Obrzędy Mszy świętej

Obrzędy Mszy świętej

OBRZĘDY WSTĘPNE

Przed rozpoczęciem Mszy Świętej wierni zajmują miejsca w kościele.
W chwili wejścia kapłana do prezbiterium wszyscy powstają.Rozpoczyna się śpiew.
Kapłan podchodzi do ołtarza i całuje go na znak czci. Następnie może okadzić ołtarz, obchodząc go dookoła.
Potem kapłan udaje się na miejsce przewodniczenia.
Po skończeniu śpiewu na wejście wszyscy uczestnicy liturgii, stojąc, czynią znak krzyża.

K.: W imię Ojca† i Syna,* i Ducha Świętego.
W.: Amen.

Kapłan zwraca się do ludu i rozkładając szeroko ręce pozdrawia go, mówiąc:

K.: Miłość Boga Ojca, łaska Pana naszego, Jezusa Chrystusa
i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi.
W.: I z duchem twoim.

Albo:
K.: Pan z wami (Biskup: Pokój z wami).
W.: I z duchem Twoim.

Albo:
K.: Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i od Pana Jezusa Chrystusa.
W.: I z duchem Twoim.

W niedzielę, święta i uroczystości może być krótkie wprowadzenie do Mszy Świętej.

AKT POKUTY
Forma pierwsza:

K.:Uznajmy przed Bogiem, że jesteśmy grzeszni, abyśmy mogli z czystym sercem złożyć Najświętszą Ofiarę.
Krótkie milczenie. Następnie wszyscy odmawiają formułę wyznania grzechów:

W.: Spowiadam się Bogu wszechmogącemu i wam, bracia i siostry,
że bardzo zgrzeszyłem(am)myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem:
moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina.
Przeto błagam Najświętszą Maryję zawsze Dziewicę,
wszystkich Aniołów i Świętych, i was bracia i siostry
o modlitwę za mnie do Pana Boga naszego.

Kapłan prosi o odpuszczenie grzechów:

K.: Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący
i odpuściwszy nam grzechy, doprowadzi nas dożycia wiecznego.
W.: Amen.

Forma druga:

K.: Przeprośmy Boga za nasze grzechy,
abyśmy mogli godnie przyjąć Słowo Boże i złożyć Najświętszą Ofiarę.

Krótkie milczenie.

K.: Zmiłuj się nad nami, Panie.
W.: Bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie.
K.: Okaż nam,Panie, miłosierdzie swoje.
W.: I daj nam swoje zbawienie.
K.: Niech się zmiłuje nad nami…

Forma trzecia:

K.: Uznajmy przed Bogiem, że jesteśmy grzeszni i błagajmy Go o miłosierdzie,
abyśmy mogli godnie złożyć Najświętszą Ofiarę.

Krótkie milczenie

K.: Panie,który zostałeś posłany, aby uzdrowić skruszonych w sercu,
zmiłuj się nad nami.
W.: Zmiłuj się nad nami.
K.: Chryste, który przyszedłeś wzywać grzeszników, zmiłuj się nad nami.
W.: Zmiłuj się nad nami.
K.: Panie,który siedzisz po prawicy Ojca, aby się wstawiać za Twoim ludem,
zmiłuj się nad nami.
W.: Zmiłuj się nad nami.

K.: Panie, zmiłuj się nad nami.
W.: Panie, zmiłuj się nad nami.
K.: Chryste, zmiłuj się nad nami.
W.: Chryste, zmiłuj się nad nami.
K.: Panie, zmiłuj się nad nami.
W.: Panie, zmiłuj się nad nami.
K.: Niech się zmiłuje nad nami…
W.: Amen.

Forma czwarta:

W niedzielę zamiast aktu pokuty może się odbyć poświęcenie wody i pokropienie wiernych.

Wezwania do Chrystusa Pana

Jeżeli nie użyto trzeciej lub czwartej formy aktu pokuty, następują wezwania do Chrystusa:

K.: Panie, zmiłuj się nad nami.
W.: Panie, zmiłuj się nad nami.
K.: Chryste, zmiłuj się nad nami.
W.: Chryste, zmiłuj się nad nami.
K.: Panie, zmiłuj się nad nami.
W.: Panie, zmiłuj się nad nami.
K.: Niech się zmiłuje nad nami…
W.: Amen.

HYMN

(w niedzielę, święta i uroczystości)
Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli.
Chwalimy Cię. Błogosławimy Cię. Wielbimy Cię. Wysławiamy Cię.
Dzięki Ci składamy, bo wielka jest chwała Twoja.
Panie Boże, Królu nieba, Boże Ojcze wszechmogący.
Panie, Synu Jednorodzony, Jezu Chryste.
Panie Boże, Baranku Boży,Synu Ojca. Który gładzisz grzechy świata,
zmiłuj się nad nami.
Który gładzisz grzechy świata, przyjm błaganie nasze.
Który siedzisz po prawicy Ojca, zmiłuj się nad nami.
Albowiem tylko Tyś jest święty. Tylko Tyś jest Panem. Tylko Tyś Najwyższy, Jezu Chryste.
Z Duchem Świętym w chwale Boga Ojca.
Amen.

KOLEKTA

K.: Módlmy się.
Chwila milczenia. Następnie kapłan z rozłożonymi rękami odmawia modlitwę dnia.
Po jej zakończeniu lud odpowiada:
W.: Amen.

LITURGIA SŁOWA
W niedzielę i święta lektor lub kapłan czytają dwa teksty z Pisma Świętego, w dni powszednie – jeden.
W niedzielę jest najpierw czytany fragment ze Starego Testamentu, a po psalmie - z Nowego Testamentu.
Czytanie fragmentów kończy się słowami:
K.: Oto słowo Boże.
W.: Bogu niech będą dzięki.

Po pierwszym czytaniu śpiewa się psalm responsoryjny.
Refren intonują chór lub psalmista, wszyscy go powtarzają.
Po drugim czytaniu chór lub psalmista intonują Alleluja lub inny śpiew,odpowiedni dla okresu roku liturgicznego
oraz werset, nawiązujący do Ewangelii tego dnia.

EWANGELIA

Kapłan pochyla się nad ołtarzem i mówi szeptem:
Wszechmogący Boże, oczyść serce i wargi moje, abym godnie głosił Twoją świętą Ewangelię.

Kapłan pozdrawia wiernych i czyta Ewangelię.

K.: Pan z Wami.
W.: I z Duchem Twoim.
K.: Słowa Ewangelii według świętego N.
W.: Chwała Tobie, Panie.
(wierni na znak oczyszczenia kreślą znak krzyża na czole, ustach i piersi).
Po Ewangelii dodaje się:
K.: Oto słowo Pańskie.
W.: Chwała Tobie, Chryste.

Czytający całuje księgę i mówi szeptem:
Niech słowa Ewangelii zgładzą nasze grzechy.

W niedzielę,święta nakazane i uroczystości kapłan wygłasza homilię.
Zamiast niej może w niedzielę odczytać okolicznościowy list biskupów,
obradujących na Konferencji Episkopatu Polski bądź też list pasterski biskupa diecezji.
W dni powszednie homilia nie jest obowiązkowa.

