35

www.kuriergalicyjski.com * kurier galicyjski * 14–27 sierpnia 2015 nr 14–15 (234–235)

tylko we Lwowie – niezwykła historia wybitnej Osobistości

Ta historia mogła wydarzyć się tylko we Lwowie. Właściwie mogła by się wydarzyć

w każdym innym miejscu, ale jednak przydarzyła się u nas i tym samym potwierdza

wyjątkowość naszego miasta. Ponieważ mowa będzie o rodzinie Wybitnej Osobi-

stości, znanej i podziwianej na całym świecie – nazwijmy ją w skrócie WO – więc

siłą rzeczy wszystkie imiona są zmienione.

liny została jego chrzestną. Dla pani

przychodziła do domu milicja, to Cudo

KRZYSZTOF SZYMAŃSKI

Zofii wielkim stresem było mieszkać

zdejmowało obraz ze ściany i dawała

z synową. Dla eleganckiej kobiety

Pewnego razu spotkałem dawną

go jako łapówkę. „Stróże porządku”

było nie do pomyślenia chodzenie

znajomą naszej rodziny – panią Hali-

szybko zrozumieli, że w taki sposób

po mieszkaniu w czymś w rodzaju

nę. Po tradycyjnych: „Jak tam?”, „Co

mogą z tego mieszkania wynieść

kombinacji, w szlafrokach o nieokre-

tam u was?”, „Jak dzieci?” – pani Ha-

wszystko i ich częste wizyty trwały

ślonym kolorze i w rozczłapanych

linie zapaliły się oczy i powiedziała:

dopóki było co wynosić. Potem prze-

kapciach. Po instalacji nowej lokator-

- Mam dla ciebie ciekawą histo-

stali interesować się narkomanem.

ki mieszkanie zaczęło się zmieniać

rię, ale musimy umówić się na dłuż-

Podobnie teraz już się wyleczył, ale

– powoli znikały stylowe mebelki i

szą kawę, bo jest o czym pogadać.

czym się zajmuje, sąsiedzi nie wie-

perskie kilimy, a ich miejsce zajmo-

Na spotkanie pani Halina przy-

dzieli.

wały huculskie liżnyki, a siermiężne

szła z wypiekami na twarzy i od razu

Więc co wspólnego mieli Staś

drewniane łóżko stanęło na miejscu

zaczęła:

i WO? Byli podobni do siebie jak

wspomnianej otomanki. Żeby zająć

- Nie wiem od czego zacząć, ale

dwie krople wody! Staś spoglądał

czymś Cudo, pani Zofia zapropono-

chyba zacznę od ostatnich wydarzeń.

po latach na panią Halinę ze strony

wała jej robienie manikiuru i zarekla-

Znacie na pewno nazwisko WO, jego

o WO – to było dla niej największą

mowała ją wśród swoich koleżanek,

dorobek, jego prace. Był przecież

niespodzianką. Skojarzyła też sobie,

w tym i mamie pani Haliny.

lwowiakiem.

że adres zamieszkania pani Zofii był

To były chyba ostatnie odwie-

Pani Halina działa w tej samej

vis a vis mieszkania rodziny WO, a

dziny w tym mieszkaniu. Gdy „mani-

branży co WO. Wiedziała o nim co

rok urodzenia Stasia był ten sam co

kiurzystka” zaczęła zdrapywać stary

nieco, znała jego prace i dorobek

WO. Czyżby byli braćmi?

lakier z paznokci nożyczkami – tego

twórczy, ale głębiej nigdy nim się

W 1946 roku WO wraz z rodzi-

już było za wiele. Niedługo po tym

nie interesowała. Swego czasu we

cami wyjechał ze Lwowa. W Polsce

pani Zofia zmarła. Na jej pogrzeb

Lwowie odbywały się uroczystości

zdobył swoją światową sławę i roz-

przyjechali koledzy-łucznicy z całe-

z okazji kolejnego jubileuszu WO.

głos, ale nigdy nie chciał powracać

go kraju. Na tym kontakty ze Sta-

Tak się złożyło, że nasza znajoma

do Lwowa. Czyżby się bał tego spo-

siem się urwały. Parę razy pani Ha-

przez przypadek była ich świadkiem.

tkania? Natomiast jego ojciec pod ko-

lina spotykała go na ulicy, zamieniali

Postanowiła dowiedzieć się czegoś

niec życia – jak wspominał sam WO

kilka słów. Ale kolejne spotkanie po

więcej o nim. Najlepszym źródłem

– rwał się do Lwowa, bo jak mówił,

latach ją zaszokowało.

informacji obecnie jest internet, więc

ma tu do załatwienia jeszcze bardzo

Jechała tramwajem. Na przystan-

„wygoogliła” jego nazwisko i… o mało

ważną sprawę. Ale też już nie zdążył

ku do tramwaju wsiadł mężczyzna z

nie spadła z krzesła: – Ja przecież

jej przed śmiercią załatwić.

kartonowymi pudłami związanymi

znałam podobnego człowieka.

