27

www.kuriergalicyjski.com * kurier galicyjski * 28 kwietnia­15 maja 2017 nr 8 (276)

Humor

snym spoczywa caly ciężar fatalnych

na", w którym p. Turska-Bandrowska

P. Mullera przyjmowano bardzo

Guttner jako Hetman. Pelna wdzięku

nieporozumień i kaprysów losu.

kreuje po mistrzowsku poslać Tatia-

serdecznie, obdarzając go kwiata-

byla p. Lewicka, pięknie zagrala Salu-

Natomiast ponura historja Horsz-

ny. Byloby przyjęte bardzo przychyl-

mi, nieustanny zaś aplauz ze strony

się p. Ladosiówna. Dobrze i starannie

żydowski

tyńskiego, zakończona jego samobój-

nie przez naszą publiczność ­ nie

publiczności byl dowodem, że praca

opracowane typy stworzyli inni aktorzy

stwem, jest jedynie glównem ogniwem

wątpię!

jego podoba się i że można jej roko-

Skladnie wypadly sceny zbiorowe.

w lańcuchu tragicznych wydarzeń,

Artystom, którzy wspóldzialali

wać pomyślną sceniczną przyszlość.

Chaim zwiedza Muzeum Orien-

które sprowadzają ostateczną klęskę

w ekspozycji ,,Manon" należy się

,,Manon"

talne. Zatrzymuje się przed posągiem

Szczęsnego. Stąd przypuszczać nale-

poważne uznanie. Obok p. Cyga-

,,Horsztyński" dramat

z p. Ewą Turską-Bandrowską

Buddy i z ust jego wyrywa się okrzyk:

ży, że Slowacki bylby dal zasadniczo

W ostatnich dniach wznowil Teatr

nika, doskonalego w roli gwardzisty

w 5 aktach J. Slowackiego.

- Sześć par ramion ­ dwanaście

inny tytul swojemu dramatowi, niż to

Wielki Massenetowską ,,Manon" przy-

Lescauta, wysunąl się p. Perkowicz,

Gościnny występ

rąk! Boże milosierny, ależ to byl ga-

uczynil świetny badacz twórczości

pominając, po dluższym czasie, tą

który kreowal postać kawalera de

Romana Żelazowskiego

dula!

Slowackiego prof. Malecki. Brak tytulu,

zawsze interesującą plynnością me-

Grieux, ujmujący śpiewem i p. Tar-

Uroczyście i poważnie bylo oneg-

***

charakteryzującego calość, a szcze-

lodyj i pięknem faktury, operę naszej

nawski, jako hrabia de Grieux.

daj w Teatrze Wielkim. Ze sceny prze-

Jojne i Mates, którzy popelnili

gólniej calego szeregu scen i powstale

publiczności. Obowiązki zawodowe

Najlepsze swoje chęci i świad-

mówil najczystszą poezją gorącego

grube oszustwo, odbywają karę w tej

stąd niedomówienia wplywają na dość

uniemożliwily mi wysluchanie calości,

czenia wlożyli pozostali artyści w

bólu Juljusz Slowacki. Obok ,,Róży"

samej celi więziennej.

skomplikowany i niejasny przebieg tra-

to jednak, co slyszalem i widzialem

swoje role, zaslugując na wielkie po-

Żeromskiego i ,,Między nocą i brza-

Pewnego dnia Mates odmawia

gedji, zatopionej ponadto w ponurym

uprawnia mnie do wydania pochleb-

chwaly. Reżyseria, której podjąl się

skiem" Tadeusza Rittnera, jest to w

modlitwę poranną, podczas gdy

nastroju smutku i pesymizmu.

nego sądu o ekspozycji na nowo na

p. Tarnawski, byla bardzo staranna.

tym sezonie trzecia z rzędu sztuka,

Jojne co chwila zrywa się ze stolka

Mimo to bije z niej potężny roz-

scenę wprowadzonego dziela.

w której pozwolono przyjść do slowa

i szybkimi krokami przemierza prze-

mach dojrzalego już talentu drama-

Bardzo sumiennie przygotowana

poetom. A poezji potrzeba jak najwię-

Wieczór taneczny

strzeń od zakratowanego okienka

tycznego Slowackiego, który w oso-

orkiestra (jak pięknie byla zagrana

cej zarówno teatrowi, jak publiczności.