WYZNANIE WIARY
W niedzielę, święta nakazane i uroczystości po homilii składa się
nicejsko-konstantynopolitańskie wyznanie wiary:

W.: Wierzę w jednego Boga, Ojca Wszechmogącego,
Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych.
I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego,
który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami.
Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego.
Zrodzony anie stworzony, współistotny Ojcu, a przez Niego wszystko się stało.
On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba.
I za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem.
Ukrzyżowany również za nas, pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany.
I zmartwychwstał trzeciego dnia, jak oznajmia Pismo.
I wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca.
I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych,
a Królestwu Jego nie będzie końca.
Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca i Syna pochodzi,
który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; który mówił przez Proroków.
Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół.
Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów.
I oczekuję wskrzeszenia umarłych, i życia wiecznego w przyszłym świecie.
Amen.

MODLITWA POWSZECHNA

Kapłan kieruje modlitwę z miejsca przewodniczenia lub z ambony.
Lud, spełniając wspólne kapłaństwo, modli się za Kościół, za papieża,
w potrzebach społeczności świeckiej, za tych, którzy znajdują się w trudnej sytuacji,
a także za uczestników liturgii.
Podczas niektórych nabożeństw o charakterze specjalnym (chrzest, bierzmowanie, święcenia kapłańskie,
zawarcie małżeństwa, pogrzeb) trzeba w modlitwie powszechnej uwzględnić te szczególne okazje.
Kapłan wzywa wiernych do modlitwy i odmawia formułę końcową.
Intencje podaje diakon,kantor, lektor lub też osoby uprzednio wyznaczone.
Może też być modlitwa spontaniczna,kiedy wierni sami wypowiadają intencje.

Po każdej intencji mówi się:
Kapłan lub lektor: Ciebie prosimy:
W.: Wysłuchaj nas, Panie.

LITURGIA EUCHARYSTYCZNA

PRZYGOTOWANIE DARÓW

Po Liturgii Słowa rozpoczyna się śpiew na przygotowanie darów.
W tym czasie ministranci umieszczają na ołtarzu korporał i puryfikaterz(bieliznę kielichową), kielich, i mszał.
Wierni mogą zaznaczyć swój udział w ofierze, przynosząc do ołtarza chleb i wino.
Gdy tego nie ma w zwyczaju parafii – składają dobrowolne ofiary na świątynię lub inny cel.
Zbierają je kapłani lub ministranci na tzw. „tacę”.
Jeżeli podczas przygotowania darów nie wykonuje się śpiewu,
kapłan odmawia niektóre modlitwy głośno, a wierni odpowiadają.

K.: Błogosławiony jesteś, Panie, Boże wszechświata,
bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy chleb,który jest owocem ziemi i pracy rąk ludzkich.
Tobie go przynosimy, aby stał się dla nas chlebem życia.
W.:Błogosławiony jesteś, Boże, teraz i na wieki.
Kapłan wlewa wino i odrobinę wody do kielicha, mówiąc szeptem:
K.:Przez to misterium wody i wina daj nam, Boże, udział w bóstwie Chrystusa,
który przyjął nasze człowieczeństwo.

Kapłan unosi kielich i mówi głośno:

K.:Błogosławiony jesteś, Panie, Boże wszechświata,
bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy wino, owoc winnego krzewu i prac rąk ludzkich.
Tobie go przynosimy, aby stał się dla nas napojem duchowym.
W.: Błogosławiony jesteś, Boże, teraz i na wieki.

Kapłan pochyla się nad ołtarzem i mówi szeptem:

K.: Przyjmij nas, Panie, stojących przed Tobą w duchu pokory i z sercem skruszonym;
niech nasza ofiara tak się dzisiaj dokona przed Tobą. Panie Boże, aby się Tobie podobała.

Kapłan obmywa ręce, mówiąc szeptem:

K.: Obmyj mnie,Panie, z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego.
Zwrócony do ludu mówi:
K.: Módlcie się, aby moją i waszą ofiarę przyjął Bóg, ojciec wszechmogący.
W.: Niech Pan przyjmie ofiarę z rąk twoich na cześć i chwałę swojego imienia,
a także na pożytek nasz i całego Kościoła świętego.

Następnie kapłan z rozłożonymi rękami odmawia modlitwę nad darami. Wierni odpowiadają:
W.: Amen.

MODLITWA EUCHARYSTYCZNA

Kapłan rozpoczyna Modlitwę Eucharystyczną.

K.: Pan z wami.
W.: I z duchem twoim.
K.: W górę serca.
W.: Wznosimy je do Pana.
K.: Dzięki składamy Panu Bogu naszemu.
W.: Godne to i sprawiedliwe.

Następnie odmawia się Prefację,która kończy się śpiewem:
Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów. Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej,
Hosanna na wysokości. Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. Hosanna na wysokości.

I MODLITWA EUCHARYSTYCZNA CZYLI KANON RZYMSKI

Kapłan mówi:

K.: Ojcze nieskończenie dobry, pokornie Cię błagamy przez Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, naszego Pana,
abyś przyjął i pobłogosławił te święte dary ofiarne.
Składamy je Tobie przede wszystkim za Twój święty Kościół powszechny,
razem z Twoim sługą, naszym papieżem N. i naszym biskupem N. oraz wszystkimi,
którzy wiernie strzegą wiary katolickiej i apostolskiej.
Obdarz swój Kościół pokojem i jednością, otaczaj opieką i rządź nim na całej ziemi.

Wspomnienie żyjących
K.:Pamiętaj, Boże, o swoich sługach i służebnicach N. i N.
(kapłan może głośno wymienić tych, za których sprawowana jest Msza Święta)
i o wszystkich tu zgromadzonych, których wiara i oddanie są Ci znane.
Za nich składamy Tobie tę Ofiarę uwielbienia, a także oni ją składają i wznoszą swoje modlitwy ku Tobie,
Bogu wiecznemu, żywemu i prawdziwemu, za siebie oraz za wszystkich swoich bliskich,
aby dostąpić odkupienia dusz swoich i osiągnąć zbawienie.

Wspomnienie świętych
Zjednoczeni z całym Kościołem, ze czcią wspominamy najpierw pełną chwały Maryję,
zawsze Dziewicę, Matkę Boga i naszego Pana Jezusa Chrystusa, a także świętego Józefa,
Oblubieńca Najświętszej Dziewicy, oraz Twoich świętych Apostołów i Męczenników:
Piotra i Pawła, Andrzeja (Jakuba, Jana, Tomasza, Jakuba, Filipa, Bartłomieja,Mateusza Szymona i Tadeusza,
Linusa, Kleta, Klemensa, Sykstusa, Korneliusza, Cypriana, Wawrzyńca, Chryzogona, Jana i Pawła, Kosmę i Damiana)
i wszystkich Twoich Świętych.
Przez ich zasługi i modlitwy otaczaj nas we wszystkim swoją przemożną opieką.
Przez Chrystusa, Pana naszego.
W.: Amen.

Wspomnienie tajemnicy dnia
W niedziele (w które nie wypada inne wspomnienie):
K.: Zjednoczeni z całym Kościołem, uroczyście obchodzimy pierwszy dzień tygodnia,
w którym Jezus Chrystus zmartwychwstał i zesłał na Apostołów Ducha Świętego.

Trzymając ręce wyciągnięte nad darami, kapłan mówi:

K.: Prosimy Cię, Boże, uświęć tę Ofiarę pełnią swojego błogosławieństwa,
mocą Twojego Ducha uczyń ją doskonałą i miłą sobie,
Kapłan składa ręce i robi znak krzyża nad chlebem i kielichem, mówiąc:
aby się stała dla nas Ciałem† i Krwią Twojego umiłowanego Syna,naszego Pana
Jezusa Chrystusa.

