28

Niezwykłe historie

31 października–13 listopada 2014 nr 20 (216) * kurier galicyjski * www.kuriergalicyjski.com

AFRIT

macalnie, bijącą we mnie falami

nych ze sobą, bezsensownych frag-

brutalną i bezwzględną nienawiść,

mentów najrozmaitszych pacierzy.

chęć wyrządzenia mi przez to coś

Żeby nie zwariować musiałem mieć

jak największej krzywdy.

światło!

W pierwszym odruchu usiło-

Rozpaczliwym szczupakiem,

wałem odepchnąć to coś od siebie.

przelatując nad podłogą, wykonałem

Nie mogłem sobie jednak z nim po-

nadludzki skok, waląc całą siłą roz-

radzić. Drań był po prostu za silny

pędzonego ciała we włącznik prądu.

i za ciężki, przyłapał mnie w pozycji

Od razu zrobiło się widno od

wykluczającej efektywne wykorzy-

wielkiego żyrandola, a ja pomału

stanie do walki wyciągniętych ponad

zacząłem się uspokajać. Oczywiście

Myślę, że nikomu w Polsce porządne opowiada-

głowę ramion. Gwałtownie zaczy-

od razu zajrzałem pod łóżko. Oczy-

nałem tracić siły. Jakby ze mnie, z

wiście niczego tam nie było. Spraw-

nie o duchach nie będzie się kojarzyło z oślepia-

przeciętych tętnic, litrami wypływała

dziłem okno i drzwi. Mowy być nie

krew. Jakby reakcje biochemiczne

mogło, aby napadu dokonała jakaś

jącym słońcem, upałem i piaskiem zgrzytającym

organizmu zatrzymywały się. Teraz,

realna osoba. Zamki, w tym wypadku

między zębami. W Polsce duchy straszą w innej

pisząc to, sprawiam może fałszywe

zasuwy, stały na pozycji „zamknięte”.

wrażenie, że wówczas kierowałem

Godzina też nie była, jak to we zwy-

scenerii. Dzisiaj chcę opowiedzieć o duchach

się rozumem, podejmowałem jakieś

czaju, dwunasta, ale piętnaście po

przemyślane decyzje, kontrolowa-

pierwszej. Stawy barkowe i łokcio-

nie mających niczego wspólnego z naszą kultu-

łem przebieg wydarzenia.

we bolały wściekle. Rękoma ledwo

rą i tradycją, a nawet naszą szerokością geogra-

W rzeczy samej wcale tak nie

ruszałem i stan taki miał się jeszcze

było. Ja wtedy zupełnie nie myślałem.

utrzymywać przez dobry tydzień.

ficzną.

Byłem oszalałym ze strachu zwierzę-

Jednak najgorsze, najgorsze do

ciem, potrafiącym jedynie szamotać

zniesienia dla człowieka normalnie

ścią pierwszego piętra, ciężarówek

z towarami. Od mamuciego wysiłku

tysięcy koni mechanicznych cały

dom dygotał, stękał, bujały się stro-

py i pękały sufity. Już po pierwszej

godzinie spędzonej w tym hotelu

wiedziałem, że albo natychmiast

znajdę inny lokal, albo trafi mnie na

miejscu tak zwany „szlag”.

SZYMON KAZIMIERSKI

Nowy hotel znalazłem bardzo

szybko. Jeszcze włoski, przedwo-

W Polsce nigdy nie spotkałem

jenny. I miejsce wymarzone: tuż koło

się z jakimkolwiek zjawiskiem nad-

głównej alei miasta, ale zarazem

przyrodzonym, stąd – podobnie jak

przy małej, zapomnianej uliczce.

ogromna większość ludzi – uważa-

Czyściutko, klimatyzacja, pokoje jed-

łem, że wszystkie przygody z ducha-

noosobowe z łazienką. W dodatku

mi to nic innego, jak opowiadania

całkiem sympatycznie się ten hotel

zmyślone od początku do końca, w

nazywał – „Atlas”.

najlepszym razie będące wytworami

Dostałem pokój nr 109. Klucz

wybujałej wyobraźni, nakazującej

dawał mi młody recepcjonista, Syryj-

dopatrywać się upiora w każdym

czyk, jak się za chwilę okazało. Wy-

krzyku nocnego ptaka.

