19

www.kuriergalicyjski.com * Kurier Galicyjski * 28 kwietnia­14 maja 2020 nr 7­8 (347­348)

Wielki przyjaciel naszego teatru

Mowa pożegnalna

(W kaplicy kościola pw. Matki Boskiej Loretańskiej,

Tak to się dziwnie dzieje na tym

gowaniu dzialalności polskiej sceny

mieszkaniu przy ulicy Teatralnej w

świecie, że dopiero śmierć bliskich

we Lwowie, kolacząc do różnych in-

slynnym gmachu hr. Skarbka. Za-

przy trumnie Janusza Wasylkowskiego, którą

osób uświadamia nam, że odszedl

stytucji z prośbą o wsparcie. Tak się

interesowal się wówczas niedlugim

w imieniu obecnych wyglosil Bogdan Kasprowicz).

bardzo serdeczny i bliski przyjaciel,

zrodzila książka ,,Teatr z ulicy Koper-

przecież, bo 12-letnim życiorysem

który dla nas poświęcil wiele swego

nika", jak dotychczas najpelniejsza

Polskiego Teatru Ludowego i od tego

wiersze drukowaleś, o której pisaleś,

Żegnaj przyjacielu

czasu i uwagi. Dopiero wtedy za-

rejestracja naszego 50-lecia. Już

czasu zbieral wszystko, co się dalo

a która krótko przed swoją śmiercią

czynamy doceniać wszystko to, co

wkrótce zabral się do opracowania

na nasz temat, dzielnie wspomagany

napisala:

Odszedl poeta. Odszedl poeta

nas lączylo i jak wiele tej osobie za-

kolejnych 10 lat, ale śmierć przerwala

przez swojego rówieśnika, szkolnego

Idę w nieogarnione

lwowski ­ i nie biją dzisiaj dzwony

wdzięczamy.

ten szlachetny zamiar.

kolegę Janusza Tyssona.

w świetlistą jasność gwiazd,

wszystkich lwowskich kościolów, a

Janusz Wasylkowski byl wielkim

Janusz Wasylkowski byl tak

Z dumą chwaliliśmy się artykula-

idę w nieogarnione,

ulicą Piekarską nie sunie w rytmie

przyjacielem naszego teatru, erudytą,

często z nami, czy to podczas wy-

mi, które pojawialy się w polskiej pra-

dokąd odplywa czas.

żalobnego marsza nieprzebrana

niestrudzonym badaczem lwowskiej

stępów w Warszawie, czy na pró-

sie o naszej dzialalności, oczywiście

Wszystko

rzesza lwowiaków w kierunku lycza-

historii, a przede wszystkim kultury

bach we Lwowie na ulicy Kopernika,

pióra Janusza Wasylkowskiego, a

każde slowo i gest,

kowskiej nekropolii.

Lwowa i jego twórców.

zdawalo się, że jest jednym z nas, a

ponieważ byl czlowiekiem parającym

wszystko co bylo i będzie

Nic to, nawet tu w Warsza-

Niespożyta energia, z którą pene-

teraz o Jednego za malo...

się pisarstwem podrzucal nam od

tam jest...

wie staje nas u trumny tylko pięć

trowal losy naszego miasta i bogac-

Żegnamy Cię, Drogi Przyjacielu,

czasu do czasu swoje sztuki teatralne

osób..., choć przecież wiemy, że

two jego kultury wprost zadziwialy,

mając tę świadomość, jak wiele Ci

i różne lwowskie ,,Misztygalki" ­ do

Wierzymy ­ Januszu ­ że

bólem i smutkiem ściśnięte są serca

ale dopiero teraz uzmyslowily, jak

zawdzięczamy.

dziś mam wyrzuty sumienia, że nie

wszystko tam jest, wierzymy, że

lwowiaków w calej Polsce, za grani-

wiele dokonal ten niemlody już prze-

udalo mi się wprowadzić do repertu-

Aniolowie Boży już prowadzą Twoją

cą i w samym Lwowie.

cież wierny lwowianin, choć od lat za-

w imieniu zespolu artystów

aru żadnej Jego propozycji ­ zawsze

duszę ku lyczakowskim kwaterom

O tempora!

mieszkujący w Warszawie.