Kapłan składa ręce

On to w dzień przed męką
Bierze chleb, unosi go nieco nad ołtarzem i mówi:

wziął chleb w swoje święte i czcigodne ręce, podniósł oczy ku niebu,
do Ciebie, Boga, swojego Ojca wszechmogącego, i dzięki Tobie składając, błogosławił,
łamał i rozdawał swoim uczniom, mówiąc:

Lekko się pochyla.

BIERZCIE I JEDZCIE Z TEGO WSZYSCY:
TO JEST BOWIEM CIAŁO MOJE,
KTÓRE ZA WAS BĘDZIE WYDANE.

Ukazuje ludowi konsekrowaną hostię, składa ją na patenie i przyklęka.

Następnie mówi:

Podobnie po wieczerzy

Bierze kielich, unosi go nieco nad ołtarzem i mówi:
wziął ten przesławny kielich w swoje święte i czcigodne ręce,
ponownie dzięki Tobie składając, błogosławił, i podał swoim uczniom mówiąc:

lekko się pochyla.

BIERZCIE I PIJCIE Z NIEGO WSZYSCY:
TO JEST BOWIEM KIELICH KRWI MOJEJ
NOWEGO I WIECZNEGO PRZYMIERZA,
KTÓRA ZA WAS I ZA WIELU BĘDZIE WYLANA
NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW.
TO CZYŃCIE NA MOJĄ PAMIĄTKĘ.

Ukazuje ludowi kielich,stawia go na korporale i przyklęka.
Następnie rozpoczyna jedną z aklamacji:

Aklamacja pierwsza:
K.:Oto wielka tajemnica wiary.
W.: Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, * wyznajemy Twoje zmartwychwstanie
i oczekujemy Twego przyjścia w chwale.

Aklamacja druga:
K.: Wielka jest tajemnica naszej wiary.
W.: Ile razy ten chleb spożywamy i pijemy z tego kielicha, głosimy śmierć Twoją,
Panie,
oczekując Twego przyjścia w chwale.

Aklamacja trzecia:
K.: Uwielbiajmy tajemnicę wiary.
W.: Panie,Ty nas wybawiłeś przez krzyż i zmartwychwstanie swoje,
Ty jesteś Zbawicielem świata.

Aklamacja czwarta:
K.:Tajemnica wiary.
W.: Chrystus umarł, Chrystus zmartwychwstał, Chrystus powróci.

Następnie z rozłożonymi rękami kapłan mówi:

K.: Boże Ojcze, my, Twoi słudzy, oraz lud Twój święty,wspominając błogosławioną
mękę,zmartwychwstanie oraz chwalebne wniebowstąpienie Twojego Syna, naszego Pana
Jezusa Chrystusa,składamy Twojemu najwyższemu majestatowi z otrzymanych od Ciebie darów
Ofiarę czystą, świętą i doskonałą, Chleb święty życia wiecznego i Kielich wiekuistego zbawienia.
Racz wejrzeć na nie z miłością i łaskawie przyjąć, podobnie jak przyjąłeś dary swojego
sługi,sprawiedliwego Abla i ofiarę naszego Patriarchy Abrahama oraz tę ofiarę, którą Ci
złożył najwyższy Twój kapłan Melchizedek, jako zapowiedź Ofiary doskonałej.

Kapłan składa ręce i mówi:
K.: Pokornie Cię błagamy, wszechmogący Boże, niech Twój święty Anioł zaniesie tę
Ofiarę na ołtarz w niebie przed oblicze boskiego majestatu Twego, abyśmy przyjmując z tego ołtarza Najświętsze Ciało i Krew Twojego Syna, otrzymali obfite błogosławieństwo i łaskę. Przez Chrystusa, Pana naszego.
W.: Amen.

We Mszach za zmarłych:
Z rozłożonymi rękami kapłan mówi:

K.:Pamiętaj, Boże, o swoich sługach i służebnicach N. i N.,
(kapłan może głośno wymienić tych, za których szczególnie się modli),którzy przed nami odeszli ze znakiem wiary i śpią w pokoju. Błagamy Cię, daj tym zmarłym oraz wszystkim spoczywającym w Chrystusie udział w Twojej radości, światłości i pokoju.
Przez Chrystusa, Pana naszego.
W.: Amen.
K.: Również nam, Twoim grzesznym sługom ufającym w Twoje miłosierdzie, daj udział we wspólnocie z Twoimi świętymi Apostołami i Męczennikami: Janem Chrzcicielem, Szczepanem,
Maciejem, Barnabą, (Ignacym, Aleksandrem, Marcelinem, Piotrem,Felicytą, Perpetuą, Agatą, Łucją, Agnieszką, Cecylią, Anastazją) i wszystkimi Twoimi Świętymi; prosimy Cię, dopuść nas do ich grona nie z powodu naszych zasług, lecz dzięki Twojemu przebaczeniu.
Ze złożonymi dłońmi kapłan mówi:
Przez Chrystusa, naszego Pana, przez którego, Boże, wszystkie te dobra ustawicznie
stwarzasz, uświęcasz, ożywiasz, błogosławisz i nam ich udzielasz.
Kapłan bierze patenę z hostią oraz kielich i,podnosząc je mówi:
Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, Tobie, Boże, Ojcze wszechmogący,
w jedności Ducha Świętego, wszelka cześć i chwała, przez wszystkie wieki wieków.
W.:Amen.

II MODLITWA EUCHARYSTYCZNA

PREFACJA

K.: Pan z wami.
W.: I z duchem twoim.
K.: W górę serca.
W.: Wznosimy je do Pana.
K.: Dzięki składamy Panu Bogu naszemu.
W.: Godne to i sprawiedliwe.

K.: Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy Tobie, Ojcze
Święty, zawsze i wszędzie składali dziękczynienie przez umiłowanego Syna Twojego,
Jezusa Chrystusa. On jest słowem Twoim, przez które wszystko stworzyłeś.
Jego nam zesłałeś jako Zbawiciela i Odkupiciela, który stał się człowiekiem za sprawą Ducha Świętego i narodził się z Dziewicy.
On spełniając Twoją wolę,nabył dla Ciebie lud święty, gdy wyciągnął swoje ręce na krzyżu,
aby śmierć pokonać i objawić moc Zmartwychwstania.
Dlatego z Aniołami i wszystkimi Świętymi głosimy Twoją chwałę razem z nimi wołając:

W.: Święty,Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów. Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej,
Hosanna na wysokości. Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. Hosanna na
wysokości.

Kapłan rozkłada ręce i mówi:
Zaprawdę święty jesteś Boże, źródło wszelkiej świętości.

Wspomnienie tajemnicy dnia
W niedziele (odmawia się w niedziele, w które nie wypada inne wspomnienie):

Dlatego stajemy przed Tobą i zjednoczeni z całym Kościołem,
uroczyście obchodzimy pierwszy dzień tygodnia, w którym Jezus Chrystus zmartwychwstał
i zesłał na Apostołów Ducha Świętego.
Przez Chrystusa prosimy Ciebie,wszechmogący Boże:

Kapłan składa ręce i trzymając je wyciągnięte nad darami, mówi:
Uświęć te dary mocą Twojego Ducha,
Składa ręce i robi jeden znak krzyża nad chlebem i kielichem, mówiąc:
aby stały się dla nas Ciałem † i Krwią naszego Pana Jezusa Chrystusa.
Składa ręce.
On to, gdy dobrowolni wdał się na mękę,

Bierze chleb, unosi go nieco nad ołtarzem i mówi:
wziął chleb i dzięki Tobie składając łamał i rozdawał swoim uczniom mówiąc:
lekko się pochyla:

BIERZCIE I JEDZCIE Z TEGO WSZYSCY:
TO JEST BOWIEM CIAŁO MOJE,
KTÓRE ZA WAS BĘDZIE WYDANE.