padało przecież, jak to na Wscho-

Wyjeżdżając na trzyletni kontrakt

dzie, pogadać, choć chwilę, trochę

do Benghazi, nawet nie przypusz-

się ze sobą zapoznać, opowiedzieć

czałem, że zmierzam do rejonu,

coś o sobie. Odeszliśmy więc zaraz

gdzie „spotkanie trzeciego stopnia”

od oficjalnego języka angielskiego

występują szczególnie często. Tam

i przeszliśmy na wygodniejszy dla

właśnie, na pograniczu Sahary, mia-

nas – arabski. I wtedy Syryjczyk

łem się osobiście przekonać, że poza

dziwnie się zachował. Najwyraźniej

naszym istnieje jeszcze inny, odra-

chciał mi odebrać wręczony przed

się w żelaznym uchwycie atakujące-

myślącego, były z początku czerwo-

żający i niebezpieczny dla naszego

gubach wzniesionych ponad głowę

chwilą klucz namawiając mnie na

go.

ne, później czarne i żółtawe pręgi na

życia świat, a w nim niewidzialne,

rąk czułem czyjeś zaciśnięte, silne

pokój dwuosobowy, obecnie pusty,

W którejś tam sekundzie, chyba

moich przegubach. Odciski ludzkich

niezrozumiałe dla nas życie i ohydne

dłonie, wgniatające mi ramiona w

ale jakoby ładniejszy. A co w razie

jednak coś pomyślałem, bo zamiast

palców!! Do tego skóra na prawym

działanie wstrętnego świata pozagro-

pościel. Stawy barkowe i łokciowe,

konieczności dokwaterowania mi

bezowocnie próbować zepchnąć z

nadgarstku była silnie obtarta. W

bowego.

wyłamywane gniotącym chwytem,

kogoś w przyszłości?

siebie napastnika, szarpnąłem ręce

końcu jestem lekarzem i wiem jak

Zanim na dobre zacznę swą

na granicy wytrzymałości ścięgien,

- To przecież nic nadzwyczajne-

w dół. W efekcie tego manewru od

interpretować to, co obserwuję.

opowieść, dodać muszę jedno waż-

bolały dzikim bólem, a ja wciąż jesz-

go, weselej będzie...

razu uwolniłem prawą rękę. Bydlak

Rano cholerny Syryjczyk pytał

ne wyjaśnienie: byłem tam jedynym

cze nie wiedziałem, co się stało.

Nie zgodziłem się. Kto by się

takiego posunięcia widocznie nie

mnie rezolutnie, jak się spało i pusz-

Polakiem znającym biegle język

To były sekundy, które teraz, w

zgodził? Skąd mogłem wiedzieć, w

przewidział. Gdy tylko rękę miałem

czał przy tym do mnie perskie oko.

arabski, co pozwalało mi na swobod-

opisie, wydają się być minutami. W

co się pakuję ?

wolną, natychmiast... przeżegnałem

Robiłem tęgie miny. Wychwalałem

ny kontakt z miejscową ludnością. To

tak potwornym zagrożeniu myśli

To był ten straszny lipiec 1979

się. Jak Boga kocham! Zupełnie nie

zalety pokoju. Wiedziałem, że Sy-

z kolei pozwoliło mi wyjść z życiem z

się i działa jak zwierzę i nikt wcze-

r. Temperatury nawet jak na Afrykę

myśląc, ręka jakoś sama to uczyni-

ryjczyk wie. Wiedziałem, że trzeba

tej niefortunnej przygody, jaka przy-

śniej nie mógłby podejrzewać siebie

zupełnie wariackie.

