20

nr 5 (393) | 17­30.03. 2022

Wydarzenia

www.kuriergalicyjski.com

NIEpokojowe niebo 24

pokonaliśmy zaledwie 3 km.

z informacją dla uchodźców.

Mój syn spal u mnie na rękach,

Zapytali, czy mamy trans-

a ja balam się ruszyć, żeby się

port. Tych, co nie mieli czym

nie obudzil. Chcialam, żeby

jechać dalej, wsadzano do mi-

spal jak najdlużej, bo moglo nas

krobusów i wieziono do punk-

czekać coś jeszcze gorszego.

tu uchodźców. Zostawilam Za-

W jednej pozycji przesiedzia-

chara w mikrobusie, a sama

lam 6 godzin. Spanie, natural-

podeszlam do auta, stojącego

nie, w tych warunkach bylo

kolo szlabanu. Bylo tam wielu

niemożliwe, więc po prostu

wolontariuszy, którzy pomaga-

patrzylam na ludzi, którzy szli

li jechać dalej. Pomógl mi jakiś

pieszo do granicy: z dziećmi na

mężczyzna, który zabral mnie

rękach, w wózkach, z klatkami

i jeszcze jedną kobietę z dwój-

domowych pupili, ze starymi

ką dzieci do Warszawy. Dzieci

babciami, które podtrzymy-

częstowal cukierkami, a nam

wali za ręce. Z powrotem szli

dal swój telefon, żebyśmy mogli

mężczyźni ­ poważni, zamy-

skontaktować się z rodziną na

śleni, często paląc po drodze. Na

Ukrainie. Język ukraiński i po-

granicy żegnali się ze swoimi

czucie bezpieczeństwa popra-

dziećmi i żonami, które stawaly

wily nastrój, i stres nie byl już

się uchodźcami, a sami wracali

tak dokuczliwy.

na wojnę. Ta ich droga powrot-

Dotarliśmy na Dworzec Za-

na byla dla mnie pelna milcze-

chodni w Warszawie. Bylo tu

Ranek 24 lutego zacząl się

zaladowaliśmy auto i ruszy-

do Obrony Terytorialnej. Oma-

nia i niewyslowionego smutku.

wiele autobusów i aut z propor-

nie od kawy i nawet nie

wialiśmy z nim sytuację, gdy

liśmy do Równego ­ nasze-

O 4:30 obudzilam Zachara

czykami Ukrainy, wewnątrz

od wiadomości, bo o 4:40

go miasta, skąd pochodzimy

zawyly syreny. Te stale alarmy

i poszliśmy pieszo do granicy.

dworca  wolontariusze  roz-

obudzilam się od wybuchów

dolują. Nie wiem, jak inni do

z mężem, gdzie pobraliśmy się

Doszliśmy szybko ­ za 2,5 go-

dawali cieple jedzenie, a inni

za oknem i zrozumialam, że

i gdzie mieszkają nasze rodziny.

tego się przyzwyczajają, to nie

dziny byliśmy na granicy. Po-

rozsylali nas po kwaterach lub

jesteśmy bombardowani.

tylko nie pozwala normalnie

W drodze czytalam na glos

dzielono nas na grupy po 20

po prostu informowano, gdzie

Zlapalam telefon i gdy

myśleć, coś robić ­ jest się w sta-

wiadomości i zrozumieliśmy, że

osób i czekaliśmy. Ukraińscy

możemy uzyskać pomoc. Bar-

otworzylam wiadomości na

lym stresie. Powiedzialam mę-

jest to regularna wojna, w któ-

pogranicznicy wyglądali na

dzo to cieszylo, szczególnie po

Telegramie, zobaczylam kadr

rą nikt nie wierzyl ­ ani my,

żowi, że chcę jechać do Polski,

zagubionych, stale przekazy-

bezsennej nocy i wszystkich

z odezwą Putina... Krótka

ani nasi znajomi, ani eksperci

bo tu nie czuję się bezpieczna.

wali sobie wiadomości, byli

tych przeżyciach. Nawet zwy-

chwila, po której od razu stalo

Nie bardzo nawet protestowal,

czy wojskowi. Ponieważ bylo to

smutni, przytloczeni wydarze-

kle objęcia i slowa wsparcia,

się jasne ­ wybuchla wojna.

chociaż nie wiedzieliśmy dokąd

nielogiczne, ponieważ świat mu

niami i zdenerwowani. Myślę,

dodawaly otuchy przed zupel-

jechać, gdzie zamieszkać...

tego nie daruje, ponieważ... ale,

że byla to pierwsza reakcja na

ną niewiadomą.

jak przekonaliśmy się później,

Następnego ranka zbudzi-

ten koszmar, o którym mówiono

Bardzo ciężko jest opusz-

ZORIANA HOSZOWSKA

W

logika tu nie dziala. Nie odczu-

lam się w Równem też od wy-

w wiadomościach. Gdy opusz-

czać swój dom. Zrozumieliśmy,

buchów ­ bombardowano nasze

tym  momencie  nie

waliśmy strachu tylko gniew.

czaliśmy stronę ukraińską,

że nie wiadomo, czy będziemy

lotnisko. O 7:00 wyjechali-

czulam się zagubio-

Po drodze nie bylo korków,

jakiś wojskowy powiedzial:

mieli dokąd wracać. Niepew-

śmy w kierunku Wlodzimierza

na, nie odczuwalam

bo wyjechaliśmy rano. Oba-

,,Wracajcie szybciej". W jego

ność pozbawia spokoju. Ale to

wialiśmy się jedynie, żeby nas

Wolyńskiego. Tam przesiedli-

strachu, zrozumialam tylko, że

glosie bylo życzenie i nadzieja.