Podobnie po wieczerzy

Kapłan bierze kielich, unosi go nieco nad ołtarzem i mówi:
wziął kielich i ponownie dzięki Tobie składając podał swoim uczniom mówiąc:

lekko się pochyla.

BIERZCIE I PIJCIE Z NIEGO WSZYSCY:
TO JEST BOWIEM KIELICH KRWI MOJEJ
NOWEGO I WIECZNEGO PRZYMIERZA,
KTÓRA ZA WAS I ZA WIELU BĘDZIE WYLANA
NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW.
TO CZYŃCIE NA MOJĄ PAMIĄTKĘ.

Ukazuje ludowi kielich, stawia go na korporale i przyklęka.
Następnie rozpoczyna jedną z aklamacji:

Aklamacja pierwsza:
K.: Oto wielka tajemnica wiary.
W.: Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, * wyznajemy Twoje zmartwychwstanie
i oczekujemy Twego przyjścia w chwale.

Aklamacja druga:
K.: Wielka jest tajemnica naszej wiary.
W.: Ile razy ten chleb spożywamy i pijemy z tego kielicha,
głosimy śmierć Twoją,Panie,
oczekując Twego przyjścia w chwale.

Aklamacja trzecia:
K.: Uwielbiajmy tajemnicę wiary.
W.: Panie,Ty nas wybawiłeś przez krzyż i zmartwychwstanie swoje,
Ty jesteś Zbawicielem świata.

Aklamacja czwarta:
K.:Tajemnica wiary.
W.: Chrystus umarł, Chrystus zmartwychwstał, Chrystus powróci.

Następie ze złożonymi rękami kapłan mówi:
K.: Wspominając śmierć i zmartwychwstanie Twojego Syna,ofiarujemy Tobie, Boże,
Chleb życia i Kielich zbawienia, i dziękujemy, że nas wybrałeś, abyśmy stali przed Tobą i Tobie służyli.
Pokornie błagamy, aby Duch Święty zjednoczył wszystkich, przyjmujących Ciało i Krew Chrystusa.
Pamiętaj, Boże, o Twoim Kościele na całej ziemi. Spraw, aby lud Twój wzrastał w miłości
razem z naszym Papieżem (imię) i naszym Biskupem (imię) oraz całym duchowieństwem.

We Mszach za zmarłych można dodać:
K.:

Pamiętaj o słudze Twoim (służebnicy Twojej) N., którego (którą) z tego świata wezwałeś do siebie.

Spraw, aby ten (ta), który (która) został(a) włączony(włączona) w śmierć Twojego Syna,
miał(a) również udział w Jego zmartwychwstaniu.
Pamiętaj także o naszych braciach i siostrach, którzy zasnęli z nadzieją zmartwychwstania
i o wszystkich, którzy w Twojej łasce odeszli z tego świata.
Dopuść ich do oglądania Twojej światłości.
Prosimy cię,zmiłuj się nad nami wszystkimi i daj nam udział w życiu wiecznym
z Najświętszą Bogurodzicą, Dziewicą Maryją, ze świętymi Apostołami, ze świętym N.
(patronem dnia, miejsca lub świątyni) i wszystkimi Świętymi, którzy w ciągu wieków podobali się Tobie, i abyśmy z nimi wychwalali Ciebie
Kapłan składa ręce
przez Twojego Syna Jezusa Chrystusa.
Kapłan bierze patenę z hostią i kielich i, podnosząc je, mówi:
K.: Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, Tobie,Boże, Ojcze wszechmogący, w jedności Ducha Świętego, wszelka cześć i chwała,przez wszystkie wieki wieków.
W.: Amen.

III MODLITWA EUCHARYSTYCZNA

Kapłan z rozłożonymi rękami mówi:
K.: Zaprawdę święty jesteś, Boże, i słusznie Cię sławi wszelkie stworzenie,
bo przez Syna Twojego, Pana naszego Jezusa Chrystusa, mocą Ducha Świętego ożywiasz i
uświęcasz wszystko oraz nieustannie gromadzisz lud swój, aby na całej ziemi składał Tobie ofiarę czystą.

Wspomnienie tajemnicy dnia
W niedziele (odmawia się w niedziele, w które nie wypada inne wspomnienie).
Dlatego stajemy przed Tobą i zjednoczeni z całym Kościołem uroczyście obchodzimy pierwszy dzień tygodnia, w którym Jezus Chrystus zmartwychwstał i zesłał na Apostołów Ducha Świętego.

Kapłan składa ręce i trzymając je wyciągnięte nad darami, mówi:

Pokornie błagamy Cię, Boże, uświęć mocą Twojego ducha te dary, które przynieśliśmy Tobie,
Składa ręce i robi jeden znak krzyża nad chlebem i kielichem, mówiąc:
aby się stały Ciałem †i Krwią Twojego Syna, naszego Pana Jezusa Chrystusa,
składa ręce.
który nam nakazał spełniać to misterium.

On bowiem tej nocy, której był wydany,

Bierze chleb,unosi go nieco nad ołtarzem i mówi:
wziął chleb i dzięki Tobie składając, błogosławił,łamał i rozdawał swoim uczniom, mówiąc:
lekko się pochyla.

BIERZCIE I JEDZCIE Z TEGO WSZYSCY:
TO JEST BOWIEM CIAŁO MOJE,
KTÓRE ZA WAS BĘDZIE WYDANE.

Ukazuje ludowi konsekrowaną hostię, składa ją na patenie i przyklęka.
Następnie mówi:
Podobnie po wieczerzy
Bierze kielich, unosi go nieco nad ołtarzem i mówi:
wziął kielich i dzięki Tobie składając błogosławił i podał swoim uczniom, mówiąc:
Lekko się pochyla.

BIERZCIE I PIJCIE Z NIEGO WSZYSCY:
TO JEST BOWIEM KIELICH KRWI MOJEJ,
NOWEGO I WIECZNEGO PRZYMIERZA,
KTÓRA ZA WAS I ZA WIELU BĘDZIE WYLANA
NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW.
TO CZYŃCIE NA MOJĄ PAMIĄTKĘ.

Ukazuje ludowi kielich, stawia go na korporale i przyklęka.
Następnie rozpoczyna jedną z aklamacji:

Aklamacja pierwsza:
K.: Oto wielka tajemnica wiary.
W.: Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, * wyznajemy Twoje zmartwychwstanie
i oczekujemy Twego przyjścia w chwale.

Aklamacja druga:
K.: Wielka jest tajemnica naszej wiary.
W.: Ile razy ten chleb spożywamy i pijemy z tego kielicha, głosimy śmierć Twoją, Panie,
oczekując Twego przyjścia w chwale.

Aklamacja trzecia:
K.: Uwielbiajmy tajemnicę wiary.
W.: Panie,Ty nas wybawiłeś przez krzyż i zmartwychwstanie swoje,
Ty jesteś Zbawicielem świata.

Aklamacja czwarta:
K.:Tajemnica wiary.
W.: Chrystus umarł, Chrystus zmartwychwstał, Chrystus powróci.