ła ku mojemu największemu osłu-

szukać nowego mieszkania.

trafiła mi się w Benghazi. Przygody

o tak szybkie reakcje. Pierwszym

W południe, na słońcu co praw-

pieniu. Natychmiast, natychmiast

Czekał mnie jednak zawód.

prawdziwej, a więc może mało ro-

wrażeniem było, że ktoś mnie zła-

da, widziałem +59C, w zamkniętym

powiadam, puściło mi lewą rękę i

Szczęśliwa passa się skończyła i

mantycznej. Bo też, Bóg mi świad-

pał i trzyma. Szarpię się, budzę i

samochodzie +90C!!

miałem skądś pewność, że napastnik

nigdzie nie można było znaleźć wol-

kiem, to, co mnie spotkało, nie było

otwieram oczy. Wszystko w jednym

Murzyni z Afryki Centralnej nie

rozpadł się na dwie części i że „we-

nego lokalu.

wizytą zwiewnej „białej damy”.

ułamku sekundy. I nagle ogarnia

wytrzymywali. W nocy było trochę

ssało” go gdzieś na dół. Głowę bym

Problemy dnia codziennego wy-

Zaraz po przylocie udaliśmy się

mnie strach: dziki, zwierzęcy, wręcz

lepiej, ale i tak nie można się było

dał, że pod łóżko.

pierały z głowy wszystko inne. Czas

do zarezerwowanego dla nas hote-

niewyobrażalny. Nad sobą nie widzę

przykryć, nawet prześcieradłem. O

Pokój był pusty. Do kontaktu

mijał. Był już chyba koniec sierpnia,

lu, hotelu jak z koszmarnego snu.

niczego!!! Pokój jest widny od latar-

otwarciu okna nie było mowy.

włączającego oświetlenie miałem z

już nie tak gorąco, taka tam „dyżur-

Wspólne sale do spania, brudna,

ni ulicznej stojącej prawie naprzeciw

Owej nocy nie rozścielałem

łóżka dobrych parę kroków. Ale na

na” czterdziestka. Tego dnia przyje-

używana już przez kogoś pościel,

okna. Widny, całkowicie widny i...

nawet łóżka i tylko w spodniach od

Boga! Nie miałem odwagi podbiec

chałem właśnie z przychodni i roz-

koszarowy wychodek bez papieru,

całkowicie pusty! A ja na przegubach

piżamy rzuciłem się na wierzch po-

do niego, by włączyć światło. Mia-

bierałem się, by szybciutko wsko-

tylko z rurką do podmywania [taka

rąk czuję silne łapska wyłamujące mi

słania. Ale i tak było za gorąco. Unio-

łem natomiast silne przekonanie, że

czyć pod prysznic. Godzina była tak

arabska specyfika]. Do tego jeszcze

ramiona. Nad sobą czuję coś, czego

słem więc ręce wysoko ponad głowę

„toto” złapie mnie za nogi, jak tylko

gdzieś... trzecia po południu. Okno

ten okropny hotel stał tuż obok por-

realnie nie ma. To coś jest silne, jak

i dopiero w takiej pozycji, jakoś tam,

postawię je na podłodze. Siedziałem

otwarte, pokój zalany słońcem. Z

tu, przy głównej jego bramie wjazdo-

dobry kawał chłopa. Silne, ciężkie i

zasnąłem...

więc na łóżku jak dureń, nie wiedząc,

ulicy bił wrzask arabskich chłopacz-

wej. Od czwartej rano, aż do późnej

nisko pochylone, bo na twarzy czuję

Targnąłem się nagle jak czło-

co mam robić dalej. Prawa ręka, oży-

ków kopiących zardzewiałą puszkę.

nocy, tuż za ścianą, w dzikim ryku

jakieś, zwieszające się z tego cze-

wiek obudzony kopniakiem w twarz!

wiona jakimś osobliwym, samoistnym

Szedłem właśnie prawie goły do ła-

potwornych motorów, w duszących

goś obrzydliwe kłaki, czuję ohydny

Przez moment miałem wrażenie, że

życiem, sama z siebie wciąż młóciła

zienki, gdy nagle runęła na mnie z

chmurach dieslowskiego smrodu,

dotyk podartych szmat, cuchnących

sufit zwalił mi się na głowę. Byłem

krzyże, a mnie stać było jedynie na

tyłu fala znanego mi już z poprzed-

przewalał się nieprzerwany korowód

ziemią, pleśnią i zgnilizną, a – co

przygwożdżony do łóżka. Na prze-

chaotyczne zmawianie niepowiąza-

niego doświadczenia, okropnego

gigantycznych, sięgających wysoko-

chyba najgorsze – czuję wręcz na-