Dani Darling

do opancerzonych drzwi. Mates za-

bach Hetmana, Szczęsnego, Amelji,

przygrywka do III aktu!), stworzyla

Jest w życiu jedna jedyna war-

Wysoki poziom, do którego dostrojony

myka modlitewnik i mówi:

Salomei i Sforki dal szereg doskona-

doskonaly fundament dla świadczeń

tość, której, gdy minie, nie zdobędzie

byl zawsze teatr lwowski, powinien

- Sluchaj no, bratku! Czy ty my-

le postawionych postaci o niezwykle

chóralnych (zespól nasz zupelnie

się za żadną cenę, za żadne skarby

być dominujący i obowiązujący. Na-

ślisz, że gdy tak chodzisz, to nie sie-

subtelnym i wyraźnym rysunku psy-

sprostal zadaniu), jako też dla soli-

­ dzieciństwo i wspomnienia z niem

strój wielkiej kultury slowa musi dzialać

dzisz?

chologicznym. Porywa też, jak zwy-

stów, na których czolo w roli tytulowej

związane. Ta refleksja przychodzi

pobudzająco na artystów, duszących

***

mi zawsze na myśl, ilekrotnie widzę

Sklonny do medytacji kupiec Izra-

na deskach sceny produkujące się

el Blau przybyl do ważnego ośrod-

dzieci, zwlaszcza w dziedzinie tańca.

ka handlowego na kresach Galicji

Chodzi o drobiazg, jakiż jednak nie-

wschodniej i pyta spotkanego na ulicy

slychanie ważny, chodzi o to, czy

Żyda:

to dziecko w chwili, gdy dorośnie

- Jednego nie rozumiem. Dlacze-

i, gdy skarb dzieciństwa nie będzie

go wasze miasto nazywa się Brody?

do odzyskania, nie będzie mialo za-

- Nie rozumiecie, a to takie proste!

slużonej pretensji do życia, do swo-

Tu przecież mieszka rabin brodzki!

ich, że go pozbawiono tego, co w

***

życiu jest najcudniejsze ­ przeżyć

Awner nabyl piękny, zloty zega-

prawdziwego dzieciństwa. W świe-

rek, a chcąc wywolać zazdrość kon-

tle kinkietów, wśród huraganu okla-

kurentów, przechadza się pod okna-

sków, wśród, kwiatów rzucanych

mi kawiarni pelnej geszefciarzy i co

pod nogi, niema ono czasu dojrzeć

chwila wyjmuje go z kieszonki, niby

tych wspomnień, bez których może

to porównując czas ze wskazywa-

ono być w uśmiechu swym smutne.

nym przez zegar na ratuszowej wie-

Refleksje te mogą nie restryngować

ży. Zauważa to maly andrus lwowski,

świadczeń produkujących się cu-

zbliża się do Awnera i pyta:

downych dzieci, bo i dzisiejsze, bar-

- Proszę pana, która godzina?

Antoni Slonimski ,,Rodzina", 1934 r.

dzo realne, pelne szalonego tempa

Awner, zadowolony, otwiera zlo-

się w atmosferze pospolitych tragiko-

czajnie wspanialy dialog, blyskający

wysunęla się p. Ewa Turska-Ban-

życie ­ bywa inne. Kiedyś bywalo

tą kopertę:

medyj codzienności i na publiczność,

giętką jak szpadą i tęczowa muzyką

drowska. Gość naszej sceny, którego

inaczej i takie wspomnienia stano-

- Teraz, chlopczyku, jest punktu-

dla której krysztalowe slowa wieszcza

slów, tą cudowną poezją mowy Slo-

glos znajduje się w pelni najbujniej-

wily prawdziwy skarb!

alnie wpól do dwunastej.

powinny być źródlem odżywczem

wackiego, której na zawsze pozostal

szego rozkwitu, zyskal w roli Manon

Dania Darling chce tańczyć ­

Na to wyrostek:

na pustyni dzisiejszego doszczętnie

mistrzem niedoścignionym.

doskonale pole do wykazania się

wierzę w to. Umie już bardzo wiele,

- Punktualnie o dwunastej pan

zmaterializowanego życia.