Następnie kapłan z rozłożonymi rękami mówi:
Wspominając, Boże, zbawczą mękę Twojego Syna, jak również cudowne Jego zmartwychwstanie i wniebowstąpienie oraz czekając na powtórne Jego przyjście,
składamy Ci wśród dziękczynnych modłów tę żywą i świętą ofiarę.
Wejrzyj, prosimy, na ofiarę twojego Kościoła uznaj, że jest to ta sama ofiara, przez którą nas pojednałeś ze sobą. Spraw, abyśmy posileni Ciałem i Krwią Twojego Syna i napełnieni Duchem Świętym stali się jednym ciałem i jedną duszą w Chrystusie.
Niech On nas uczyni wiecznym darem dla Ciebie, abyśmy otrzymali dziedzictwo z Twoimi wybranymi,
przede wszystkim z Najświętszą Dziewicą, Bogurodzicą Maryją, że świętymi Apostołami i Męczennikami,
ze świętym N. (imię świętego z dnia lub patrona świątyni) i wszystkimi Świętymi,
którzy nieustannie orędują za nami u Ciebie.
Prosimy Cię, Boże, aby ta Ofiara naszego pojednania z Tobą sprowadziła na cały świat pokój i zbawienie. Utwierdź w wierze i miłości Twój Kościół pielgrzymujący na ziemi; a więc Twojego sługę, naszego Papieża (imię), naszego Biskupa (imię), wszystkich biskupów świata,duchowieństwo i cały lud odkupiony.
Wysłuchał łaskawie modlitwy zgromadzonych tutaj wiernych, którzy z Twojej łaski stoją przed Tobą.
W miłosierdziu swoim, o dobry Ojcze, zjednocz ze sobą wszystkie swoje dzieci, rozproszone po całym świecie.
Przyjmij do swojego Królestwa naszych zmarłych braci i siostry oraz wszystkich,
którzy w Twojej łasce odeszli z tego świata.
Ufamy, że razem z nimi będziemy się tam wiecznie radować Twoją chwałą,
Kapłan składa ręce.
przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, przez którego obdarzasz świat wszelkimi dobrami.

Jeżeli tej Modlitwy eucharystycznej używa się w Mszach ofiarowanych za zmarłych,
ostatnią część modlitwy można zmienicie następująco:

Pamiętaj o Twoim słudze (Twojej służebnicy) N., którego (którą) z tego świata
wezwałeś do siebie. Spraw, aby ten (ta), który (która) został(a) włączony (włączona) w
śmierć Twojego Syna, miał(a) również udział w Jego zmartwychwstaniu,
gdy wskrzesi ciała zmarłych z prochu ziemi i upodobni nasze ciała podległe zniszczeniu do swojego Ciała uwielbionego.
Przyjmij również do swojego Królestwa naszych zmarłych braci i siostry oraz wszystkich,
którzy w Twojej łasce odeszli z tego świata. Ufamy, że razem z nimi będziemy się tam
wiecznie radować radować Twoją chwałą, gdy otrzesz z naszych oczu wszelką łzę, bo widząc
Ciebie, Boże, jakim jesteś, przez wszystkie wieki będziemy do Ciebie podobni
i chwalić Cię będziemy bez końca
Kapłan składa ręce
przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, przez którego obdarzasz świat wszelkimi dobrami.

Kapłan bierze patenę z hostią oraz kielich i podnosząc je, mówi:

K.: Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, Tobie,Boże, Ojcze wszechmogący,
w jedności Ducha Świętego, wszelka cześć i chwała,przez wszystkie wieki wieków.
W.: Amen.

IV MODLITWA EUCHARYSTYCZNA

PREFACJA
K.: Pan z wami.
W. I z duchem twoim.
K.: W górę serca.
W.: Wznosimy je do Pana.
K.: Dzięki składamy Panu Bogu naszemu.
W.: Godne to i sprawiedliwe.

K.: Zaprawdę, godne to jest, abyśmy Tobie składali dziękczynienie,
i sprawiedliwe, abyśmy Ciebie wychwalali, o Ojcze święty,
albowiem Ty jeden jesteś Bogiem żywym i prawdziwym,
Ty jesteś przedwieczny i trwasz na wieki,mieszkając w niedostępnej światłości.
Tylko Ty, Boże, jesteś dobry i jako jedyne źródło życia powołałeś wszystko do istnienia,
aby napełnić swoje stworzenia dobrami i wiele z nich uszczęśliwić jasnością Twojej chwały.
Stoją więc przed Tobą niezliczone zastępy Aniołów, którzy służą Tobie dniem i nocą, a
wpatrzeni w chwałę Twojego oblicza nieustannie cześć Tobie oddają.
Łącząc się z nimi, razem z całym stworzeniem, które jest pod niebem
i wielbi Cię przez nasze usta,
z radością wysławiamy Twoje imię, wołając:
W.: Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów.
Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej. Hosanna na wysokości.
Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. Hosanna na wysokości.
Kapłan z rozłożonymi rękami mówi:
Wysławiamy Cię, Ojcze święty, bo jesteś wielki i wszystkie stworzenia
głoszą Twoją mądrość i miłość.
Ty stworzyłeś człowieka na swoje podobieństwo i powierzyłeś mu cały świat,
aby służąc Tobie samemu jako Stwórcy, rządził wszelkim stworzeniem.
A gdy człowiek przez nieposłuszeństwo utracił Twoją przyjaźń,
nie pozostawiłeś go pod władzą śmierci.
W miłosierdziu swoim pospieszyłeś z pomocą wszystkim ludziom,
aby Ciebie szukali i znaleźli.
Wielokrotnie zawierałeś przymierze z ludźmi i pouczałeś ich przez Proroków,
aby oczekiwali zbawienia. Ojcze święty, tak umiłowałeś świat, że gdy nadeszła pełnia czasów,
zesłałeś nam swojego Jednorodzonego Syna,aby nas zbawił.
On to za sprawą Ducha Świętego stał się człowiekiem, narodził się z Maryi Dziewicy
i był do nas podobny we wszystkim oprócz grzechu.
Ubogim głosił dobrą nowinę o zbawieniu, jeńcom wyzwolenie, a smutnym radość.
Aby wypełnić Twoje postanowienie, wydał się na śmierć krzyżową,
a zmartwychwstając zwyciężył śmierć i odnowił życie.
Abyśmy żyli już nie dla siebie, ale dla Chrystusa, który za nas umarł i zmartwychwstał,
zesłał On od Ciebie, Ojcze, jako pierwszy dar dla wierzących, Ducha Świętego,
który dalej prowadzi Jego dzieło na świecie i dopełnia wszelkiego uświęcenia.

Kapłan składa ręce i trzymając je wyciągnięte nad darami, mówi:
Prosimy Cię, Boże, niech Duch Święty uświęci te dary,
składa ręce i robi jeden znak krzyża nad chlebem i kielichem,mówiąc:
aby się stały Ciałem† i Krwią naszego Pana,Jezusa Chrystusa,
dla spełnienia tego wielkiego misterium, które On nam zostawił
jako znak wiecznego przymierza.
Kiedy nadeszła godzina, aby Jezus został uwielbiony przez Ciebie,Ojcze święty,
umiłowawszy swoich, którzy byli na świecie, do końca ich umiłował, i gdy spożywali
wieczerzę,
Kapłan bierze chleb, unosi go nieco nad ołtarzem i mówi:
wziął chleb, błogosławił, łamał i rozdawał swoim uczniom, mówiąc:
Lekko się pochyla.