Teraz nie żyje już WO, nie żyją

paskiem. Uwagę pani Haliny zwróciło

przedwojennych. Na ścianach (w

tego sportu, że już po wojnie, w wie-

Nie mogła się opanować – z

jego rodzice, nie żyją inni bohate-

to, że kartonowe pudła były równiutko

raczej ciemnych kolorach, bo tak się

ku prawie lat 50 została mistrzem

monitora spoglądał na nią człowiek,

rowie opowieści pani Haliny, wiec

poskładane, bardzo dokładnie prze-

wówczas malowało) wisiały wspa-

swego kraju. Jednak, „czym skorup-

który był kopią tego, którego pozna-

już nikomu ona nie zaszkodzi. Ale

wiązane, tak żeby się nie rozsypały

niałe obrazy na których były przed-

ka za młodu…”

ła, będąc jeszcze dzieckiem, we

pozostała pamięć i jest to temat na

po drodze. Zupełnie inaczej niż robią

stawione sceny polowań, konie,

Pani Zofia miała syna Stasia (w

Lwowie. Nie starczyła jej sucha in-

scenariusz filmowy…

to inni zawodowi zbieracze makula-

jeźdźcy, panie w sukniach „spor-

rzeczywistości imię otrzymał po swo-

formacja z Wikipedii i zaczęła szukać

tury. Gdy Halinka podniosła wzrok na

towych” po damsku dosiadające

im ojcu, o którym pani Zofia nigdy

informacji o WO gdzie tylko się dało.

Immaculata

mężczyznę, ich oczy się spotkały – to

konie. Mieszkanie było przepełnione

nie opowiadała). Był to mężczyzna

Wyszukiwała publikacje, wywiady z

(Niepokalana)

był Staś. Ze wzroku i postawy wyczu-

stylowymi meblami: stoliki, komódki,

szczupły, wysoki, o bardzo przenikli-

nim, biografie i wspomnienia jego i o

ła, że bardzo mu wstyd, że widzi go

otomanki, kilimy na ścianach. Całości

wym wzroku, ale jego spojrzenie jed-

nim. Gdy wszystko to zlało się w je-

Przez wszystkie wieki, w każdej

w takiej sytuacji. Był ubrany bardzo

dopełniały afrykańskie maski i inne

nocześnie było pełne pogody, ciepła i

den obraz, zrozumiała, że jest w po-

krainie

biednie, w jakieś stare wytarte palto

„bibeloty” stojące na meblach. W rogu

serdeczności. Gdy przechodził obok

siadaniu tajemnicy rodziny WO i nie

Twe imię, Matko, świętością słynie,

i stare buty. Ale zauważyła, że ubra-

pokoju stały najróżniejsze łuki i wisia-

Halinki, głaskał ją po główce, klepał

wiedziała, czy może ją opowiedzieć.

Do Ciebie miłość nasza ulata,

nie miał czyste, buty wypastowane i

ły strzały w kołczanach. Tymi łukami,

po ramieniu, dodawał otuchy, zawsze

Jednak to przypadkowe spotkanie ze

Święta Dziewico, Immaculata!

właściwie w niczym nie przypominał

pamięta, zachwycali się sportowcy,

o coś zapytał, pochwalił sukienkę, w

mną przekonało ją, że warto jednak

typowego menela – zbieracza maku-

koledzy pani Zofii. Najbardziej małą

której była. Nigdy długo nie rozma-

to komuś przekazać. Gdyby zajął się

Wśród burz życiowych i zmagań

latury. Nie zamienili ani słowa, a Staś

Halinkę interesował portret młodego

wiał, zawsze było to jakby mimocho-

tą opowieścią utalentowany reżyser,

wielu

na następnym przystanku wysiadł.

człowieka w stroju myśliwskim trzy-

dem – bo o czym miałby rozmawiać

mógłby powstać wspaniały film o

Ty nas prowadzisz jak dojść do celu.

Pani Halina tak sobie pomyślała:

mającego konia za uzdę. W ten ob-

dorosły mężczyzna z dzieckiem.

Świecisz, Jutrzenko, światłem bogata,

wielkiej miłości, tragedii i losie czło-

Święta Panienko, Immaculata!

przecież miał tyle wartościowych ob-

raz mogła by się wpatrywać całymi

Staś był oczkiem w głowie pani Zofii.

wieczym. Ale po kolei…

razów i mebli, ze sprzedaży których

godzinami.

