Sakrament Namaszczenia Chorych

SAKRAMENT NAMASZCZENIA CHORYCH

„Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanówKościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwapełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeślibypopełnił grzechy, będą mu odpuszczone” (Jk 5,14-15). Sakrament namaszczenia chorych udziela specjalnejłaski chrześcijaninowi, który doświadcza trudności związanych ze stanemciężkiej choroby lub starości. Stosowny czas na przyjęcie namaszczenia chorychzachodzi wtedy, gdy wierny staje wobec niebezpieczeństwa śmierci z powoduchoroby lub starości. Za każdym razem, gdy chrześcijanin zostaje dotkniętyciężką chorobą, może otrzymać święte namaszczenie; również wtedy, gdy już razje przyjął i nastąpiło nasilenie się choroby. Sakramentu namaszczenia chorych mogą udzielać tylkokapłani (prezbiterzy lub biskupi). Przy jego sprawowaniu używają oni olejupoświęconego przez biskupa lub w razie potrzeby przez samego prezbitera, którycelebruje ten sakrament. Istota celebracji tego sakramentu polega nanamaszczeniu czoła i rąk chorego (w obrządku rzymskim) lub innych części ciała(w obrządkach wschodnich); namaszczeniu towarzyszy modlitwa liturgiczna kapłana- celebransa, który prosi o specjalną łaskę tego sakramentu. Skutki specjalnej łaski sakramentu namaszczeniachorych są następujące: - zjednoczeniechorego z męką Chrystusa dla jego własnego dobra oraz dla dobra całegoKościoła;- umocnienie,pokój i odwaga, by przyjmować po chrześcijańsku cierpienia choroby lubstarości;- przebaczeniegrzechów, jeśli chory nie mógł go otrzymać przez sakrament pokuty;- powrót dozdrowia, jeśli to służy dobru duchowemu;

- przygotowaniena przejście do życia wiecznego.