BIERZCIE I JEDZCIE Z TEGO WSZYSCY:
TO JEST BOWIEM CIAŁO MOJE,
KTÓRE ZA WAS BĘDZIE WYDANE.

Kapłan ukazuje ludowi konsekrowaną hostię, składa ją na patenie i przyklęka.

Następnie mówi:
Podobnie
bierze kielich, unosi go nieco nad ołtarzem i mówi:
wziął kielich napełniony winem,dzięki składał i podał swoim uczniom, mówiąc:
lekko się pochyla.

BIERZCIE I PIJCIE Z NIEGO WSZYSCY:
TO JEST BOWIEM KIELICH KRWI MOJEJ
NOWEGO I WIECZNEGO PRZYMIERZA,
KTÓRA ZA WAS I ZA WIELU BĘDZIE WYLANA
NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW.
TO CZYŃCIE NA MOJĄ PAMIĄTKĘ.
Ukazuje ludowi kielich, stawia go na korporale i przyklęka.
Następnie rozpoczyna jedną z aklamacji:

Aklamacja pierwsza:
K.: Oto wielka tajemnica wiary.
W.: Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie
i oczekujemy Twego przyjścia w chwale.

Aklamacja druga:
K.: Wielka jest tajemnica naszej wiary.
W.: Ile razy ten chleb spożywamy i pijemy z tego kielicha,
głosimy śmierć Twoją, Panie,
oczekując Twego przyjścia w chwale.

Aklamacja trzecia:
K.: Uwielbiajmy tajemnicę wiary.
W.: Panie,Ty nas wybawiłeś przez krzyż i zmartwychwstanie swoje,
Ty jesteś Zbawicielem świata.

Aklamacja czwarta:
K.: Tajemnica wiary.
W.: Chrystus umarł, Chrystus zmartwychwstał, Chrystus powróci.

Następnie z rozłożonymi rękami kapłan mówi:

K.: Boże, Ojcze, sprawując teraz pamiątkę naszego odkupienia,
wspominamy śmierć Chrystusa i Jego zstąpienie do otchłani,
wyznajemy Jego zmartwychwstanie i wstąpienie do nieba,
a oczekując Jego przyjścia w chwale,
składamy Ci, Boże, Jego Ciało i Krew jako Ofiarę miłą Tobie
i zbawienną dla całego świata.
Wejrzyj, Boże, na Ofiarę, którą sam dałeś swojemu Kościołowi i spraw,
aby wszyscy, którzy będą spożywali ten sam Chleb, i pili z jednego Kielicha,
zostali przez Ducha Świętego złączeni w jedno ciało i stali się w Chrystusie
żywą ofiarą ku Twojej chwale.
Pamiętaj, Boże, o wszystkich, za których składamy tę Ofiarę:
przede wszystkim o Twoim słudze, naszym Papieżu (imię), o naszym Biskupie (imię),
o wszystkich biskupach i całym duchowieństwie, o składających Ofiarę i tutaj zgromadzonych,
o całym Twoim ludzie i o wszystkich, którzy szczerym sercem Ciebie szukają.
Pamiętaj także o tych,którzy odeszli z tego świata w pokoju z Chrystusem
oraz o wszystkich zmarłych,których wiarę jedynie Ty znałeś.
O dobry Ojcze, daj nam, swoim dzieciom,dziedzictwo życia wiecznego
z Najświętszą Dziewicą, Bogurodzicą Maryją,
z Apostołami i wszystkimi Świętymi w Twoim Królestwie,
gdzie z całym stworzeniem wyzwolonym z grzechu i śmierci
będziemy Cię chwalić przez naszego Pana Jezusa Chrystusa,
przez którego obdarzasz świat wszelkimi dobrami.

Kapłan bierze patenę z hostią i kielich i, podnosząc je, mówi:
Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, Tobie, Boże, Ojcze wszechmogący
w jedności Ducha Świętego, wszelka cześć i chwała, przez wszystkie wieki wieków.
W.: Amen.
Następnie kapłan stawia patenę i kielich na ołtarzu.

V MODLITWA EUCHARYSTYCZNA

Prefacja A - Bóg kieruje swoim Kościołem:

K.:Pan z wami.
W.:I z duchem twoim.
K.: W górę serca.
W.:Wznosimy je do Pana.
K.: Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu.
W.:Godne to i sprawiedliwe.

K.: Zaprawdę, godne to jest, abyśmy Tobie składali dziękczynienie,
Ojcze święty, Stwórco świata i Źródło życia. Ty nie zostawiasz nas samych na drodze życia,
le pośród nas żyjesz i działasz. Twoją potężną mocą prowadziłeś lud błądzący na pustyni,
a dziś przenikasz swój Kościół, pielgrzymujący na świecie,
światłem i mocą swojego Ducha.
Przez Chrystusa, Twojego Syna i naszego Pana, prowadzisz nas na drogach czasu
ku doskonałej radości swojego Królestwa.
Wdzięczni za te dary, zjednoczeni z Aniołami i Świętymi
śpiewamy nieustannie hymn Twojej chwały:
W.: Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów.
Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej.
Hosanna na wysokości. Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie.
Hosanna na wysokości.

Prefacja B - Jezus naszą drogą

K.: Pan z wami.
W.: I z duchem twoim.
K.: W górę serca.
W.: Wznosimy je do Pana.
K.: Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu.
W.: Godne to i sprawiedliwe.

K.: Zaprawdę, godne to jest, abyśmy Tobie składali dziękczynienie,
Boże wielki i miłosierny, który świat stworzyłeś i strzeżesz go z nieskończoną miłością.
Ty, jak Ojciec, czuwasz nad wszelkim stworzeniem i gromadzisz w jedną rodzinę ludzi
stworzonych dla chwały Twojego Imienia,odkupionych przez Krzyż twojego Syna,
naznaczonych Znamieniem Ducha Świętego.
Chrystus, Twoje żywe Słowo,jest Drogą, która prowadzi nas do Ciebie, Prawdą,
która nas wyzwala, Życiem,które napełnia nas radością.
Przez Niego wznosimy ku Tobie hymn dziękczynienia za wszelkie dary Twojej dobroci
i zjednoczeni z Aniołami i Świętymi * głosimy Twoją chwałę wołając:
W.: Święty, Święty, Święty,Pan Bóg Zastępów.
Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej.
Hosanna na wysokości. Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. Hosanna na wysokości.

Prefacja C - Chrystus wzorem miłości

K.: Pan z wami.
W.: I z duchem twoim.
K.: W górę serca.
W.: Wznosimy je do Pana.
K.: Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu.
W.: Godne to i sprawiedliwe.

K.: Zaprawdę, godne to jest, abyśmy Tobie, Ojcze miłosierny,składali dziękczynienie:
Tyś nam dał swego Syna, Jezusa Chrystusa, naszego Brata i Odkupiciela.
W Nim objawiłeś swoją miłość wobec maluczkich i ubogich, wobec chorych
i odrzuconych przez ludzi.
Chrystus nie zamyka się nigdy na potrzeby i cierpienia braci.
On życiem i słowem ogłosił światu, że Ty jesteś Ojcem
i troszczysz się o wszystkie swoje dzieci.
Za te znaki Twojej dobroci wychwalamy Cię i błogosławimy,
i zjednoczeni z Aniołami i Świętymi śpiewamy hymn Twojej chwały, wołając:
W.: Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów.
Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej. Hosanna na wysokości.
Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. Hosanna na wysokości.