Polskiego Teatru Ludowego

byl ktoś ważniejszy.

w raju, gdzie już z powitaniem w

Odszedl lwowski poeta, jakżeż w

Spotkaliśmy się po raz pierwszy

we Lwowie

Nasz przyjaciel godnie znosil

lwowskim balaku czekają Twoi przy-

takiej chwili nie zawolać slowami ,,Pie-

chyba w 1970 roku w moim dawnym

taką sytuację i nie ustawal w propa-

Zbigniew Chrzanowski

jaciele ­ Szolgina, Janicki, Michotek

śni żalobnej" ormiańskiego poety ­

Glęboki serca lament

i Szczepko i Tońko, i dawny Lwów

zanoszę ku Tobie Panie,

caly...

wejrzyj i nie odtrącaj,

Kochany Januszu ­ cale życie

milosierny Panie.

byleś facecjonistą, nie opuszczal

Cię lwowski humor, a Twoje afo-

ryzmy, limeryki i fraszki stale krą-

Odszedl lwowski poeta, który

żą wśród nas. Pozwól więc, że na

cale swoje życie i mienie poświęcil

ostatnią drogę wraz z niebiesko-

ralizacji zadania, które wyznaczyl

czerwonym bukietem dodamy to co

inny lwowski poeta ­ ,,A o Lwowie pa-

sam napisaleś ­

miętać, pamiętać, pamiętać...".

Powlóczysz się po świecie

Jakżeż nie przypomnieć w tej

mój panku,

chwili tegoż poety ,,Strof lwowskich" ­

z tęsknotą, wierną kochanką,

powlóczysz, powlóczysz,

Śmierć na obczyźnie nas wymiata

a na końcu zamarzysz

jak pajęczyny w kącie.

o lyczakowskim cmentarzu...

Coraz nas mniej z tamtego świata,

co się oddala i odlata

i tylko po nas dzwony dzwońcie.

Żegnaj Przyjacielu...

Coraz to ktoś upada obok,

Po tym pożegnaniu cialo śp.

coraz topnieją nasze rzędy

Janusza Wasylkowskiego zostalo

i dawnej slychać krzyk komendy:

skremowane, a urna z prochami

,,Szlusuj!"

zlożona w kaplicy kościola Matki

I ścieśnia się czworobok

Boskiej Loretańskiej, do czasu kie-

i zamykają się szeregi,

dy będzie możliwe zorganizowanie

bez przyjaciela,

wlaściwych uroczystości żalobnych

bez kolegi...

z pelną mszą świętą i odprowadze-

niem prochów w kondukcie żalob-

nym na warszawski cmentarz ,,Na

Drogi Przyjacielu ­ jako wiatyk

Wólce".

na tę Twoją ostatnią drogę przyjmij

wiersz innej lwowskiej poetki, której

Z wielkim bólem serc i smutkiem dusz zawiadamiamy, że w dniu 14

kwietnia, po ciężkiej chorobie zmarl

śp. JANUSZ WASYLKOWSKI

urodzony we Lwowie w 1933 r.

Poeta, dramaturg i dziennikarz, laureat wielu krajowych

i zagranicznych nagród literackich, znany, uznany i kochany

Warszawski latarnik

przez lwowiaków ,,Cives leopoliensi semper Fidelis".

Jakżeś się w mowie lwowskiej

Zalożyciel i prezes Fundacji Ochrony Dziedzictwa Kulturowego

rozslonecznil,

Kresów Wschodnich ­ Instytut Lwowski,

poglębiony tęsknotą ­ uskrzydlony

że czas warszawski śpiewnym

Januszowi Wasylkowskiemu

byly Prezes Oddzialu Warszawskiego Towarzystwa

cierpieniem.

slowem zlocisz.

Milośników Lwowa i Kresów Poludniowo-Wschodnich,

I trwasz w wieżowcu sam niczym

Gdzie pójdziesz myślą znowu

Redaktor Naczelny ,,Rocznika Lwowskiego",

Piller i slawny też Altenberg widzą

latarnik,

obraz lwowski,

Kustosz Pamięci Narodowej IPN.

z dala pewno

kiedy stolica w falach reklam blyska

choć tamto życie zniklo ­ na nowo

Twoje serdeczne dzielo ­

i po horyzont szum za oknem

się toczy.

Msza św. i uroczystości pożegnalne odbędą się w Warszawie,

,,Rocznik Lwowski",

gluchy toczy.

Gdzie sięgniesz ręką ­ cieszą twoje

po odwolaniu stanu epidemii, o czym powiadomimy publicznie.

który jak Feniks wstaje ciągle

oczy

z nieistnienia

książki znad Peltwi i z Kresów

Za zarząd i radę Instytutu Lwowskiego Bogdan Kasprowicz,

Wiersz z książki Mariusza

Mariusz Olbromski, Krzysztof Smolana

tylko mocą twej pracy i mądrej

uroczych.

Olbromskiego ,,Róża i kamień",

milości.

I żyjesz tutaj ­ podwójnym istnieniem:

Londyn ­ Rzeszów ­ Lwów, 2012