nic, najważniejsze to bezpie-

nie ostrzelano z gradów, bo

śmy się do auta jakiejś kobiety

trzeba dzialać i to najlepiej na-

Odpowiedzieliśmy mu: ,,Slawa

czeństwo mego dziecka. Wczo-

z dzieckiem i pojechaliśmy na

tychmiast. Spakowaliśmy rze-

byly wiadomości, że pod Żyto-

Ukrainie!" i rozeszliśmy się.

raj dopiero zrozumialam sens

przejście graniczne w Ustilugu.

czy w ciągu 40 minut. Po raz

mierzem też byly wybuchy i że

Polskie slużby graniczne

powiedzenia-życzenia: ,,Poko-

Mąż wrócil, aby zapisać się do

ostatni spojrzeliśmy na nie-

z Bialorusi jadą czolgi.

bardzo nam pomogly. Stale py-

jowego wam nieba nad glową!".

Obrony Terytorialnej.

W Równem bylo spokojniej.

dawno kupione mieszkanie,

tali, czy czegoś nam nie trze-

Pomyślalam wówczas, że ko-

Brat przed rokiem zostal zdemo-

Po  8  km  stanęliśmy

na które zbieraliśmy pieniądze

ba, rozdawali ulotki, gdzie byly

cham mój Kijów, bo jest piękny

bilizowany i teraz wybieral się

w kolejce. W ciągu 16 godzin

przez ostatnie 10 lat. Szybko

podane strony internetowe

i dumny.

Ewakuacja rodzin z niepelnosprawnymi

Święty Michal Archaniol ­

patron Kijowa i wojska ukraińskiego

dziećmi z Ukrainy

W czasie wojny na Ukrainie

rodzice z niepelnosprawnymi

dziećmi znaleźli się

w dramatycznej sytuacji.

Brak leków i problemy

z przemieszczaniem się

powodują, że walka o zdrowie

i życie jest dużo trudniejsza.

KARINA WYSOCZAŃSKA

ANDRZEJ LEUSZ

P

ani Halyna wraz z cho-

rym synem wyjecha-

Są to glównie rodziny zrzeszo-

la z Ukrainy do Polski.

Dzięki ludziom o wielkim

Lwowianka nigdy nie myślala,

ne przy Centrum Edukacyjno-

sercu rodziny w tej chwili czują

-Rehabilitacyjnym ,,Źródlo" we

że będą zmuszeni opuścić swój

się bezpieczni.

Lwowie.

dom. Jednak rosyjska inwazja

­ Matki z chorymi dzieć-

na Ukrainę nie pozostawila im

mi oraz niewidomi jadą tam,

,,Jestem mamą dwóch

wyboru.

gdzie nie slychać wycia sy-

dziewczynek. Bardzo się

­ Jest to dla mnie bardzo

ren i nie odczuwa się strachu.

trudne i przerażające. Mój syn

Życzę wszystkim, by nigdy

martwię. Dzieci pytają:

ma rdzeniowy zanik mię-

nie zaznali wojny i zagrożenia

Podczas realizacji filmu dokumentalne-

luty pracowaliśmy nad serią talerzy ścien-

,,Mamo, dlaczego idziemy

śni. Ukrywanie się w schronie

życia. Aby ich rodziny byly

go o lecznicy doktora Apolinarego Tarnaw-

nych o tematyce religijnej, która zostala

spać ubrani? Co to jest

przeciwlotniczym jest dla nas

razem, żeby nie byly rozdzie-

skiego w Kosowie Huculskim ekipa naszej

rozpoczęta wlaśnie od tej pracy. A ten

wojna? Dlaczego zabija

bardzo trudne. Syn nie chodzi,

lane. Dzisiaj matki z dziećmi

redakcji zapoznala się ze znaną rodziną

talerz wyjęliśmy z pieca drugiego lub trze-

dzieci? Dlaczego zabija

trzeba go znosić na rękach. Nie

wyjeżdżają, a ojcowie zostają,

ceramistów Igorem, Krystyną i Marią Te-

ciego dnia wojny i wtedy zrozumieliśmy,

ludzi?". Nie wiem, co im

daję rady. Zdarzalo się, że syn

by walczyć ­ mówi Ludmila

resą Troć.

dlaczego tak nas kusilo, by przedstawić

bal się i plakal. Mówil: ,,Mamo,

Krutyk, opiekunka grupy.

powiedzieć. Może jeszcze

W czasie wojny, która toczy się na Ukra-

obraz św. Michala Archaniola. Czuliśmy,

strzelają, ale do nas nie będą

Ewakuacja osób niepelno-

inie, powstal ich nowy obraz św. Michala

że musimy dokończyć tę pracę, doprowa-

nie wszystko rozumieją,

strzelać?" ­ podzielila się cier-

sprawnych odbyla się przy

Archaniola ­ patrona Kijowa i niebiańskiego

dzić ją do końca. Teraz daje nam silę i wiarę

ale wszystko widzą.

pieniem Halyna Dema.

wsparciu

Podkarpackie-

obrońcy tego kraju.

w nasze zwycięstwo. Kontynuujemy pra-

Martwię się o swoje

Schronienie w Polsce zna-

go  Urzędu  Wojewódzkiego

­ Pomysl namalowania św. Archaniola

cę. Zawsze będzie wolna Ukraina!

dzieci ­ powiedziala

lazlo ponad 60 matek z dziećmi

w Rzeszowie.

Michala byl spontaniczny, od serca ­ po-

Olha Jastryb ze Lwowa.

niepelnosprawnymi z Ukrainy.

wiedziala Maria-Teresa Troć. ­ Przez caly

KONSTANTY CZAWAGA