Wystawienie potężnego drama-

olbrzymią maestrją śpiewu, pelnem

jak na swoje mlodziutkie, dziecinne

mnie pocaluje w dupę!

Jeśli we wznowionym niedawno

tu ujawnialo poważny wysilek. Uję-

glębi ujęciem postaci bohaterki ope-

lata, posiada dużo sprawności tech-

I ucieka. Awner puszcza się za

,,Mazepie" wyśpiewal Slowacki krwa-

cie fragmentarycznych scen, roją-

ry. W galerji ról, które artystka kreuje,

nicznej, zna sporo arkanów, które ze

nim w pogoń z podniesioną laską.

wą pieśń milości, przesyconą burzą

cych się od niedomówień i urywków,

Manon należy się bezsprzecznie jed-

względu na jej obecny rozwój fizycz-

Zatrzymuje go przyjaciel:

gwaltownej i nienasyconej namiętno-

w zwartą calość, wymaga starannej

no z czolowych miejsc, w ujęciu zaś

ny mogą jej być dostępne, pracując

- Dlaczego gonisz tego chlop-

ści, to w ,,Holsztyńskim" zamknąl tra-

i rzetelnej pracy inscenizacyjnej.

ta subtelnie przez nią zarysowana

dalej osiągnie niewątpliwie wyżyny.

ca?

gedję bólu narodowego. Bezdenny

Reżyser dyr. Barwiński wybrnąl z

postać, nie ustępuje w niczem posta-

Po onegdajszych produkcjach moż-

- Taki lobuz! On mi powiedzial,

smutek wieje z tego dramatu, który

zadania zwycięską ręką i dal przed-

ci Rozyny, Minry, czy Lakme. Śpiew

na o tem nie wątpić. Znać w nich usil-

żebym go o dwunastej pocalowal w

powstal niewątpliwie w chwilach glę-

stawienie bardzo umiejętnie skom-

i grę artystki cechuje ogromna, kul-

ną pracę, staranne przygotowanie,

dupę!

bokiego cierpienia wewnętrznego i

ponowane, pięknie opracowane w

tura artystyczna, pozwalająca jej

przebija z nich wybitna muzykalność.

Przyjaciel zerka na zegar ratu-

depresji duchowej Slowackiego. Jak

najdrobniejszych szczególach.

wypowiedzieć się w sposób bardzo

Zobaczyć Danię w jej produkcjach

szowy:

mary, snują się co krok, wspomnie-

Wznowienie  ,,Horsztyńskiego"

swoisty. Dzięki niej tak jej Manon,

warto. Program jej zawiera szereg

- To dlaczego biegniesz? Masz

nia osobiste i echa niedawnej prze-

bylo równocześnie radosnem powi-

jak jej Gilda, jej Violetta są typami

utworów, które pozwalają jej kolejno

jeszcze pól godziny czasu!

szlości. Ten ton rozpacznego bólu i

taniem na scenie rekonwalescenta,

bezwzględnie oryginalnymi, ujmowa-

wykazywać się coraz to nowemi war-

***

niezagojonych ran jest bezwzględnie

znakomitego artysty Romana Że-

nymi zawsze indywidualnie, dalekimi

tościami i ze względu na to uważam

Icek zapytuje ojca:

zasadniczy. Nie wiadomo, jak wyglą-

lazowskiego, który w prawdziwie

od reminiscencji nawet szablonu.

go za bardzo zgrabnie zestawiony.

- Co znaczy śpiew chóralny?

dalby dramat w ostatecznym ksztal-

mistrzowski sposób odtworzyl ty-

Manon p. Turskiej-Bandrowskiej żyje

Z produkcji jej stawialbym naj-

- To ludzie, którzy śpiewają hur-

cie, gdyby go Slowacki dokończyl.

tulową postać. W grze jego, pelnej

tem życiem, jakie w nią tchnęla sub-

wyżej: ,,Chief HokUm" (taniec indyj-

towo.