Prefacja D - Kościół na drodze ku jedności

K.: Pan z wami.
W.: I z duchem twoim.
K.: W górę serca.
W.: Wznosimy je do Pana.
K.: Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu.
W.: Godne to i sprawiedliwe.

K.: Zaprawdę, godne to jest, abyśmy Tobie, Ojcze miłosierny,
składali dziękczynienie
i zanosili do Ciebie, Panie, dobry Ojcze, radosny hymn uwielbienia.
Przez swojego Syna, który jest blaskiem wiecznej chwały i który dla nas stał się człowiekiem,
zgromadziłeś wszystkie narody w jedności Kościoła. Mocą swojego Ducha zbierasz nadal
w jedną rodzinę ludy ziemi i dajesz wszystkim ludziom błogosławioną nadzieję swojego Królestwa.
Przeto Kościół jaśnieje jako znak Twojej wierności wobec zapowiedzianego przymierza
wypełnionego w naszym Panu, Jezusie Chrystusie.
Za tę tajemnicę zbawienia wychwalają Cię
niebiosa i wysławia ziemia, a Kościół jednogłośnie śpiewa Twoją chwałę:
W.: Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów.*
Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej.*
Hosanna na wysokości. Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. Hosanna na wysokości.

Kapłan z rozłożonymi rękami mówi:
K.: Wysławiamy Cię, Ojcze święty:
Ty nas zawsze podtrzymujesz w doczesnym pielgrzymowaniu,
a zwłaszcza w tej godzinie, w której Jezus Chrystus, Twój Syn,
gromadzi nas na świętej wieczerzy.
On, podobnie jak uczniom w Emaus, wyjaśnia nam Pisma i łamie dla nas chleb.

Kapłan składa ręce i trzymając je wyciągnięte nad darami, mówi:
K.: Prosimy Cię, Ojcze wszechmogący, ześlij swego Ducha na ten chleb i wino,
składa ręce i robi jeden znak krzyża nad chlebem i kielichem,mówiąc:
aby Twój Syn stał się obecny wśród nas w swoim Ciele † i w swojej Krwi.

On to, w noc przed swoją męką, podczas wieczerzy,
Bierze chleb, unosi go nieco nad ołtarzem i mówi:
wziął chleb i dzięki Tobie składając, łamał i rozdawał swoim uczniom, mówiąc:
lekko się pochyla.

BIERZCIE I JEDZCIE Z TEGO WSZYSCY:
TO JEST BOWIEM CIAŁO MOJE,
KTÓRE ZA WAS BĘDZIE WYDANE.

Ukazuje ludowi konsekrowaną hostię, składa ją na patenie i przyklęka.
Bierze kielich, unosi go nieco nad ołtarzem i mówi:
Podobnie wziął kielich z winem, dzięki składając błogosławił
i podał swoim uczniom, mówiąc:
lekko się pochyla.

BIERZCIE I PIJCIE Z NIEGO WSZYSCY:
TO JEST BOWIEM KIELICH KRWI MOJEJ
NOWEGO I WIECZNEGO PRZYMIERZA,
KTÓRA ZA WAS I ZA WIELU BĘDZIE WYLANA
NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW.
TO CZYŃCIE NA MOJĄ PAMIĄTKĘ.

Ukazuje ludowi kielich, stawia go na korporale i przyklęka.

Następnie rozpoczyna jedną z aklamacji:

Aklamacja pierwsza:
K.: Oto wielka tajemnica wiary.
W.: Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie
i oczekujemy Twego przyjścia w chwale.

Aklamacja druga:

K.: Wielka jest tajemnica naszej wiary.
W.: Ile razy ten chleb spożywamy i pijemy z tego kielicha,
głosimy śmierć Twoją, Panie, oczekując Twego przyjścia w chwale.

Aklamacja trzecia:
K.: Uwielbiajmy tajemnicę wiary.
W.: Panie,Ty nas wybawiłeś przez krzyż i zmartwychwstanie swoje,
Ty jesteś Zbawicielem świata.

Aklamacja czwarta:
K.:Tajemnica wiary.
W.: Chrystus umarł, Chrystus zmartwychwstał, Chrystus powróci.

Następnie z rozłożonymi rękami kapłan mówi:

K.: Obchodząc pamiątkę naszego pojednania, głosimy, Ojcze, dzieło Twojej miłości.
Ty sprawiłeś, że Jezus Chrystus, Twój Syn,
przez mękę i krzyż wszedł do chwały zmartwychwstania.
Ty Go wezwałeś, aby zasiadł po Twojej prawicy,
jako nieśmiertelny Król wieków i Pan całego wszechświata.
Wejrzyj, Ojcze święty, na tę Ofiarę: jest nią Chrystus,
który w swoim Ciele i w swojej Krwi wydaje się za nas
i swoją Ofiarą otwiera nam drogę do Ciebie.
Boże, Ojcze miłosierdzia, daj nam Ducha Świętego, Ducha miłości, Ducha Twojego Syna.

Kapłan odmawia modlitwę wstawienniczą za Kościół, związaną tematycznie z prefacją:
K.: Umacniaj w jedności wszystkich wezwanych do Twojego stołu:
a więc naszego Papieża (imię), naszego Biskupa (imię),kapłanów, diakonów i cały lud chrześcijański.
Niech promieniują w świecie radością i ufnością, niech postępują w wierze i w nadziei.
Albo: Umocnij swój Kościół Ciałem i Krwią swego Syna i odnów w nas swoje podobieństwo.
Błogosław naszego Papieża (imię), naszego Biskupa (imię), i nasz lud.
Niech wszystkie dzieci Kościoła umieją rozpoznawać znaki czasu
i niech ofiarnie oddają się służbie Ewangelii.
Uczyń nas otwartymi i pełnymi gotowości wobec braci,
których spotkamy na naszej drodze,
abyśmy mogli dzielić ich bóle i strapienia, radości i nadzieje,
oraz postępować razem na drodze zbawienia.

albo:

Umocnij swój Lud Chlebem życia i Kielichem zbawienia;
uczyń nas doskonałymi w wierze i miłości w jedności z naszym Papieżem (imię),
i z naszym Biskupem(imię). Otwórz nasze oczy na potrzeby i cierpienia braci;
oświeć nas światłem Twego słowa, abyśmy pocieszali utrudzonych i uciśnionych,
spraw, abyśmy z miłością podejmowali posługę wobec ubogich i cierpiących.
Niech Twój Kościół będzie żywym świadectwem prawdy i wolności,
sprawiedliwości i pokoju, aby wszyscy ludzie otworzyli się na nadzieję nowego świata.

albo:

Spraw, by nasz Kościół odnowił się w świetle Ewangelii.
Umocnij więź jedności między wiernymi i kapłanami, między kapłanami i naszym Biskupem(imię),
między biskupami i naszym Papieżem (imię).
W świecie rozdartym niezgodą niech Twój Kościół jaśnieje jako znak przyszłej jedności i pokoju.
Pamiętaj także o naszych braciach i siostrach, którzy odeszli z tego świata w pokoju z Chrystusem,
i o wszystkich zmarłych, których wiarę jedynie Ty znałeś.
Dopuść ich do oglądania Twojej światłości i pełni życia w zmartwychwstaniu.
Daj także nam, na końcu ziemskiego pielgrzymowania, dojść do wiecznego życia, gdzie nas oczekujesz.
Zjednoczeni z Najświętszą Dziewicą Maryją, z Apostołami i Męczennikami, ze świętym
(błogosławionym) N. (wymienia się imię świętego z dnia lub patrona świątyni)
i wszystkimi Świętymi, wychwalamy Ciebie w Chrystusie, Twoim Synu i naszym Panu.
Kapłan bierze patenę z hostią i kielich i, podnosząc je, mówi:
Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, Tobie, Boże, Ojcze wszechmogący,
w jedności Ducha Świętego, wszelka cześć i chwała, przez wszystkie wieki wieków.
W.: Amen.
Następnie kapłan stawia patenę i kielich na ołtarzu.

