Festiwal Jazzowy

Janina Zamojska. (Fotografia ze zbiorów Macieja Krasuskiego)

Polaków, do których mam zaszczyt

„Jazz Bez”:

się zaliczać. „Dzyga” stała się dobrą

„Pragniemy, aby Festiwal «Jazz

Lwów – miasto archetyp, jedno z

Wschodu, lwowsko­krakowska fe-

cych się właśnie w wielkim naszym

szkołą dla dziesiątków młodych lu-

BezČ wpisał się na stałe do kalen-

najdziwniejszych, tajemniczych, nie-

nomenologia Romana Ingardena. Z

spadku – spotkałem fantastycznych

dzi, którzy w przestrzeni artystycznej

darza wspólnych polsko­ukraińskich

odkrytych miejsc, w których przyszło

lektur bezdebitowych: rewelacyjna,

ludzi, którzy to rozumieli doskonale

demonstrują swoją europejskość, w

działań kulturalnych bez granic –

mi żyć i pracować, miasto – pytanie.

aktualna do dziś książka Bohdana

i w których miałem wielkie wsparcie,

tym wielką otwartość na współpracę

tych geograficznych i tych w muzy-

Bo i w przepychankach, kłót-

Skaradzińskiego „Białorusini, Litwi-

ale i takich, którzy, niestety, nigdy

z Polską.

ce, bez podziałów, po prostu bez…

niach, ale i – na szczęście – także w

ni, Ukraińcy” i w ogóle z lektur – dro-

tego nie zrozumieją.

To tu, na końcu ulicy Ormiań-

Festiwal – co jest naszym gorącym

dobrych rozmowach polsko­ukraiń-

hobycki Bruno Schulz o pograniczu

Spośród tych pierwszych pra-

skiej, już jako konsul, znalazłem tę

zamierzeniem – ma odbywać się co-

skich, miejsce generujące zasadni-

dziejowym, wołyńska Łesia Ukra-

gnąłbym wspomnieć kardynałów

część współczesnego Lwowa, która

rocznie, a jego formuła jest otwarta,

cze pytanie – dla jednych prowoka-

inka, ze wspaniałymi archetypami

obu wyznań – Mariana kardynała

legitymizuje moją odpowiedź: Lwów

jak otwarta jest nasza wspólna prze-

cyjne, dla innych twórcze: C z y j jest

wczesnośredniowiecznymi. Z pracy

Jaworskiego i Lubomyra kardynała

jest n a s z, tak więc i m ó j.

strzeń, europejska idea regionów!

Lwów?

dziennikarskiej na pograniczu pol-

Huzara, na pomoc których zawsze

Już wtedy, jesienią 2000 roku,

Co więcej, pragniemy, by Festiwal

Trudziłem się, i nadal mnie to

sko­białoruskim w czasie pierwszej

mogłem liczyć, nawet w najtrud-

zorientowałem się, że jest to środo-

«Jazz BezČ stał się sam w sobie

absorbuje, nad znalezieniem odpo-

Solidarności – obok nas w Polsce

niejszych sytuacjach. Do dziś jest

wisko, z którym Konsulat powinien

przestrzenią, którą wypełnią artyści

wiedzi. Rzecz jasna, nie chodzi tu

żyje kilkusettysięczna grupa ludzi,

to dla mnie doświadczeniem tak

współpracować. I nie pomyliliśmy

i wszyscy ci, którym nie tylko bliska

o przestrzeń wymierzoną przez – w

którzy zachowali język, religię i zie-

ważnym, iż nie mogę o tym nie

się z Markijanem – w ciągu kilku

jest muzyka, ale – a może przede

większym lub mniejszym stopniu –

mię. Z pracy, już z okresu pełnej

wspomnieć.