Jednak nawet w tej zdefekto-

doskonalej wnikliwości psycholo-

telnie czująca artystka.

ski) i w chińskim ogrodzie (fantazja

***

wanej formie wybija się na pierwszy

gicznej i subtelnej sztuki wżywania

Po wężowych drogach konfliktów

wschodnia). Mimo, iż w utworach tych

Mistrz igly, chcąc pozyskać nie-

plan tragedja Szczęsnego, synowca

się w kreowaną postać, odżyl znowu

życiowych umiala ją przeprowadzić

jest najmniej dzieckiem i że przebija z

żydowską klientelę, postanowil się

sprzedajnego hetmana, tego ,,pol-

wspanialy kunszt wielkiego aktora,

zarysowując jej charakter od chwili,

nich najsilniej nauka, są istotnie pięk-

wychrzcić. W tym celu udaje się do

skiego Hamleta", jak go slusznie na-

który przez tyle lat święcil triumfy na

gdy Manon wstępuje w progi życia

ne. Widza interesują pozatem liczne

najbliższego kościola. Pleban, po-

zwano. Szczęsny walczy napróżno

scenie lwowskiej. Gorące oklaski, ja-

aż do tej ostatnich slów: ,,Taka jest

inne ujęcia, wśród których tu i ówdzie

uczając przyszlego neofitę, zadaje

z dlawiącą go bezsilnością wlasną,

kiemi obdarzono artystę świadczyly

historia Manon Lescaut" ­ bardzo

blyska wyraźnie ton dziecinności

mu w końcu pytanie:

z przeżerającym go jadem zwątpie-

wymownie o radości, jaką powitano

konsekwentnie, a że piękno kreacji

malej tancerki, nie lubiącej poza tem

- A jakie imię chrzestne chcialby

nia i pesymizmu. Czuje nieustanne

jego powrót na scenę.

podnosila ujmująca aparycja sce-

strasznie wszelkich okryć na glowę,

pan przyjąć?

wyrzuty sumienia, które niweczą w

Trudną postać Szczęsnego od-

niczna artystki i jej doskonala mimi-

które (to jest bardzo mile) z dziecinną

- Leszek Bialy.

zarodku każdy poryw jego woli, każ-

dal Szyndler z wielką troskliwością

ka, zbyteczne, zda się, podkreślać.

enęrgją umie po skończonym tańcu

- Przecież to imię naszego króla!

dy przeblysk obudzonej energji. Jest

o ,,hamletowy" jej charakter, grając

Obecna gościna p. Turskiej-Ban-

zedrzeć z glowy stając przed publicz-

- Tak, proszę wielebnego księ-

marjonetką w rękach losu. Milość,

inteligentnie, subtelnie, z dużem od-

drowskiej kończy się wnet, ponieważ

nością z kaskadą bujnych wlosów -

dza, ale ja się nazywam Lajb Bro-

sprowadzona na drogi fatalnego zbie-

czuciem tragicznego konfliktu i nale-

artystka powraca do Warszawy. Jak-

prawdziwe dziecko.

ches, więc nie chcialbym zmieniać

gu okoliczności, zadaje mu bolesny

żytem uwydatnieniem wewnętrznych

by to bylo dobrze, gdyby dyrekcja,

By niem byla i jak najdlużej zostala

monogramu na koszulach i chustecz-

cios ,uczucie patriotyczne zatrute jest

walk. Mocną, bardzo plastycznie

która wydobyla z pod pylu zapomnie-

­ tego jej specjalnie życzyć należy.

kach do nosa.

Zostala zachowana oryginalna

jadem hańby ojca. Tragedja Szczę-

zarysowaną i bardzo dobrze drama-

nia ,,Manon", zechciala przypomnieć

Horacy Safrin,

pisownia

snego jest osią dramatu, bo na Szczę-

tycznie postawioną postać stworzyl p.

Czajkowskiego ,,Eugenjusza Onegi-

Przy sabasowych świecach