Z natury była osobą władczą, dość

Pani Halina, jeszcze jako dziec-

Gdy ciąży życie, krwią serce broczy,

można byłoby utrzymać się przez do-

Podczas wizyty u pani Zofii sa-

ostrą i wydawało się, że suchą, ale

ko, gdzieś na przełomie lat 50. i 60.

A łzy obficie zraszają oczy,

brych kilka lat. Pani Zofia nie chciała

dzano Halinkę na otomance i mama

gdy Staś przechodził przez pokój,

XX wieku, odwiedzała z matką jej

Twój wzrok serdeczny duszę oplata,

się z niczym rozstawać, pomimo że

nakazywała jej siedzieć spokojnie i

jej wzrok łagodniał, głos dostawał

znajomą (tu nazwijmy ją panią Zofią),

Pocieszycielko, Immaculata!

ojciec pani Haliny proponował kupno

się nie wiercić. Ale jak tu się nie wier-

ciepłe nutki, gdy go o coś pytała.

która dorywczo zajmowała się kra-

paru obrazów. Mówiła, że te rzeczy

cić, gdy wokół jest tyle do oglądania?

Pewnego razu, mama Halinki przy

wiectwem. Nie była zawodową kraw-

Stajem w podziwie przed Twym

są dla niej bardzo drogie, jako pamięć

Jak w muzeum! Wiec raz Halinka

rozmowie zapytała panią Zofię, dla-

cową, ale miała wspaniałe wyczucie

obliczem,

po kimś bliskim. Widocznie wszystko

aż tak się wierciła, że z otomanki

czego ona, kobieta piękna i stylowa,

i smak, więc niektórym koleżankom

Bośmy właściwie prochem i niczem,

to wyprzedało Cudo, a Stasiowi po-

spadła. Panie w sąsiednim pokoju

nie ma męża, bo na pewno miała

sporadycznie szyła jakieś kreacje.

A Tyś wybrana, Królowo świata.

została na utrzymanie makulatura.

przymierzały kreacje i rozmawiały

wielu adoratorów i starających się

Właśnie specjalnie użyłem tego sło-

Za Matkę dana, Immaculata!

Później jeszcze kilkakrotnie widziała

o swoim. Raz mama Halinki zainte-

o rękę. W odpowiedzi na to pytanie

wa „kreacje”, bo – jak twierdzi znajo-

go z tymi tobołkami makulatury, ale

resowała się łukami pani Zofii. Ale

pani Zofia chłodno zauważyła, że

ma – nie były to siermiężne garsonki,

Z Tobą Wszechmocny Swe plany

i te spotkania się urwały. Nawet nie

ta z uśmiechem odpowiedziała, że

tę kwestię rozwiązała dla siebie już

czy spódnice. Były to suknie omalże

snuje,

wiadomo kiedy zmarł i gdzie został

uprawianie łucznictwa zalecili jej

dawno raz i na zawsze. Panie wię-

wieczorowe (ale kto w tamtych latach

Bo On, Najwyższy, w Tobie panuje

pochowany.

lekarze. W dzieciństwie i młodości

cej do tematu nie wracały.

chodził w sukniach wieczorowych),

I wola Jego z Twoją się splata –

Po kilku latach pani Halina trafiła

była bardzo nerwową, emocjonalną

Staś po ukończeniu Lwowskiej

suknie eleganckie, a ozdabiała je za-

Matko Chrystusa, Immaculata!

przez przypadek do mieszkania na-

i ruchliwą dziewczynką. Aby ujarzmić

Politechniki pracował w jakiejś in-

wsze jakimś oryginalnym dodatkiem

przeciwko tego, dobrze jej znanego.

emocje, lekarze doradzili rodzicom

stytucji i często jeździł w delegacje.

– kokardą czy kwiatkiem, tak że do-

Do Ciebie nasza Ziemia się tuli,

Okazało się, że kupili go jej znajomi.

pani Zofii zająć dziecko łucznictwem.

Z jednej takiej przywiózł do domu

dawało to szyku jej dziełom.

A Ty ją strzeżesz zawsze najczulej,

Wszystko było tu zupełnie inaczej,

Jest to sport stateczny, wymagający

rudy Cud (raczej bardziej by pasowa-

Dla małej Halinki te wizyty były

Wraz z pieśnią rzewną prośbę Swą

nowocześnie. Opowiedzieli jej jak

skupienia, koncentracji. To pomogło,

ło Cudo). To Cudo było już w ciąży

przeniesieniem się w inny świat, bo

wplata,

to synek Stasia „wpadł” w złe towa-

i pani Zofia nauczyła się kontrolować

i wkrótce nastąpił ślub młodej pary.

Błogosław Polsce, Immaculata!

całe mieszkanie pani Zofii pozosta-

rzystwo i został narkomanem. Gdy

swe emocje, ale tak zapaliła się do

Urodził im się synek i matka pani Ha-

ło niezmienione jeszcze z czasów

Stanisława nowosad