15

nr 2 (414) |31.01.­13.02.2023

Zapiski wojenne

www.kuriergalicyjski.com

cudownej ikony Matki Bożej

modlę się, każda sekunda w tym

Można go podać strzykawką

Latyczowskiej, która znajduje

miejscu jest dla mnie pelna gro-

bezpośrednio przez ubranie. Ale

się w nowym kościele na koń-

zy, a ten czlowiek po prostu je-

my tego nie potrzebujemy. Le-

cu miasta. I mój drogi przyjaciel

dzie gdzieś w interesach pusty-

piej go dostarczyć do zwyklego

Krzysztof, który ze swoją pięk-

mi ulicami, a przecież w każdej

szpitala.

ną żoną Sylwią zawsze trakto-

chwili może coś przylecieć...

Zostawiamy  tu  kupiony

wal mnie jak czlonka rodziny

Naszym celem jest kościól

w Polsce agregat i robimy zdję-

i zabieral do pięknego Roztocza

Matki Bożej Królowej Różańca

cia. Lekarze dziękują.

i do Szczebrzeszyna, który sly-

Świętego. Jest to stary kościól,

Okoliczni mieszkańcy przy-

nie z chrząszczy.

zbudowany przez miejscowych

chodzą tu od czasu do czasu.

Podobnie bylo i tym ra-

katolików w 1903 roku i odno-

Im też udziela się pomocy, jeśli

zem. Droga sercu architektura,

wiony po uzyskaniu niepod-

czas pozwala ­ bardzo często

obok dobrzy przyjaciele, dzię-

leglości. Znajduje się w pobli-

przywożą tu rannych. Jesteś-

ki którym lubelska prezenta-

żu rzeki Bachmutka, za którą

mi świadkami, jak przyjeżdża

cja na Lubartowskiej 77 odbyla

toczą się boje. Nie wolno nam

brygada z okrzykami: ,,Zra-

się w milej i luźnej atmosferze.

wychodzić z samochodu. Przez

nienie w brzuch!" Wjeżdża wó-

I wreszcie tradycyjnie dobre

częściowo otwarte okno foto-

zek z rannym żolnierzem, dla

lubelskie piwko gdzieś na Sta-

grafujemy świątynię, której

którego przygotowano już po-

rym Mieście. Jakże bez niego?

brakuje części dachu ­ pod ko-

kój. Tutaj medycy ratują ży-

Generalnie jestem fanem pol-

niec listopada rosjanie zbom-

cie, stabilizują stan rannego,

skich piw regionalnych.

bardowali kościól.

żeby następnie przewieźć go do

Dalej jedziemy tymi samymi

szpitala.

W drodze do domu

przerażającymi, opustoszalymi

Obok mnie na wózku inwa-

Mala wieś Budy w pobliżu

uliczkami w kierunku bazaru

lidzkim siedzi piękny rudy kot.

Tomaszowa Lubelskiego. An-

bachmutskiego. Dopiero tutaj

Coś jest nie tak z jego przednią

drzej z dumą pokazuje swoje

widzimy kilka osób. Nie więcej

lapą. Mówię o tym lekarzowi. ­

dzielo ­ miniatury pięknych

niż dziesięć. Bazar zniszczony

Nie uśpimy go, nie martw się ­

kresowych zamków w ska-

wojną kopalń węgla. Wyglądają

od naszego rządu. Nie podej-

i spalony. Okoliczni mieszkań-

odpowiada. ­ Zobaczymy.

li 1:30. Nigdy nie widzialem

zlowieszczo. Pędzimy przez To-

mujemy żadnych decyzji ­ jego

cy nie mają wody od maja, prą-

Nocą w mieście nie opuszcza

takiego piękna. Chyba, że na

żona odpowiada na kolejne py-

reck, który do 2016 roku nazy-

du od września. Przywożą im

mnie uczucie strachu. Od czasu

żywo. I co najciekawsze, nie-

tanie P. Bardzo dobrze znam tę

wal się Dzierżyńsk i zostal zdo-

chleb i artykuly spożywcze, ale

do czasu slychać potężne eks-

które z nich przedstawia-

retorykę, charakterystyczną

brakuje lekarstw, cieplej odzie-

byty przez rosjan, ale wkrótce

plozje, czasem calkiem blisko,

ją detale z XVIII wieku, które

raczej dla rosjan niż Ukraińców.