OBRZĘDY KOMUNII

Kapłan rozłożywszy ręce mówi:
K.: Pouczeni przez Zbawiciela i posłuszni Jego słowom, ośmielamy się mówić:
(może też być inne wprowadzenie, zależne od aktualnego okresu roku liturgicznego)

Wszyscy mówią lub śpiewają razem z kapłanem:
W.: Ojcze nasz, któryś jest w niebie: święć się imię Twoje,
przyjdź Królestwo Twoje,bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi.
Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj.
I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom.
I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego.

Kapłan mówi dalej:
K.: Wybaw nas, Panie, od zła wszelkiego i obdarz nasze czasy pokojem.

Wspomóż nas w swoim miłosierdziu, abyśmy zawsze wolni od grzechu i
 

bezpieczni od wszelkiego zamętu, pełni nadziei oczekiwali przyjścia

naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.

W.: Bo Twoje jest królestwo i potęga, i chwała na wieki.
Kapłan z rozłożonymi rękami wprowadza do modlitwy o pokój;
wstęp zależy od okresu roku liturgicznego:
K.: Panie Jezu Chryste, Ty powiedziałeś swoim Apostołom: Pokój wam zostawiam, pokój mój wam daję.
Prosimy Cię, nie zważaj na grzechy nasze, lecz na wiarę swojego Kościoła
i zgodnie z Twoją wolą napełniaj go pokojem i doprowadź do pełnej jedności.
Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
W.: Amen.
K.:Pokój Pański niech zawsze będzie z wami.
W.:I z duchem twoim.
Następnie,jeżeli okoliczności za tym przemawiają, diakon lub kapłan mówi:
K.:Przekażcie sobie znak pokoju.
Wszyscy według miejscowego zwyczaju okazują sobie wzajemnie pokój i miłość.
Następnie kapłan łamie hostię i cząstkę wpuszcza do kielicha, mówiąc cicho:
K.: Ciało i Krew naszego Pana Jezusa Chrystusa,które łączymy i będziemy przyjmować,
niech nam pomogą osiągnąć życie wieczne.
W tym czasie śpiewa się lub mówi:
W.:Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata,zmiłuj się nad nami.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata,obdarz nas pokojem.

Następnie kapłan ze złożonymi rękami mówi cicho:
K.:Panie Jezu Chryste, Synu Boga Żywego, Ty z woli Ojca,
za współdziałaniem Ducha Świętego, przez swoją śmierć dałeś życie światu,
wybaw mnie przez najświętsze Ciało i Krew Twoją od wszystkich nieprawości moich
i od wszelkiego zła; spraw także, abym zawsze zachowywał Twoje przykazania
i nie dozwól mi nigdy odłączyć się od Ciebie.

albo:

K.: Panie Jezu Chryste, niech przyjęcie Ciała i Krwi Twojej
nie ściągnie na mnie wyroku potępienia, lecz dzięki Twemu miłosierdziu
niech mnie chroni oraz skutecznie leczy moją duszę i ciało.

Kapłan przyklęka, bierze hostię i trzymając ją nieco podniesioną nad pateną,
zwrócony do ludu, głośno mówi:

K.:Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata.*
Błogosławieni,którzy zostali wezwani na Jego ucztę.
W.:Panie, nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie,
ale powiedz tylko słowo, abędzie uzdrowiona dusza moja.
Kapłan zwrócony do ołtarza mówi cicho
K.: Ciało Chrystusa niech mnie strzeże na życie wieczne.
Po przyjęciu Ciała Chrystusa kapłan bierze kielich i mówi cicho:
K.:Krew Chrystusa niech mnie strzeże na życie wieczne.
Kapłan ze czcią przyjmuje Krew Chrystusa.

Następnie celebrans bierze puszkę z komunikantami, a ministrant – patenę.
Komunię świętą może rozdzielać kilku kapłanów oraz diakonów ‒ przez środek świątyni
i w nawach bocznych.
Zgodnie z miejscowym zwyczajem, wierni przyjmują Ciało Chrystusa
w postawie klęczącej lub stojącej.
Kapłan ukazuje hostię każdemu z przystępujących do komunii, mówiąc:
K.: Ciało Chrystusa.
Przystępujący do Komunii odpowiada:
W.: Amen.

Gdy kapłan przyjmuje Ciało Pańskie, rozpoczyna się śpiew na Komunię.
Jeżeli się nie śpiewa podczas Komunii, wierni albo lektor recytują antyfonę podaną w mszale.
Jeżeli tego nie czynią, antyfonę odczytuje kapłan po przyjęciu Komunii,
a przed rozdzieleniem jej wiernym. Może to zrobić po udzieleniu Komunii wiernym.

Po ukończeniu rozdawania Komunii kapłan oczyszcza patenę nad kielichem i sam kielich.
Mówi cicho:
K.: Panie, daj nam czystym sercem przyjąć to, co spożyliśmy ustami,
i dar otrzymany w doczesności niech się stanie dla nas lekarstwem na życie wieczne.

Zależnie od okoliczności, można zachować przez jakiś czas święte milczenie
albo śpiewać
psalm lub pieśń pochwalną.
Następnie kapłan, stojąc na miejscu przewodniczenia albo przy ołtarzu, mówi:
K.: Módlmy się.
Jeżeli poprzednio nie było milczenia, wszyscy razem z kapłanem modlą się przez jakiś czas w milczeniu.
Potem kapłan z rozłożonymi rękami odmawia modlitwę po Komunii, po jej ukończeniu wierni odpowiadają:
W.: Amen.

OBRZĘDY ZAKOŃCZENIA
Jeżeli trzeba, można podać ludowi krótkie ogłoszenia.
Następuje odesłanie wiernych. Kapłan zwrócony do ludu, rozkładając ręce mówi:
K.: Pan z wami.
W.:I z duchem Twoim.
Kapłan błogosławi lud mówiąc:
K.:Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, Ojciec i Syn,† i Duch Święty.
W.:Amen.
Potem diakon albo sam kapłan ze złożonymi rękami, zwrócony do ludu, mówi:
K.:Idźcie w pokoju Chrystusa (w Oktawie Wielkanocy dodaje się: Alleluja)
W.: Bogu niech będą dzięki (Alleluja).

BŁOGOSŁAWIEŃSTWO PONTYFIKALNE
(udzielane przez biskupa, kardynała i papieża)
B.: Niech imię Pańskie będzie błogosławione.
W.: Teraz i na wieki.
B.: Wspomożenie nasze w imieniu Pana.
W.: Który stworzył niebo i ziemię.
B.: Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, Ojciec i Syn, †i Duch Święty.
W.:Amen.

Kapłan na znak czci całuje ołtarz jak na początku Mszy i
złożywszy razem z ministrantami należny ukłon,
a przyklęknąwszy, jeśli na ołtarzu jest Najświętszy Sakrament, odchodzi.
Jeżeli bezpośrednio po Mszy następuje inna czynność liturgiczna,
opuszcza się obrzędy zakończenia.