zostal wyzwolony. W porówna-

ży i latarek. Wedlug różnych

choć dzieli nas jakieś trzydzie-

dawno zaginęly. Na pewno tu

­ W szkole zajęcia prowa-

niu z Bachmutem jest tu znacz-

szacunków w Bachmucie, gdzie

ści kilometrów od linii frontu.

wrócimy.

dzone są w języku ukraiń-

nie ciszej, ale wybuchy wciąż

w 2021 roku mieszkalo ponad

Syreny często wyją i w prze-

Przejście na Rawę-Ruską

skim na razie online­ mówi ich

slychać niemal bez przerwy.

siedemdziesiąt tysięcy osób,

ciwieństwie do Kijowa, nie

mijamy bez korków. Jesteśmy

osiemnastoletnia córka, która

Mijamy prywatne domy, które

pozostalo tysiąc. W tym dzie-

milkną podczas calego alarmu

na Ukrainie. Znane stacje ben-

wygląda na trzynaście lat. ­

na tle innych regionów Ukra-

ci... Są to glównie osoby star-

lotniczego. Odglosom eksplozji

zynowe, zwykle znaki drogowe,

Codziennie idziemy do miasta

iny wyglądają bardzo ubo-

sze, które nie mają środków fi-

odpowiada chóralne szczeka-

a dokladniej ich brak. I niemal

po zadania, a potem w domu je

go. Trudno mi sobie wyobrazić

nansowych i boją się wyjechać

nie psów. Zwierzęta też nie lu-

natychmiast ostrzeżenie w te-

robię.

ogrody z kwiatami obok, choć

w nieznane. Prawdopodob-

bią tych ciąglych ataków.

lefonie o alarmie powietrznym.

Nie obchodzi ich, kto tu bę-

wiosną pewnie są tu różne ko-

nie cale życie spędzili w tym

W dzień jest trochę latwiej.

Jesteśmy w domu. I choć cza-

dzie. Najważniejsze, żeby nie

lory i nie jest tak szaro jak teraz.

mieście. Ale trzymać tu dzie-

Na ulicach widać dużo ludzi,

sem nie ma światla, internetu

strzelać. Slyszalem to już wcze-

Wjeżdżamy do wsi, za którą na

ci? Nie mogę tego pojąć. Pra-

kursują tramwaje i trolejbusy.

i ogrzewania, a za oknem lecą

śniej. Glównie w rosyjskich

sąsiednich wzgórzach znajdują

wie 24 godziny na dobę siedzą

Wszystkie okna w domach są

rosyjskie rakiety, to nie ma lep-

mediach propagandowych.

się stanowiska moskali. Nie-

w zawilgoconych piwnicach,

zaklejone taśmami albo zabite

szego miejsca na Ziemi.

Rano jedziemy wiejską dro-

dawno trafil tutaj ich czolg. Fo-

bez ogrzewania, prądu, wody

sklejką, albo calkowicie znisz-

gą. Znów mijamy osobę na ro-

tografujemy zniszczoną przez

i lączności (nie ma tu zasię-

czone. Pociski przylatują pra-

Polowa stycznia 2023:

werze ­ to jedyny niezawodny

wybuchy miejscową szkolę ­ na

gu dla telefonu, nie mówiąc już

wie codziennie, ale życie się

Donbas

środek przemieszczania się tu-

jej ścianie widnieje jasny, pe-

o internecie). To niekończący

nie kończy. Ludzie są już przy-

­ Panie i panowie, zapinajcie

taj między wioskami. W bagaż-

len nadziei mural z dzieckiem.

się horror a nie życie...

zwyczajeni do takich warun-

pasy! Następna stacja: Bachmut

niku ­ mój generator i wiele pu-

Ale w pobliżu jest czarny znak,

Przy wjeździe do miasta ro-

ków, a wydaje się, że i do jeszcze

­ żartuje nasz kierowca-prze-

delek z lekarstwami. Kierujemy

bimy zdjęcie na tle samolo-

który mówi, że w 2018 roku

gorszych...

wodnik. Nigdy nie życzylbym

się do punktu stabilizacyjne-

zginęla tu uczennica w wyniku

tu. Wszyscy się tu zatrzymują,

Pewne bym tu po prostu

sobie takich wycieczek, ale ży-

go, dokąd dowożeni są ranni

ostrzalu rosyjskiego.

obok nas kolejna grupa woj-

zwariowal. Ale pamiętam ży-

cie zmusza. P. przywiózl wie-

Drogą idzie rodzina: ojciec,

z pierwszej linii. Przed domem

skowych, klikających selfie. To

cie naszych żolnierzy i rozu-

le bardzo potrzebnych rzeczy

stoi kilka brezentowych noszy

matka, córka. P. wysiada z sa-

prawie kolejka podczas dziw-

miem, że do wszystkiego moż-

swoim wojskowym przyjacio-

poplamionych blotem i krwią.

nej wycieczki, która może się

mochodu na krótką rozmowę.

na i trzeba się przyzwyczaić,

lom, którzy towarzyszą nam

Wewnątrz jest wielu żolnierzy.

skończyć w każdej chwili.

­ Nigdzie stąd nie pójdziemy.

jeśli wymagają tego okolicz-

w tych dniach. Kupiony za pie-

­ Ten lek ­ mówi nam lekarz

To nasza ziemia ­ mężczyzna

Za oknem miejscowe pi-

ności. I uświadamiam sobie, że

niądze generator przywiozlem

wyglądający jak pop, odpowia-

w mundurze ­ jest bardzo drogi

ramidy ­ terikony (haldy). Te

przyjechalem tu na kilka dni,

z prezentacji moich książek

i cudowny. Ratuje życie podczas

da po rosyjsku. ­ Nie wiemy, co

sztuczne góry żużlu są dowo-

podczas gdy inni są tu caly

w Polsce. Wydaje się, że tutaj na

wstrząsu  anafilaktycznego.

będzie dalej. Wszystko zależy

dem funkcjonowania przed

czas, w tym napiętym, pel-

wschodzie nie ma tak wielkiego

nym niepokoju niebezpieczeń-

problemu z prądem, jak w pozo-

stwie. Czuję się skrępowany

stalej części Ukrainy, ale zna-

i zawstydzony.

leźliśmy miejsce, gdzie można

Wracamy. Kierunek ­ na za-

go dobrze wykorzystać.

chód. Po drodze mijamy miejsca

Tymczasem mijamy ostatnią

walk z lata i jesieni 2022 roku.

kontrolę. Dalej, na wzgórzach ­

Niektóre wsie zostaly calkowi-

ta część Donbasu jest niezwykle

cie zniszczone. Doslownie ­ nie

malownicza ­ widać bloki mia-

ma ani jednego calego domu, ani

sta Czasów Jar. Wkrótce mija-

jednego calego drzewa. Pomię-

my znak ,,Bachmut".

dzy tymi zgliszczami mijamy

Bylem w tym mieście la-

spalone czolgi i pojazdy opan-

tem  2020  roku.  Pamię-

cerzone. Z daleka widać, jak gę-

tam ladne domki w centrum

sto usiane są eksplozjami pola.

i ogromne podziemne labiryn-

Gdzieniegdzie sterczą w niebo

ty slynnej tutejszej winiarni,

,,olówki" rakiet wystrzelonych

gdzie w czasach sowieckich

z Gradów. Nie wyobrażam so-

produkowano ,,szampana". Te-

bie, kiedy ta ziemia znów sta-

nie się spokojna, urodzajna,

raz przez Bachmut przechodzi

pozbędzie się tych przerażają-

linia frontu.

cych pamiątek wojny. Czy jej

Jedziemy bez zwalniania. Za

rany się zagoją, czy ludzie tutaj

oknem nieustannie slychać glo-

będą mogli cieszyć się życiem,

śne eksplozje. Mijamy plonący

nie slyszeć odleglych i bliskich

dom... Potem centrum, w którym

wybuchów, nie dostosowywać

nie ma ani jednego calego domu,

się do harmonogramów przerw

żadnego calego okna. Przed

w dostawie prądu i wody? Czy

nami na rowerze jedzie cywil.

szczęście będzie tu możliwe...?

Jak to możliwe?! Nieustannie